Lutherse Bijbel (1648)

Het xiij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Van melaetscheyt der Menschen. II. Van der melaetschen schuldigen plicht. III. Van melaetscheyt der kleederen.

I.1

ENde de HEERE sprack met Mose ende Aaron, seggende:

2

Wanneer eenen Mensche aen de huyt sijnes vleesches yet op-vaert, ofte schorftigh, ofte etter-wit wort, als wilde eene melaetscheyt worden aen de huyt sijnes vleesches; so sal men hem tot den Priester Aaron brengen, ofte tot eenen van sijne sonen onder de Priesteren.

3

Ende wanneer de Priester het teecken aen de huyt des vleesches siet, dat de hayren in wit verandert zijn, ende het aen-sien aen die plaetse dieper is, dan de andere huyt sijnes vleesches; so is ’t gewisselijck de melaetscheyt: ⁺ daerom sal hem de Priester besien, ende voor onreyn oordeelen.

+ Num. 4,2. cap. 12,10.

4

Maer indien yet etter-wit is aen de huyt sijnes vleesches, ende nochtans het aensien niet dieper en is, dan d’andere huyt des vleesches, ende de hayren niet in wit verandert en zijn; so sal de Priester den selven op-sluyten seven dagen.

5

Ende hem aen den sevensten dagh besien. Is ’t dat het teecken blijft, gelijck hy ’t te vooren gesien heeft, ende en heeft niet voorder gegeten aen de huyt; so sal hem de Priester wederom seven dagen op-sluyten.

6

Ende wanneer hy hem ten tweeden mael aen den sevensten dagh besiet, ende bevindt, dat het teecken verdwenen is, ende niet voorder gegeten en heeft aen de huyt; so sal hy hem reyn oordeelen; want het is schorftheyt: ende hy sal sijne kleederen wasschen, so is hy reyn.

7

Maer als de schorftheyt voorder teert in de huyt, nae dat hy van den Priester besien, ende reyn gesproken is, en wort nu ten tweeden male van den Priester besien.

8

Wanneer alsdan de Priester siet, dat de schorftheyt voorder gegeten heeft in de huyt; so sal hy hem onreyn oordeelen: want het is gewisselijck melaetsheyt.

9

Wanneer een teecken der melaetsheyt aen een mensche zijn sal; men sal dien tot den Priester brengen.

10

Als deselve siet, ende bevindt, dat het wit op-gevaren is aen de huyt, ende de hayren in wit verandert, ende rouw vleesch in ’t gesweere is;

11

So is ’t gewisselijck een oude melaetscheyt in de huyt sijnes vleesches. Daerom sal hem de Priester onreyn oordeelen, ende niet op-sluyten: want hy is alreede onreyn.

12

Maer als de melaetscheyt bloeyt in de huyt, ende bedeckt ^a de gantsche huyt, van ’t hooft aen tot op de voeten, al wat den Priester voor oogen zijn magh.

a De gantsche huyt) Dese melaetscheyt heet reyn; want het is een gesont lichaem, dat sich also selfs reynigt, als met pocken, maselen ende schorftheyt geschiedt, wanneer door ’t gantsche lichaem het boose uyt-slaet, gelijck wy Duytsche seggen: ’t Zy gesont, etc.

13

Wanneer dat de Priester besiet, ende bevindt, dat de melaetscheyt het gantsche vleesch bedeckt heeft; so sal hy den selven reyn oordeelen: dewijle ’t alles aen hem in wit verandert is; want hy is reyn.

14

Maer is ’er rouw vleesch, des daegs als hy besien wort; so is hy onreyn.

15

Ende wanneer de Priester het rouw vleesch besiet, so sal hy hem onreyn oordeelen: want hy is onreyn, ende ’t is gewisselijck melaetscheyt.

16

Maer verkeert hem het rouw vleesch weder, ende verandert sich in wit; so sal hy tot den priester komen:

17

Ende als de Priester hem besiet, ende bevindt, dat het teecken is in wit verandert; so sal hy hem reyn oordeelen: want hy is reyn.

18

Wanneer in yemants vleesche aen de huyt een sweer wort, ende wederom heelt;

19

Daer nae aen de selve plaetse yet wits op vaert, ofte rootachtigh etter-wit wort; so sal hy van den Priester besien worden.

