Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdHeeft drie deelen: I. Brand-offer. II. Spijs-offer. III. Sond-offer. | |
I.8ENde de HEERE sprack met Mose, seggende: | |
9Gebiedt Aaron, ende sijnen sonen, seggende: Dit is de wet des brand-offers. Het brand-offer sal branden op den Altaer den gantschen nacht tot aen den morgen; maer ’t sal alleen des Altaers vyer daer op branden. | |
10Ende de Priester sal sijnen linnen rock aen-trecken, ende de linnen onder-kleederen aen sijn lijf: ende sal de assche op-nemen, dewelcke het vyer des brand-offers op den Altaer gemaeckt heeft; ende sal die nevens den Altaer schudden. | |
11Ende hy sal sijne kleederen daer nae uyt-trecken, ende andere kleederen aen-trecken: Ga naar margenoot+ ende de assche uyt-dragen tot buyten ’t leger, aen een reyne plaetse. | |
12Het vyer op den Altaer sal branden, ende nimmermeer uyt-gebluscht worden; de Priester sal alle morgen hout daer op aen-steken, ende boven daer op het brand-offer toe-richten, ende het vet der danck-offeren daer op aen-steken. | |
13Eeuwighlijck sal het vyer op den Altaer branden, ende nimmermeer uyt-gebluscht worden. | |
II.14ENde dit is de wet des spijs-offers, Ga naar margenoot+ dat Aarons sonen offeren sullen, voor den HEERE op den Altaer. | |
15Daer sal een heffen sijne hant vol van meel-bloeme des spijs-offers, ende van de olye, ende den gantschen wieroock, die op ’t spijs-offer leyt: Ga naar margenoot+ ende sal ’t aen-steken op den Altaer, ten soeten reucke, eene gedachtenisse den HEERE. | |
16Maer het overige sullen Aaron ende sijne sonen verteeren; ende sullen het ongesuert eten, aen de heylige stede, in den Voor-hof der Hutte des Stichts. | |
17Sy sullen niets met suer-deegh backen; Ga naar margenoot+ want ’t is haer deel, dat Ick hen gegeven hebbe van mijn offer: het sal hen het aller-heylighste zijn; gelijck als het sond-offer, ende schult-offer. | |
18Wat mannelijck is onder de kinderen Aarons, Ga naar margenoot+ sullen dat eten. Dit zy een eeuwigh recht by uwe na-komelingen, aen de offeren des HEEREN; Ga naar margenoot+ niemant en sal die aen-roeren, hy zy dan gewyet. | |
19Ende de HEERE sprack met Mose, seggende: | |
20Dit sal het offer zijn Aarons ende sijner sonen, dat sy den HEERE offeren sullen, aen den dagh sijner salvinge. Het tiende deel Epha van meel-bloeme tot een dagelijcx spijs-offer, d’een helfte des morgens, ende d’ander helfte ’s avonts. | |
21In de panne met olye sult ghy ’t maken; ende geroost brengen, ende in gebackene stucken sult ghy sulcx offeren, ten soeten reucke den HEERE. | |
22Ende de Priester, die onder sijne sonen aen sijne plaetse gesalft wort, sal sulcx doen. Dit is een eeuwigh recht den HEERE; het sal gantsch verbrandt worden. | |
23Want al het spijs-offer eenes Priesters, sal gantsch verbrandt, ende niet gegeten worden. | |
III.24ENde de HEERE sprack met Mose, seggende: | |
25Spreeckt tot Aaron ende sijne sonen, seggende: Ga naar margenoot+ Dit is de wet des sond-offers. Aen de stede daer ghy ’t brand-offer slachtet, sult ghy oock het sond-offer slachten voor den HEERE: dat is het allerheylighste. | |
26De Priester, Ga naar margenoot+die dat sond-offer doet, sal ’t eten aen de heylige stede, in den Voor-hof der Hutte des Stichts. | |
27Niemant en sal sijn vleesche aen-roeren, hy zy dan gewyet: ende wie van sijn bloet een kleet besprengt, die sal het besprengde stuck wasschen aen de heylige stede. | |
28Ende den aerden pot, daer in ’t gekoockt is, sal men in stucken breken; maer is ’t een koperen pot, so sal men hem schueren, ende met water spoelen. | |
29Wat mannelijck is onder de Priesteren, sullen daer van eten: Ga naar margenoot+ want ’t is het allerheylighste. | |
30Maer Ga naar margenoota al het sond-offer, Ga naar margenoot+ wiens bloet in de Hutte des Stichts gebracht wort, te versoenen in ’t Heylige, en sal men niet eten; maer met vyer verbranden. |
|