Lutherse Bijbel (1648)

Het xxj. Capittel.

Handelt van vier wetten. I. Van der Priesteren reynigheyt. II. Van der Priesteren houwelicken. III. Van den Hoogen-Priester insonderheyt. IV. Van der Priesteren lichamelijcke gebreken.

I.1

ENde de HEERE sprack tot Mose: Segt den Priesteren, Aarons sonen, ⁺ ende spreeckt tot hen; Een Priester en sal hem aen geenen dooden sijnes volcks verontreynigen;

+ Num. 6.6, 7.

2

Behalven aen sijnen bloet-vrient, die hem ten naesten bestaet: als, aen sijne moeder, aen sijnen vader, aen sijnen sone, aen sijne dochter, aen sijnen broeder,

3

Ende aen sijne suster, die noch eene maegt, ende noch by hem is, ende geens mans wijf geweest en is; aen die magh hy sich verontreynigen.

4

Anders en sal hy sich niet verontreynigen aen ergens eenen, die hem toe--behoort onder sijn volck, dat hy sich ontheylige.

5

Hy en sal oock geen kruyne maken op sijn hooft, noch sijnen baert af-scheeren; ende aen sijn lijf geen teecken in-snijden.

6

Sy sullen haren Godt heyligh zijn, ende niet ontheyligen den Name hares Godts: want sy offeren des HEEREN Offerhanden, het broot hares Godts; daerom sullen sy heyligh zijn.

II.7

SY en sullen geene hoere nemen, noch die geschoffeert is, ofte die van haren man verstooten is: want hy is heyligh sijnen Godt.

8

Daerom sult ghy hem heyligh houden; want hy offert het broot uwes Godts: hy sal u heyligh zijn; want Ick ben heyligh, de HEERE, die u heyligt.

9

Als eenes Priesters dochter begint te hoereeren, die sal men met vyer verbranden: want sy heeft haren vader geschendt.

III.10

WIe Hooge-Priester is onder sijne broederen, op diens hooft de salf-olye gegoten, ⁺ ende sijne hant gevult is, om die kleederen aen te trecken, die sal sijn hooft niet ontblooten, ende sijne kleederen niet in stucken snijden.

+ Lev. 10,6.

11

Ende hy sal tot geenen dooden komen; ende sal hem noch over vader noch over moeder verontreynigen.

12

Uyt het Heyligdom en sal hy niet gaen, dat hy niet en ontheylige het Heyligdom sijnes Godts: ^* want de heylige ^a kroone, de salf-olye sijnes Godts, is op hem; Ick ben de HEERE.

* Exod. 28,36.

a Kroone) In’t Ebreeusch Nezer, waer van de Nazareën genoemt zijn, om dat sy haer onthielden ende afsonderden van sommige spijsen, Num. 6,3. ende Simson wort oock van moeders lichaem aen, een Nazaraeus genoemt, Jud. 13,5. ende onse Heere Jesus Christus heet oock dieswegen de rechte Nazaraeus, van Nazareth, Matth. 2,23. als die van alle sonde reyn ende heyligh, ende niet onheyligs noch ongewyets aen hem en is. Hoewel de Ioden uyt nijt ende booscheyt dien niet Nazri, maer Nozri, dat is, den verdorven ofte verstoorden, gelijck eenen moordenaer noemen; daer sy doch self de rechte Nozrim in alle de Werelt verstroyt ende verstoort. Ende my dunckt, dat hem S. Paulus Rom. 1,1. eenen Nazaraeum noeme, alwaer hy hem eenen uytgesonderden roemt tot ’et Euangelium van de Wet, etc.

13

Eene maegt sal hy ten wijve nemen.

14

Maer geene weduwe, noch verstootene, noch geschoffeerde, noch hoere: maer eene maegt sijnes volcks, sal hy ten wijve nemen:

15

Op dat hy niet sijn zaet en ontheylige onder sijn volck: want Ick ben de HEERE, die hem heyligt.

IV.16

ENde de HEERE sprack met Mose, seggende:

17

Spreeckt met Aaron, ende segt; Wanneer aen yemant van uwen zade in uwe geslachten een gebreck is, die en sal niet toe-treden, dat hy het broot sijnes Godts offere.

18

Want geen, aen dien een gebreck is, sal toe-treden: hy zy blint, lam, met een seltsame neuse, met een ongewoonlijck ^b lidt.

b Ongewoonlijck ende seltsaem) Dat zijn allerley mismaecktheden: als wanneer de neuse te groot, te kleyn, krom, breet; item, de mont krom, gespleten, blick-tandigh, etc. Dat den eenen voorden anderen mis-maeckt.

19

Ofte die aen eenen voet, ofte hant gebreckelijck is;

20

Ofte bultachtigh is, ofte een vel op ’t ooge heeft, ofte scheel is, ofte grelligh, ofte schorft is, ofte die gebroken is.

21

So wie nu van Aarons des Priesters zaet, een gebreck aen hem heeft, die sal niet toe-treden, om te offeren de Offerhanden des HEEREN: want hy heeft een gebreck, daerom en sal hy tot de brooden sijnes Godts niet genaken, dat hyse offere.

22

Nochtans sal hy het broot sijns Godts eten; beyde van ’t heylige ende het allerheylighste:

[fol. 53r]

23

Doch tot den voor-hangh en sal hy niet komen, noch tot den Altaer genaken, dewijle ’t gebreck aen hem is: op dat hy niet en ontheylige mijn Heyligdom; want Ick ben de HEERE, diese heyligt.

24

Ende Mose sprack sulcx tot Aaron ende sijne sonen, ende tot alle kinderen Israëls.