Lutherse Bijbel (1648)

Het xxij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Hoe haer de Priesteren in ’t eten dragen sullen. II. Wie niet van ’t geheyligde eten en sal. III. Hoe ’t offer sonder gebreck geschieden moet. IV. De gelegentheyt van ’t lof-offer.

I.1

ENde de HEERE sprack met Mose, seggende:

2

Segt Aaron ende sijnen sone, dat sy sich ^a onthouden van ’t heylige der kinderen Israëls, ’t welck sy my heyligen, ende mijnen heyligen Name niet en ontheyligen: want Ick ben de HEERE.

a Onthouden) Dat is, gelijck de Nazaraei haer heyliglijck onthouden, ende myden, Nazeru, etc. namelijck, dat sy niet eten en sullen van ’t offer, sy zijn dan gantsch reyn ende heyligh.

3

So segt hen nu op hare nae-komelingen: Wie van uwen zade toe-treedt tot het heylige, dat de kinderen Israëls den HEERE heyligen, ende verontreynigt sich alsoo over het selve; diens ziele sal uyt-geroeyt worden voor mijn aengesichte: want Ick ben de HEERE.

4

Wie van den zade Aarons melaetsch is, oft eenen vloet heeft; die en sal niet eten van ’t heylige, tot dat hy reyn worde. ⁺ Wie ergens een onreyn lichaem aen-roert, ofte wien het zaet ont-gaet in den slaep;

+ Lev. 15,2.

5

Ende wie ergens een gewormte aen-roert, ⁺ dat hem onreyn is; oft eenen Mensche, die hem onreyn is, ende al wat hem verontreynigt:

+ Lev. 15,16.

6

Welcke ziele derselver een aen-roert, die is onreyn tot aen den avont: ende en sal van ’t heylige niet eten, maer sal te vooren sijn lichaem met water baden:

7

Ende als de Sonne is onder-gegaen, ende hy reyn geworden is; alsdan magh hy daer van eten: want het is sijn voetsel.

8

Een aes, ⁺ ende wat [van wilde dieren] verscheurt is, en sal hy niet eten, op dat hy daer aen niet onreyn en worde: want Ick ben de HEERE.

+ Exod. 22,31. Lev. 17,15. Ezech. 44,31.

9

Daerom sullen sy mijne insettingen houden, op dat sy geene sonde op haer en laden, ende daer in sterven, als sy haer ontheyligen: want Ick ben de HEERE, diese heyligt.

II.10

GEen ander en sal van ’t heylige eten; noch des Priesters huys-genoot, noch een dagh-looner.

11

Maer als de Priester eene ziele om sijn gelt koopt, die magh daer van eten: ende wat hem in sijn huys geboren wort, dat magh oock van sijn broot eten.

12

Maer als des Priesters dochter eenes vreemden vrouwe wort; die en sal niet van ’t heylige hef-offer eten:

13

Maer wort sy eene weduwe, ofte uyt-gestootene; ende en heeft geen zaet, ende komt wederom tot hares vaders huys; so sal sy eten van hares vaders broot, als doe sy noch eene maegt was: maer geen vreemdelinck en sal daer van eten;

14

Wie ’et versiet, ⁺ ende andersins van ’t heylige eet; die sal het vijfde deel daer toe-doen, ende den Priester geen, mitsgaders het heylige:

+ Lev. 5,16.

15

Op dat sy niet en ontheyligen het heylige der kinderen Israëls, dat sy den HEERE heffen:

16

Op dat sy haer niet met misdaet ende schult en beladen, als sy haer geheyligde eten: want Ick ben de HEERE, diese heyligt.

III.17

ENde de HEERE sprack met Mose, seggende:

18

Segt Aaron, ende sijnen sonen, ende allen kinderen Israëls: Welcke Israëlijt, ofte vreemdelinck in Israël, sijn offer doen wil, ’t zy ergens haer gelofte, ofte van vryen wille, dat sy den HEERE een brand-offer doen willen: dat Hem van u aengenaem zy;

19

Dat sal een manneken ende sonder gebreck zijn, van runderen, ofte lammeren, ofte geyten.

20

Al wat een ^b feyl heeft, ⁺ en sult ghy niet offeren: want ’t en sal voor u niet aengenaem zijn.

b Feyl) Over dit stuck klaegt Mal. cap. 1,8. seer hart: want wat niet en deugt noch goet is, dat geeft men Godt ende sijnen dienaren, ende wil ’t aldaer besparen. Maer Godt verdoemt doch sulcx hier, als onaengenaem: want hy bemint eenen vrolijcken gever.

+ Deut. 15,21. cap. 17,1.

21

Ende wie een danck-offer den HEERE doen wil, eene bysondere gelofte, ofte van vryen wille, van runderen ofte schapen, dat sal sonder gebreck zijn; dat het aengenaem zy: ’t en sal geen feyl hebben.

22

^* Is het blint, of gebreckigh, of geslagen, of dorre, of ruydigh, of schorft; so en sult ghy sulcks den HEERE niet offeren, ende daer van geen offer geven op den Altaer des HEEREN.

* Mal. 1.8, 13.

23

Eenen osse, ofte schaep, dat ongewoonlijcke leden, ofte ^c gebreckelijcke leden heeft, meugt ghy van vryen wille offeren; doch ’t en magh niet aengenaem zijn tot eene gelofte.

c Gebreckelijcke) Als dat maer een oore, of geen; dat een oogh, of geen: dat een voet, of geen en heef; of andersins mismaeckt ende wanschapen is: ’t heet. Wie geven wil, die geve wat goets, of laet ’et achter.

24

Ghy en sult oock den HEERE geen gestooten, ofte gedruckt, ofte gescheurt, ofte dat verwondt is, offeren: ende en sult in uwen lande sulcx niet doen.

25

Ghy en sult oock derselver geen van eens vreemdelincks hant, neven het broot uwes Godts, offeren: want ’t en deugt niet, ende ’t heeft een feyl; daerom en sal ’t niet aengenaem zijn voor u-lieden.

26

Ende de HEERE sprack met Mose, seggende:

27

Wanneer een osse, ofte lam, ofte geyte geboren is; so sal ’t seven dagen by sijne moeder zijn: ende aen den achtsten dagh, ende daernae, magh men ’t den HEERE offeren; so is ’t aengenaem.

28

’t Zy een osse, ofte lam; so en sal men ’t niet met sijn jonck op eenen dagh slachten.

IV.29

MAer als ghy wilt den HEERE een lof-offer doen, dat voor u aengenaem zy;

30

So sult ghy ’t op den selven dagh eten, ⁺ ende en sult niet daer van over laten tot op den morgen: want Ick ben de HEERE.

+ Lev. 2,15.

[fol. 53v]

31

Daerom houdet mijne geboden, ende doet daernae; want Ick ben de HEERE.

32

Dat ghy mijnen heyligen Naem niet en ontheyliget; ende Ick geheyligt worde onder de kinderen Israëls: want Ick ben de HEERE, die u heyligt;

33

Die u uyt Egypten-lant gevoert heeft, dat ick uwe Godt ware; Ick de HEERE.