Lutherse Bijbel (1648)

Het xxvij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Lossinge der geloften. II. Gelofte van d’eerst-geborene. III. Van verbannen dingen. IV. Van de tienden.

I.1

ENde de HEERE sprack met Mose, seggende:

2

Spreeckt met de kinderen Israëls, ende segt tot hen: Wanneer yemant den HEERE een bysondere gelofte doet, dat hy sijn lijf schattet; So sal dit de schattinge zijn:

3

Een mans-persoon, twintigh jaer out, tot in ’t sestigste jaer, sult ghy schatten op vijftigh silveren sikels, nae den sikel des Heyligdoms:

4

Een vrouws-persoon op dertigh sikels:

5

Van vijf jaren, tot op twintigh jaer, sult ghy hem schatten op twintigh sikelen, als ’t een mans-persoon is; maer een vrouws-persoon op tien sikelen.

6

Van een maent aen, tot op vijf jaer, sult ghy hem schatten op vijf silveren sikels, als ’t een mans-persoon is: maer een vrouws-persoon op drie silveren sikels.

7

Maer is hy tsestigh jaer out, ende daer over; so sult ghy hem schatten op vijftien sikelen, als ’t een mans-persoon is: maer een vrouws-persoon op tien sikelen:

8

Maer is hy te arm tot sulcke schattinge; so sal hy sich voor den Priester stellen, ende de Priester sal hem schatten: maer hy sal hem schatten, nae dat de hant des genen, die de gelofte gedaen heeft, verdienen kan.

9

Maer is ’t een vee, dat men den HEERE offeren kan; alles wat men daer van den HEERE geeft, is heyligh:

10

Men sal ’t niet verwisselen noch vermangelen, een goet voor een quaet, ofte een quaet voor een goet: maer indien ’t yemant wisselt, een vee voor ’t ander; so sullen sy beyde [den HEERE] heyligh zijn.

11

Maer is het dier onreyn, dat men ’t den HEERE niet offeren en magh; so sal men dat voor den Priester stellen:

12

Ende de Priester sal ’t schatten, of het goet ofte quaet zy ; ende het sal by des Priesters schattinge blijven.

13

Maer wil ’t yemant lossen, die sal ’t vijfde deel boven de schattinge geven.

14

Wanneer yemant sijn huys heyligt, dat het den HEERE heyligh zy, dat sal de Priester schatten, of het goet ofte quaet zy: ende nae dat ’et de Priester schatt, soo sal ’t blijven.

15

Maer indien ’t de gene, die het geheyligt heeft, wil lossen; so sal hy ’t vijfde deel des gelts, boven dat ’et geschatt is, daer op geven: so sal ’t sijn worden.

16

Wanneer yemant een stuck ackers van sijn erf-goet den HEERE heyligt; so sal hy geschatt worden, nae dat hy draegt: draegt hy een Homer gersten, so sal hy vijftigh sikelen silvers gelden.

17

Maer heyligt hy sijnen acker van ’t Iubel-jaer aen; so sal hy nae sijne weerdye gelden.

18

Maer heeft hy hem nae ’t Iubel-jaer geheyligt; so sal hem de Priester rekenen nae de overige jaren tot ’et Iubel-jaer, ende daernae minder schatten.

19

Maer wil de gene, die hem geheyligt heeft, den acker lossen: so sal hy ’t vijfde deel des gelts, boven dat hy geschatt is, daer op geven: so sal hy sijn worden.

20

Maer wil hy hem niet lossen, maer verkoopt hem aen eenen anderen; so en sal hy hem niet meer lossen:

21

Maer deselve acker, als hy in ’t Iubel-jaer los uyt-gaet, sal den HEERE heyligh zijn, als een verbannen acker: ende hy sal des Priesters erf-goet zijn.

22

Maer als yemant eenen acker den HEERE heyligt, dien hy gekocht heeft, ende niet sijn erf-goet en is;

23

So sal hem de Priester rekenen, wat hy geldt tot aen ’t Iubel-jaer: ende hy sal op den selven dagh sulcke schattinge geven, dat hy den HEERE heyligh zy.

24

Maer in ’t Iubel-jaer sal hy wederom komen aen den selven, van dien hy hem gekocht heeft, dat hy sijn erf-goet in ’t lant zy.

25

Alle uwe weerdeeringe sal geschieden nae den sikel des Heyligdoms: ⁺ maer een sikel doet twintigh Gera.

+ Exod. 30,13. Num. 3,47. Ezech. 45,12.

II.26

DE eerst-geboorte onder het vee, ⁺ die den HEERE anders toe-behoort, sal niemant [den HEERE] heyligen, het zy een osse ofte schaep: want het is des HEEREN.

+ Exod. 13,2. Num. 3,13. cap. 8,17.

27

Maer is aen ’t vee yet onreyns; so sal men ’t lossen nae sijne weerdye, ende daer boven geven het vijfde deel: en wil hy ’t niet lossen; so verkoope men ’t nae sijne weerdye.

III.28

MEn en sal geen verbannen verkoopen, ⁺ noch lossen,

+ Jos. 6,16. cap. 7,13, etc.

[fol. 56v]

dat yemant den HEERE verbant, van al dat sijn is; ’t zy Mensch, vee, oft erf-acker: want alles verbannen is het allerheylighste den HEERE.

29

Men en sal oock geenen verbannen Mensche lossen; maer hy sal den doot sterven.

IV.30

ALle tienden in ’t lant, beyde van den zade des lants, ende van de vruchten der boomen, zijn des HEEREN: ende sy sullen den HEERE heyligh zijn.

31

Maer wil yemant sijne tienden los-sen; die sal ’t vijfde deel daer boven geven.

32

Ende alle tienden van runderen ende schapen, ende wat onder de roede gaet, dat is een heylige tiende den HEERE.

33

Men en sal niet vragen, of het goet ofte quaet zy; men en sal ’t oock niet verwisselen: maer indien ’t yemant verwisselt; so sal ’t beyde heyligh zijn, ende niet gelost en worden.

34

Dit zijn de geboden, die de HEERE Mose geboodt aen de kinderen Israëls, op den bergh Sinai.

Eynde des derden Boecks Mose.