Lutherse Bijbel (1648)

Het xiij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Godts bevel aen Mose om twaelf bespieders uyt te senden. II. De bespieders worden uyt-gesonden. III. Hare verrechtinge. IV. Hare weder-komste ende rapport, ende wat daer op gevolgt is.

I.2

ENde de HEERE sprack met Mose, seggende:

3

Sendt mannen uyt, die ’t lant Canaan bespieden, ’t welck Ick den kinderen Israëls geven wil: uyt elcken stamme harer vaderen eenen treffelicken man.

II.4

MOse die sandtse uyt de woestijne Paran, nae ’t woort des HEEREN, die alle treffelicke mannen waren onder de kinderen Israëls:

5

Ende hieten alsoo: Sammua de soon Zacurs, van den stamme Rubens.

6

Saphat de soon Hori, van den stamme Simeons.

7

Caleb de soon Iephunne, van den stamme Iuda.

8

Igeal de soon Iosephs, van den stamme Isaschars.

9

Hosea de soon Nuns, van den stamme Ephraims.

10

Palti de soon Raphu, van den stamme Ben-jamins.

11

Gadiël de soon Sodi, van den stamme Zebulons.

12

Gaddi de soon Susi, van den stamme Iosephs, van Manasse.

13

Ammiël de soon Gemalli, van den stamme Dans.

14

Sethur de soon Michaëls, van den stamme Assers.

15

Nahebi de soon Daphsi, van den stamme Naphthali.

16

Guël de soon Machi, van den stamme Gads:

17

Dit zijn de namen der mannen, die Mose uyt-sandt om dat lant te bespieden: maer den Hosea den sone Nuns, noemde Mose, Iosua.

18

Doese nu Mose sandt het lant Canaan te bespieden, sprack hy tot hen: Trecket op-waerts tegen ’t Zuyden, ende gaet op ’t geberghte,

19

Ende besiet het lant, hoe het is; ende het volck datter in woont, of het sterck ofte swack, weynigh ofte veel is:

20

Ende wat voor een lant het is, daer in sy woonen, of het goet ofte quaet zy; ende wat voor steden het zijn, daer in sy woonen; of sy in tenten ofte vestingen woonen:

21

Ende wat ’et voor een lant zy, of het vet ofte mager zy; ende of boomen daer in zijn, ofte niet: zijt goets moets, ende nemet van de vruchten des lants: Maer ’t was juyst ontrent den tijt der eerste wijn-druyven.

III.22

SY gingen opwaerts ende bespiedden het lant, van de woe-stijne Zin af tot Rehob toe, daer men nae Hamath gaet.

23

Sy gingen oock opwaerts tegen ’t Zuyden, ende quamen tot Hebron toe; daer was Ahiman, Sefai ende Thalmai, de kinderen Enaks: maer Hebron was seven jaer gebouwt voor Zoan in Egypten.

24

Ende sy quamen tot aen de beke Escol, ende sneden aldaer eene rancke af met eene wijn-druyve; ende lietense twee op eenen stock dragen: daer-toe oock granaet-appelen ende vijgen.

25

De plaetse hiet ^a beke Escol, om der druyve wille, die de kinderen Israëls aldaer af-sneden.

a Escol heet eene druyve: daer af wort de druyven-beke.

IV.26

ENde sy keerden wederom, doe sy het lant bespiedt hadden, nae veertigh dagen;

27

Gingen henen, ende quamen tot Mose ende Aaron, ende tot de gantsche Gemeynte der kinderen Israëls, in de woestijne Paran, nae Kades: ende seyden hen weder, ende der gantscher Gemeynte, hoe ’t stont; ende lieten hen de vruchten des lants sien.

28

Ende verhaelden hem, ende spraken: Wy zijn in dat lant gekomen, ⁺ daer henen ghy ons gesonden hebt, daer melck ende honigh in vloeyt; ende dit is sijne vrucht:

+ Exod. 3,8. cap. 33,3.

29

Behalven dat een sterck volck daer in woont, ende seer groote ende vaste steden zijn: ende wy sagen oock Enaks kinderen aldaer.

30

So woonen de Amalekiten in ’t lant tegen ’t Zuyden: de Hethiten, ende Iebusiten, ende Amoriten woonen op ’t geberghte; maer de Cananiten woonen aen de Zee, ende om de Iordane.

31

Maer Caleb stilde het volck tegen Mose, ende sprack: Latet ons op trecken, ende dat lant in-nemen; want wy konnen ’t over-weldigen.

32

Maer de mannen die met hem waren op-getrocken, seyden: Wy en vermogen niet op te trecken tegen dat volck; want sy zijn ons te sterck.

33

Ende sy maeckten den lande, dat sy bespiedt hadden, een quaet geruchte onder de kinderen Israëls, seggende: Dat lant, daer door wy gegaen zijn te bespieden, verteert sijne inwoonders; ende al het volck, dat wy daer in sagen, zijn lieden van groote lengte.

34

Wy sagen oock Reusen aldaer, Enaks kinderen, van de Reusen: ende wy waren voor onse oogen als de sprinck-hanen, ende alsoo waren wy oock voor hare oogen.