Lutherse Bijbel (1648)

Het iiij. Capittel.

Handelt van vierderley sond-offer: I. Voor de sonde des Priesters: II. Des volcks: III. Des Vorsten: IV. Der Gemeynte.

I.1

ENde de HEERE sprack met Mose, seggende:

2

Spreeckt met de kinderen Israëls, seggende: Wanneer eene ziele sondigt uyt onwetenheyt, aen ergens een gebodt des HEEREN, dat sy niet doen en soude:

[fol. 44r]

3

Namelijck, so een Priester, die gesalft is, sondigen soude, dat hy het volck ^a ergerde; die sal voor sijne sonde, die hy gedaen heeft, eenen jongen varre brengen, die sonder gebreck zy, den HEERE ten sond-offer.

a Ergert) Dat is, met leeren of leven by geval ter sonde oorsake geeft.

4

Ende sal dien jongen varre voor de deure der Hutte des Stichts brengen, voor den HEERE; ende sijne hant op desselven hooft leggen, ende slachten hem voor den HEERE.

5

Ende de Priester, ⁺ die gesalft is, sal van des varren bloet nemen, ende in de Hutte des Stichts brengen:

+ Lev. 16,14. Num. 19,4.

6

Ende sal sijnen vinger in dat bloet doppen, ende daer mede seven-mael sprengen voor den HEERE, voor den voor-hangh in ’t Heylige.

7

Ende hy sal van ’t selve bloet doen op de hoornen des Reuck-altaers, ⁺ die voor den HEERE in de Hutte des Stichts staet; ende al het bloet gieten aen den bodem des Brand-offers-altaers, die voor de deure der Hutte des Stichts staet.

+ Lev. 9,9.

8

Ende al het vette des sond-offers sal hy heffen; ⁺ namelijck, het vet aen ’t ingewant:

+ Lev. 3.3, 4.

9

De twee nieren met het vette, dat daer aen is, aen de lendenen; ende het net over de lever, aen de nieren, af-gescheurt.

10

Gelijck als hy ’t heft van den osse in ’t danck-offer: ⁺ ende hy sal ’t aen-steken op den Brand-offers-altaer.

+ Lev. 3,5.

11

Maer de huyt des varren, ⁺ met al het vleesch, mitsgaders het hooft, ende de schenckelen, ende het ingewant, ende den mist;

+ Exod. 29,14. Num. 19,5.

12

Dat sal hy alles uyt-voeren buyten het leger, ⁺ aen een reyne plaetse, daer men de assche uyt-stort; ende sal ’t verbranden op ’t hout met vyer.

+ Lev. 16,27. Num. 19,3. Ebr. 13.11, 12. Lev. 1,16. cap. 6,11.

II.13

WAnneer ’t een ganstche Gemeynte in Israël versien mochte; ⁺ ende de daet voor hare oogen verborgen ware, dat sy ergens tegen een gebodt des HEEREN gedaen hadden, dat sy niet doen en souden; ende sich alsoo schuldigh maeckten:

+ Lev. 9.15. Num. 15,24, etc.

14

Ende daernae hare sonden gewaer wierden, die sy gedaen hadden; so sullen sy eenen jongen varre brengen ten sond-offer, ende dien voor de deure der Hutte des Stichts stellen:

15

Ende de Outste van de Gemeynte sullen hare handen op desselven hooft leggen voor den HEERE: ende hy sal den varre slachten voor den HEERE.

16

Ende de Priester, die gesalft is, sal van’t bloet des varren in de Hutte des Stichts brengen;

17

Ende met sijnen vinger daer in doppen, ende seven-mael sprengen voor den HEERE, voor den voor-hangh:

18

Ende sal van dat bloet op de hoornen des Altaers doen, die voor den HEERE staet, in de Hutte des Stichts; ende al het ander bloet aen den bodem des Brand-offers-altaers gieten, die voor de deure der Hutte des Stichts staet.

19

Maer al sijn vet sal hy heffen, ende het op den Altaer aen-steken.

20

Ende hy sal met dien varre doen, gelijck hy met den varre des sond-offers gedaen heeft: ende de Priester salse alsoo versoenen; so wort het hen vergeven.

21

Ende hy sal den varre buyten ’t leger voeren, ende verbranden; gelijck hy den voorigen varre verbrandt heeft. Dat sal het sond-offer der Gemeynte zijn.

III.22

MAer als een Vorst sondigt, ende ergens tegen des HEEREN sijnes Godts gebodt doet, dat hy niet doen en soude; ende versiet ’et, dat hy hem schuldigh maeckt:

23

Ende wort sijne sonde gewaer, die hy gedaen heeft; die sal ten offer brengen eenen geyten-bock sonder gebreck:

24

Ende sijne hant op des bocks hooft leggen; ende hem slachten aen de stede, daer men het brand-offer slachtt voor den HEERE. Dat zy sijn sond-offer.

25

Daer sal dan de Priester van’t bloet des sond-offers nemen met sijnen vinger, ende op de hoornen des Brand-offers-altaers doen; ende het ander bloet aen den bodem des Brand-offers-altaers gieten:

26

Maer al sijn vet sal hy op den Altaer aen-steken; ⁺ gelijck als het vette des danck-offers: ende sal alsoo de Priester sijne sonde versoenen; so wort ’et hem vergeven.

+ Lev. 3,5.

IV.27

MAer als eene ziele van ’t gemeene volck het versiet; ⁺ ende sondigt, dat sy ergens tegen een van de geboden des HEEREN doet, dat sy niet doen en soude, ende haer also schuldigh maeckt:

+ Num. 15,27.

28

Ende hare sonde gewaer wort, die sy gedaen heeft; die sal ten offer eene geyte brengen sonder gebreck, voor de sonde, die sy gedaen heeft.

29

Ende sal hare hant op des sond-offers hooft leggen, ende slachten aen de stede des brand-offers.

30

Ende de Priester sal van ’t bloet met sijnen vinger nemen, ende op de hoornen des Altaers des brand-offers doen, ende al het bloet aen des Altaers bodem gieten.

31

Maer al sijn vet sal hy af-scheuren, ⁺ gelijck hy ’t vet des danck-offers af-gescheurt heeft; ⁺ende sal ’t aen-steken op den Altaer, ten soeten reucke den HEERE: ende alsoo salse de Priester versoenen; so wort ’et haer vergeven.

+ Lev. 3.3, 4, 14.

+ Exod. 29,18.

32

Maer brengt hy een schaep ten sond-offer; so brenge hy, dat een wijfken is sonder gebreck.

33

Ende legge sijne hant op des sond-offers hooft, ende slachte het ten sond-offer, aen de stede, daer men het brand-offer slachtt.

34

Ende de Priester sal van ’t bloet met sijnen vinger nemen, ende op de hoornen des brand-offers-altaers doen; ende al het bloet op den bodem des Altaers gieten.

35

Maer al sijn vet sal hy af-scheu-

[fol. 44v]

ren, gelijck hy het vet van ’t schaep des danck-offers af-gescheurt heeft; ende sal’t op den Altaer aen-steken, ten Vyere den HEERE: ende sal also de Priester versoenen sijne sonde, die hy gedaen heeft; so wort ’et hem vergeven.