20

Wanneer dan de Priester siet, dat het aensien dieper is dan de ander huyt, ende het hayr in wit verandert; so sal hy hem onreyn oordeelen: want ’et is gewisselijck een teecken van melaetscheyt uyt dat sweer geworden.

21

Maer siet ’et de Priester, ende bevindt, dat de hayren niet wit en zijn, ende ’t en is niet dieper dan de ander huyt, ende is verdwenen; so sal hy hem seven dagen op-sluyten.

22

Eet het voorder in de huyt; so sal hy hem onreyn oordeelen: want ’t is gewisselijck een teecken van melaetscheyt.

23

Maer blijft het etter-wit alsoo staende, ende en eet niet voorder; so is de rove van de schorftheyt: ende de Priester sal hem reyn oordeelen.

24

Wanneer sich yemant aen de huyt aen ’t vyer brandt, ende het brand-teecken rootachtigh ofte wit is;

25

Ende de Priester hem besiet, ende bevindt, dat het hayr in wit verandert is aen het brand-teecken, ende het aensien dieper is, dan de ander huyt; so is gewisselijck een melaetscheyt uyt dat brant-teecken geworden: daerom sal hem de Priester onreyn oordeelen; want ’t is een teecken van melaetscheyt:

26

Maer siet ’et de Priester, ende bevindt, dat de hayren aen ’t brand-teecken niet in wit en zijn verandert, ende niet dieper en is, dan de ander huyt, ende daer toe is verdwenen; so sal hy hem seven dagen op-sluyten:

27

Ende aen den sevensten dagh sal hy hem besien: heeft ’et voorder gegeten aen de huyt; so sal hy hem onreyn oordeelen: want ’t is melaetsheyt.

28

Maer is ’t staende gebleven aen ’t brand-teecken, ende en heeft niet voorder gegeten aen de huyt, ende is daertoe verdwenen; so is ’t een geswel des brand-teeckens: ende de Priester sal hem reyn oordeelen; want ’t is een rove des brand-teeckens.

29

Wanneer een man ofte vrouwe op ’t hooft, oft aen den baert, schorftigh wort;

[fol. 48v]

30

Ende de Priester het teecken besiet, ende bevindt, dat ’et aensien dieper is dan de ander huyt, ende het hayr aldaer gout-geel ende dunne is; so sal hy hem onreyn oordeelen: want het is eene melaetsche schorftheyt des hoofts, of des baerts.

31

Maer siet de Priester, dat de schorftheyt niet dieper aen te sien en is, dan de huyt, ende het hayr niet vael en is; so sal hy denselven seven dagen op-sluyten:

32

Ende als hy hem aen den sevensten dagh besiet, ende bevindt, dat de schorftheyt niet voorder gegeten en heeft, ende geen gout-geel hayr daer en is, ende het aensien der schorftheyt niet dieper en is, dan de ander huyt;

33

So sal hy hem bescheeren; doch dat hy de schorftheyt niet en bescheere: ende de Priester sal hem wederom seven dagen op-sluyten.

34

Ende als hy hem aen den sevensten dagh besiet, ende bevindt, dat de schorftheyt niet voorder gegeten en heeft in de huyt, ende het aen-sien niet dieper en is, dan de ander huyt; so sal hem de Priester reyn spreken: ende hy sal hem sijne kleederen wasschen; want hy is reyn.

35

Maer eet de schorftheyt voorder aen de huyt, nae dat hy is reyn gesproken:

36

Ende de Priester besiet hem, ende bevindt, dat de schorftheyt alsoo voorder gegeten heeft aen de huyt; so sal hy niet meer daer nae vragen, of de hayren gout-geel zijn: want hy is onreyn.

37

Maer is voor oogen de schorftheyt stil-staende gebleven, ende vael hayr aldaer op-gegaen is; so is de schorftheyt heel, ende hy is reyn: daerom sal hem de Priester reyn spreken.

38

Wanneer eenen manne ofte vrouwe aen de huyt hares vleesches yets etter-wit is;

39

Ende de Priester siet aldaer, dat het ettter-wit verdwijnt: dat is een witte schorftheyt, in de huyt op-gegeten zijnde; ende hy is reyn.

