Lutherse Bijbel (1648)

Het xxiiij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. van De olye ende lampen. II. Van de Toon- ofte Gedenck-brooden. III. Van de straffe eenes Godts-lasteraers. IV. Van de wet der weder-geldinge.

I.1

ENde de HEERE sprack met Mose, seggende:

2

Gebiedt den kinderen Israëls dat sy tot u brengen gestooten loutere boom-olye tot de lichten; ⁺ die boven in de lampen dagelijcx gedaen worde,

+ Exod. 27,20.

3

Buyten voor den voor-hangh des getuygenisse in de Hutte des Stichts: ende Aaron sal ’t toerichten ’s avonts ende ’s morgens, voor den HEERE dagelijcx: dit zy een eeuwigh recht uwen nakomelingen.

4

Maer hy sal die lampen op den fijnen Kandelaer toe-richten voor den HEERE dagelijcx.

II.5

ENde sult meel-bloeme nemen, ⁺ ende daer van twaelf koecken backen: twee tienden sal een koecke hebben.

+ Exod. 25,31.

6

Ende sultse leggen t’ elcken ses op eene rijge, ⁺ op de fijne Tafel, voor den HEERE.

+ Exod. 25,30.

7

Ende sult op deselve leggen reynen wieroock: dat het zijn ^a Gedenck-brooden ten ^b Vyer voor den HEERE.

a Gedenck-brooden) Dat zijn de Toonbrooden, dewelcke hier koecken heeten, daerom dat sy breet waren, als koecken. Ende sy zijn gedenck-brooden daerom, om dat sy daer mede Godts gedencken, ende van Hem prediken sullen, gelijck als Christus belast, Dat wij sijner gedencken, dat is, sijnen doot verkondigen ende prediken sullen, 1 Cor. 11,26.

b Dat is, offer.

8

Alle Sabbathen voort ende voort sal hyse toe-richten voor den HEERE; van de kinderen Israëls, tot een eeuwigh verbondt.

9

^* Ende sy sullen Aarons ende sijner sonen zijn, die sullense eten aen de heylige stede: want dat is sijn aller-heyligste van de offeren des HEEREN, tot een eeuwigh recht.

* Exod. 29,32. Lev. 8,31. 1 Sam. 21,6. Matth. 12,4.

III.10

MAer daer ginck uyt eener Israëlitischer vrouwen soon, die eens Egyptischen mans kint was, onder de kinderen Israëls, ende twistede in ’t leger met eenen Israëlitischen man;

11

Ende lasterde den NAME, ende vloeckte: doe brachten sy hem tot Mose, (maer sijne moeder hiet Selomith, eene dochter Dibri, van den stamme Dan.)

12

Ende leyden hem gevangen, tot dat hen een klare antwoort wierde door den mont des HEEREN.

13

Ende de HEERE sprack met Mose, seggende:

14

Voert den vloecker buyten voor ’t leger, ende laet alle die ’t gehoort hebben hare handen op sijn hooft leggen: ende laet hem de gantsche Gemeynte steenigen.

15

Ende segt den kinderen Israëls: Wie sijnen Godt vloeckt, die sal sijne sonde dragen.

16

Wie des HEEREN Name lastert, die sal den doot sterven; de gantsche Gemeynte sal hem steenigen: gelijck de vreemdelinck, soo sal oock de in-boorlinck zijn, als hy den NAME lastert, so sal hy sterven.

IV.17

WIe ergens eenen Mensche doot-slaet; die sal den doot sterven:

18

Maer wie een vee doot-slaet; die sal ’t betalen, lijf om lijf.

19

Ende wie sijnen naesten quetst; ⁺ dien salmen doen, gelijck hy gedaen heeft:

+ Exod. 21.24, 25. Deut. 19,21. Matth. 5,38.

20

Schade om schade, ooge om oogen, tant om tant: gelijck hy eenen Mensche quetst, soo salmen hem wederom doen.

21

Also dat wie een vee doot-slaet,

[fol. 54v]

die sal ’t betalen: maer wie eenen Mensche doot-slaet, die sal sterven.

22

Eenerley recht sal onder u zijn, den vreemdelinck, als den in-boorlinck: want Ick ben de HEERE uwe Godt.

23

Maer Mose seyde ’t den kinderen Israëls; ende sy voerden den vloecker buyten voor ’t leger, ende steenigden hem: alsoo deden de kinderen Israëls, gelijck de HEERE Mose geboden hadde.