Lutherse Bijbel (1648)

Het v. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Van drierley soorten der sonden, die met opset geschieden. II. ’t Offer voor sulcke sonden. III. Andere drie soorten van moetwillige sonden, met hare offerhanden.

I.1

WAnneer eene ziele sondigen sal, dat hy eenen vloeck hoort, ende hy dies een getuyge is, of gesien, of bevonden heeft, ende niet aen-gebracht, die is aen eene misdaet schuldigh.

2

Of wanneer een ziele yet onreyns aen-roert, ⁺ ’t zy een aes van een onreyn dier, of vee, of gewormte; ende en wiste ’t niet: die is onreyn, ende heeft sich schuldigh gemaeckt.

+ Lev. c. 11, etc. Hag. 2,14. 2 Cor. 6,17.

3

Of wanneer yemant eenen onreynen Mensche aen-roert, in hoedanige onreynigheyt de Mensch gelijck onreyn worden kan, ende en wiste ’t niet; en wort ’et gewaer: die heeft sich schuldigh gemaeckt.

4

Of wanneer eene ziele sweert, dat hem onbedachtelijck uyt den monde ontvalt om schade of goet te doen; gelijck dan eenen Mensche een swoer onbedachtelijck ontvallen magh, eer hy ’t bedachte; ende wort ’et gewaer: ⁺die heeft hem aen dier een schuldigh gemaeckt.

+ Lev. 4,2.

II.5

WAnneer’t nu geschiedt, dat hy hem aen dier een schuldigh maeckt; ende bekent, dat hy daer aen gesondigt heeft:

6

So sal hy voor sijne schult deser sijner sonde, die hy gedaen heeft, den HEERE brengen van de kudde een schaep of geyte-moeder, ten sond-offer; so sal hem de Priester sijne sonden versoenen.

7

Maer en vermagh hy niet een schaep; ⁺ so brenge hy den HEERE, voor sijne schult die hy gedaen heeft, twee tortel-duyven, of twee jonge duyven; d’eerste ten sond-offer, d’andere ten brand-offer.

+ Lev. 12,8. Luc. 2,24.

8

Ende brengese den Priester; die sal d’eerste ten sond-offer maken, ⁺ ende haer den kop af-nijpen achter den necke, ende niet af-breken:

+ Lev. 1,15.

9

Ende sprenge met ’et bloet des sond-offers, aen de zijde des Altaers; ende late het overige bloet uyt-bloeden, aen den bodem des Altaers. Dat is het sond-offer.

10

Maer d’andere sal hy ten brand-offer maken, ⁺ nae sijn recht: ende sal also de Priester hem sijne sonde versoenen, die hy gedaen heeft; so wort ’et hem vergeven.

+ Lev. 1,14.

11

Maer vermagh hy niet twee tortel-duyven, of twee jonge duyven; so brenge hy voor sijne sonde sijn offer, een tienden deel van een Epha meel-bloeme, ten sond-offer: maer hy en sal geen olye daer op leggen, noch wieroock daer op doen, want ’t is een sond-offer.

12

Ende sal ’t tot den Priester brengen; ⁺ maer de Priester sal eene hant-vol daer van nemen ter gedachtenisse, ende aen-steken op den Altaer ten Vyere den HEERE. ⁺ Dat is een sond-offer.

+ Lev. 2,2.

+ Lev. 4,35.

13

Ende de Priester sal alsoo sijne sonde, die hy gedaen heeft, hem versoenen; so wort ’et hem vergeven: ⁺ ende ’t sal des Priesters zijn, gelijck een spijs-offer.

+ Lev. 2,3.

III.14

ENde de HEERE sprack met Mose, seggende:

15

Wanneer haer eene ziele vergrijpt, dat sy ’t versiet, ende haer versondigt aen ’t gene, dat den HEERE gewyet is; so sal sy haer schult-offer den HEERE brengen: eenen ram sonder gebreck van de kudde, ⁺ die twee sikelen silvers weert is, nae den sikel des Heylighdoms, ten schult-offer.

+ Lev. 27.2, 3. etc. Exod. 30,13.

16

Daer toe wat hy gesondigt heeft aen ’t gewyede, sal hy weder geven, ende het vijfde deel daer-en-boven geven: ende sal ’t den Priester geven, die sal hem versoenen met den ram des schult-offers; so wort ’et hem vergeven.

17

Wanneer eene ziele sondigt, ende doet ergens tegen een gebodt des HEEREN, dat sy niet doen en soude, ende en heeft ’et niet geweten; die heeft haer schuldigh gemaeckt, ende is aen hare misdaet schuldigh.

18

Ende sal brengen eenen ram sonder gebreck van de kudde, die een schult-offer weert is, tot den Priester; die sal hem sijne onwetentheyt versoenen, die hy gedaen heeft, ende en wiste ’t niet: so wort ’et hem vergeven.

19

Dat is het schult-offer, dat hy den HEERE vervallen is.

1

Ende de HEERE sprack met Mose, ⁺seggende:

+ VI. Cap. Ebr.

2

Wanneer eene ziele sondigen soude, ⁺ ende haer aen den HEERE vergrijpen, dat hy sijnen naesten verloochent ’t gene dat hy hem vertrouwt heeft, ofte dat hem ter trouwer hant gegeven is, ofte dat hy met gewelt genomen, ⁺ ofte met onrecht aen hem gebracht heeft:

+ Num. 5,6.

+ Exod. 22.7, 11.

3

Ofte dat verloren is, gevonden heeft; ende verloochent sulcx met eenen valschen eedt: hoedanigh het een van dien is, daer in een Mensch tegen sijnen naesten sonde doet:

4

Wanneer ’t nu geschiedt, dat hy also sondigt, ende hem schuldigh maeckt; so sal hy weder geven, wat hy met gewelt genomen, ofte met onrecht aen hem gebracht, ofte wat hem vertrouwt is, ofte wat hy gevonden heeft;

5

Ofte waer over hy den valschen eedt gedaen heeft, dat sal hy alles geheel weder-geven; daer toe het vijfde deel daer-en-boven geven dien, wiens het geweest is, op den dagh, als hy sijn schult-offer geeft.

6

Maer voor sijne schult sal hy den HEERE, tot den Priester, eenen ram sonder gebreck van de kudde brengen, die een schult-offer weert is.

7

So sal hem de Priester versoenen

[fol. 45r]

voor den HEERE; so wort het hem vergeven, alles wat hy gedaen heeft, daer aen hy sich schuldigh gemaeckt heeft.