Lutherse Bijbel (1648)

Het x. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Van der twee silveren trompetten gebruyck. II. Op-tocht uyt Sinai. III. Van den dienst Hobabs, des swagers Mosis. IV. Mose gebedt by ’t op-heffen ende neder-setten van de Arke der verbondts.

I.1

ENde de HEERE sprack met Mose, seggende:

2

Maeckt u twee trompetten van dicht silver, dat ghyse gebruyckt de Gemeynte t’ samen te roepen, ende wanneer ’t heyr op-breken sal.

3

Wanneer men met beyde slechts blaest, so sal haer tot u vergaderen de gantsche Gemeynte, voor de deure der Hutte des Stichts.

4

Wanneer men alleen met d’eene slechts blaest, so sullen sich tot u vergaderen de Vorsten ende Oversten over de duysenden in Israël.

5

Maer wanneer ghy trompettet, so sullen de legers op-breken, die tegen ’t Oosten liggen.

6

Ende wanneer ghy ten tweeden-mael trompettet, so sullen de legers op-breken, die tegen ’t Zuyden liggen: want als sy reysen sullen, so sult ghy trompetten.

7

Maer wanneer de Gemeynte te versamelen is, so sult ghy slechts blasen, ende niet trompetten.

8

Maer sulck blasen met de trompetten sullen de sonen Aarons, de Priesters, doen: ende dat sal uw’ recht zijn eeuwighlijck, by uwe nakomelingen.

9

Wanneer ghy in eenen strijt trecket in uw’ lant tegen uwe vyanden, die u beschadigen, so sult ghy trompetten met de trompetten; op dat uwer gedacht worde voor den HEERE uwen Godt, ende ghy verlost wordet van uwe vyanden.

10

Desselven gelijcken, ⁺ wanneer ghy vrolick zijt op uwe Feesten ende in uwe Nieuw-maenden, so sult ghy met de trompetten blasen, over uwe brand-offeren ende danck-offeren; dat het u zy ter gedachtenisse voor uwen Godt: Ick ben de HEERE uwe Godt.

+ Psal. 81.4, 5.

II.11

OP den twintigsten dagh in de tweede maent des tweeden jaers, verhief haer de wolcke van de Wooninge des getuygenisse.

12

Ende de kinderen Israëls braken op. ende verreysden uyt de woestijne Sinai: ende de wolcke bleef inde woestijne Paran.

13

Maer de eerste braken op, nae ’t woort des HEEREN door Mose:

14

Namelijck, ⁺ de baniere des legers der kinderen Iuda toogh ten eersten met haer heyr: ⁺ ende over haer heyr was Nahesson, de soon Amminadabs.

+ Num. 2,3.

+ Num. 1,7.

15

Ende over het heyr des stams der kinderen Isaschars, was Nethaneel, de soon Zuars.

16

Ende over het heyr des stams der kinderen Zebulons, was Eliab, de soon Helons:

17

Doe wiert de Wooninge af-genomen: ⁺ ende de kinderen Gersons ende Merari togen ende droegen de Wooninge.

+ Num. 4.24, 29.

18

Daer-nae toogh de baniere des legers Rubens met haer heyr; ende over haer heyr was Elizur, de soon Sedeürs.

19

Ende over het heyr des stams der kinderen Simeons, was Selumiël, de soon Zuri-saddai.

20

Ende Eljasaph, de soon Deguëls, was over het heyr des stams der kinderen Gads.

21

Doe togen oock de ^* Kahathiten, ende droegen het Heyligdom: ende gene ^a richteden de Wooninge op, tegen dat dese nae quamen.

* Num. 4,4.

a Richteden op) Terwijle de Kahathiten het Heyligdom nae-droegen, so waren ondertusschen de Gersoniten ende Merariten voor-henen, ende richteden de Wooninge op, dat de Kahathiten met de Arke de Wooninge gereedt vonden.

22

Daer-nae toogh de baniere des le-

[fol. 62v]

gers der kinderen Ephraims, met haer heyr: ende over haer heyr was Elisama, de soon Ammihuds.

23

Ende Gamliël de soon Pedazurs, over het heyr des stams der kinderen Manasse.

24

Ende Abidan de soon Gideoni, over het heyr des stams der kinderen Ben-jamins.

25

Daer-nae toogh de baniere des legers derkinderen Dans, met haer heyr: ende so waren de legers alle op; ende Ahi-eser de soon Ammi-saddai was over haer heyr.

26

Ende Pagiël de soon Ochrans, over het heyr des stams der kinderen Assers.

27

Ende Ahira de soon Enans, over het heyr des stams der kinderen Naphthali.

28

Soo togen de kinderen Israëls met hare heyren.

III.29

ENde Mose sprack tot sijnen swager Hobab, den sone Reguëls uyt Midian: Wy trecken derwaerts aen die plaetse, daer van de HEERE geseyt heeft, Ick wilse u geven: so komt nu met ons, so willen wy het beste by u doen; want de HEERE heeft Israël goets toe-geseyt.

30

Maer hy antwoordde: Ick en wil niet met u, maer in mijn lant tot mijne maeghschap trecken.

31

Hy sprack: Lieve, en verlaet ons niet! want ghy weet, waer wy in de woestijne ons legeren sullen: ende ghy sult onse ooge zijn.

32

Ende als ghy met ons reyst; wat de HEERE goets aen ons doet, dat willen wy oock aen u doen.

33

Alsoo togen sy van den bergh des HEEREN drie dagh-reysen: ende de Arke des verbondts des HEEREN toogh voor haer henen die drie dagh-reysen, hen te wijsen, waer sy rusten souden.

34

Ende de wolcke des HEEREN was des daegs over hen, ⁺ als sy uyt het leger verreysden.

+ Exod. 13,21.

IV.35

ENde als de Arke toogh, ⁺ so sprack Mose: ☜HEERE, staet op, laet uwe vyanden verstroyet, ende die u haten vluchtigh worden voor u☞.

+ Psal 68,2. ende 132,8.

36

Ende als sy rustede, so sprack hy: ☜Komt weder, HEERE, tot de menichten der duysenden Israëls☞.