40

Als eenen manne de hooft-hayren uyt-vallen, dat hy kael wort; die is reyn.

41

Vallen sy hem voor aen ’t hooft uyt, ende wort eene blesse; so is hy reyn.

42

Maer wort aen de blesse, ofte daer hy kael is, een wit of rootachtigh teecken; so is hem eene melaetsheyt aen de blesse of aen den kael-kop op-gegaen:

43

Daerom sal hem de Priester besien; ende als hy bevindt, dat een wit ofte rootachtigh teecken op-geloopen is aen sijne blesse of kael-kop; ende dat ’et siet, als anders de melaetscheyt aen de huyt;

44

Soo is hy melaetsch, ende onreyn: ende de Priester sal hem onreyn spreken, van wegen sulck teecken op sijn hooft.

II.45

WIe nu melaetsch is, diens kleederen sullen gescheurt zijn, ende het hooft bloot, ende de lippen bewimpelt; ende hy sal allensins onreyn genoemt worden.

46

Ende so langh dat teecken aen hem is, sal hy onreyn zijn; alleen woonen: ⁺ ende sijne Wooninghe sal buyten ’t leger zijn.

+ 2 Reg. 15,5.

III.47

WAnneer aen een kleet een teecken der melaetscheyt zijn sal; ’t zy wollen ofte linnen;

48

Aen het scheer-garen, ofte aen den in-slag; ’t zy linnen ofte wollen; ofte aen een vel, ofte aen al dat uyt vellen gemaeckt wort:

49

Ende als dat teecken bleeck ofte rootachtigh is aen ’t kleet, ofte aen ’t vel, ofte aen ’t scheer-garen, ofte aen den in-slagh, ofte aen eenigerley dinck dat van vellen gemaeckt is; dat is gewisselijck een teecken der melaetscheyt:

50

Daerom sal ’t de Priester besien; ende als hy dat teecken siet, so sal hy ’t in-sluyten seven dagen:

51

Ende als hy aen den sevensten dagh siet, dat ’et teecken heeft voort-gegeten aen ’t kleet, aen ’t scheer-garen, ofte aen den in-slagh, of aen ’t vel, ofte aen al dat men uyt vellen maeckt; so is ’t een etende teecken der melaetscheyt, ende ’t is onreyn.

52

Ende hy sal dat kleet verbranden, ofte dat scheer-garen, ofte dien in-slagh, ’t zy wollen of linnen, oft allerley vel-werck, daer in sulck teecken is; want ’t is een teecken der melaetscheyt; ende men sal ’t met vyer verbranden.

53

Maer indien de Priester sal sien, dat ’et teecken niet voort-gegeten en heeft aen ’t kleet, ofte aen ’t scheer-garen, ofte aen den in-slagh, ofte aen allerley vel-werck:

54

So sal hy gebieden, dat men ’t gene wassche, daer in dit teecken is; ende hy sal ’t in-sluyten andere seven dagen.

55

Ende als de Priester sien sal, nae dat het teecken gewasschen is, dat ’et teecken niet verandert en is voor sijne oogen, oock niet voort-gegeten heeft; so is ’t onreyn, ende ghy sult het met vyer verbranden: want het is diep in-gegeten, ende heeft ’et kael gemaeckt.

56

Maer als de Priester siet, dat het selve teecken verdwenen is, nae sijn wasschen; so sal hy ’t af-scheuren van ’t kleet, van ’t vel, van ’t scheer-garen, ofte van den in-slagh.

57

Maer wort ’et noch gesien aen ’t kleet, aen ’t scheer-garen, aen den in-slagh, ofte aen allerley vel-werck; so is ’t een vlecke: ende ghy sult ’et met vyer verbranden, daer in sulck teecken is.

58

Maer het kleet, ofte scheer-garen, ofte den in-slagh, ofte allerley vel-werck, dat gewasschen is, ende daer dat teecken van af-gelaten heeft, sal men ander-werf wasschen; so is ’t reyn.

59

Dit is de wet over de teeckenen der melaetscheyt aen kleederen, sy zijn wollen of linnen, aen ’t scheer-garen, ende aen den in-slagh, ende allerley vel-werck; om deselve reyn ofte onreyn te spreken.