Lutherse Bijbel (1648)

Het ix. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Paeschen der kinderen Israëls, ende af-sonderinge der onreynen. II. Bedeckinge der Hutte; ende de wijse van de reysen der kinderen Israëls.

I.1

ENde de HEERE sprack met Mose in de woestijne Sinai, in ’t tweede jaer, nae dat sy uyt Egypten-lant getogen waren, in d’eerste maent, seggende:

2

Laet de kinderen Israëls Paeschen houden tot sijner tijt. ⁺

+ Exod. 12.3, 6, etc. Lev. 23,5, etc. Num. 28,16. Deut. 16.1, 2.

3

Op den veertienden dagh deser maent tusschen den avont tot sijner tijt sullen sy ’t houden, nae alle sijne in-settingen ende rechten.

4

Ende Mose sprack met de kinderen Israëls, dat sy het Paeschen hielden.

5

Ende sy hielden het Paeschen op den veertienden dagh der eerster maent tusschen den avont, in de woestijne Sinai: alles gelijck de HEERE Mose geboden hadde, soo deden de kinderen Israëls.

6

Doe warender eenige mannen onreyn over eenen dooden Mensche, ⁺ dat sy niet en kosten het Paeschen houden op dien dagh: die traden voor Mose ende Aaron, op dien selven dagh;

+ Num. 19,11.

7

Ende spraken tot hem: Wy zijn onreyn over eenen dooden Mensche; waerom souden wy minder zijn, dat wy onse gaven den HEERE niet brengen en mogen tot sijner tijt, onder de kinderen Israëls?

8

Mose sprack tot hen: Wachtet; ick wil hooren wat u de HEERE gebiedt.

9

Ende de HEERE sprack met Mose, seggende:

10

Segt den kinderen Israëls, ende spreeckt: Als yemant onreyn over eenen dooden, ofte verre van u over velt is, ofte onder uwe vrienden; die sal nochtans den HEERE Paeschen houden.

11

Doch in de tweede maent, ⁺ op den veertienden dagh tusschen den avont: ende men sal ’t met ongesuerde brooden ende bittere sause eten.

+ 2 Par. 30.2, 15.

12

Ende sy en sullen niets daer van over laten tot den morgen; ⁺ oock geen been daer-aen breken: ⁺ ende sullen ’t nae alle wijse des Paeschen houden.

+ Exod. 12,10.

+ Exod. 12,46. Joh. 19,36.

13

Maer wie reyn, ende niet over-velt en is, ende laet aen-staen het Paeschen te houden; diens ziele sal uyt-ge-

[fol. 62r]

roeyt worden van sijnen volcke: daerom, dat hy sijne gave den HEERE niet gebracht en heeft tot sijner tijt; hy sal sijne sonde dragen.

14

Ende als een vreemdelinck by u woont, ⁺ die sal oock den HEERE Paeschen houden; ende sal ’t houden nae de in-settinge ende ’t recht van ’t Paeschen: Dese in-settinge sal u-lieden gelijck zijn, den vreemdelinck als des lants in-boorlinck.

+ Exod. 12,49.

II.15

ENde op den dagh, ⁺ doe de Wooninge op-gericht wiert, bedecktese eene wolcke op de Hutte des getuygenis: ende ’s avonts tot aen den morgen was over de Wooninge eene gedaente des vyers.

+ Exod. 40,34.

16

Alsoo geschiedde ’t altijt; datse de wolcke bedeckte, ende ’s nachts de gedaente des vyers.

17

Ende wanneer haer de wolcke op-hief van de Hutte, so trocken de kinderen Israëls: ende op wat plaetse de wolcke bleef, daer legerden sich de kinderen Israëls.

18

Nae ’t woort des HEEREN verreysden de kinderen Israëls, ende nae sijn woort legerden sy sich: so langh de wolcke op de Wooninge bleef, ⁺ so langh lagen sy stille.

+ 1 Cor. 10,1.

19

Ende als de wolcke vele dagen verbleef op de Wooninge; so namen de kinderen Israëls de wacht des HEEREN waer, ende en verreysden niet.

20

Ende als ’t gebeurde, dat de wolcke op de Wooninge was eenigh getal der dagen, so legerden sy sich nae ’t woort des HEEREN, ende verreysden nae ’t woort des HEEREN.

21

Als de wolcke daer was van den avont tot aen den morgen, ende haer dan verhief, so verreysden sy: ofte als sy haer ’s daegs ofte ’s nachts verhief, so verreysden sy oock.

22

Maer als sy twee dagen, ofte een maent, ofte somtijts langh op de Wooninge bleef; ⁺ so bleven de kinderen Israëls liggen, ende en verreysden niet: ende wanneer sy haer dan verhief, so verreysden sy:

+ Exod. 40.36, 37.

23

Want nae des HEEREN mont bleven sy liggen, ende nae des HEEREN mont verreysden sy; dat sy des HEEREN wacht waer-namen, nae des HEEREN woort door Mose.