Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxiij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Godts straf-predicatie. II. Sekere Hutte buyten ’t leger op-gericht. III. Mosis voor-bede voor ’t volck. IV. Mosis versoeck om Godts heerlijckheyt te sien.

I.1

DE HEERE sprack tot Mose: Gaet, treckt van daer, ghy, ende ’t volck dat ghy uyt Egyptenlant gevoert hebt; ⁺ in ’t lant, dat Ick Abraham, Isaac, ende Iacob gesworen hebbe, seggende: Uwen zade wil Ick het geven.

+ Gen. 12,7. cap. 26,4. cap. 28,13.

2

Ende wil voor u henen senden eenen Engel, ⁺ (ende uyt-stooten de Cananiten, Amoriten, Hethiten, Pheresiten, Heviten, ende Iebusiten.)

+ Exod. 23,20. cap. 32,34.

3

In ’t lant, daer melck ende honigh in vloeyt: Ick en wil niet met u op-trecken; ⁺ want ghy zijt een hartneckigh volck: Ick moghte u onder wegen verteeren.

+ Exod. 32,9. Deut. 9,13.

4

Doe het volck dit quade woort hoorde; so droegen sy leet, ende niemant en droegh sijn verciersel aen hem:

5

Ende de HEERE sprack tot Mose: Segt tot de kinderen Israëls; Ghy zijt een hartneckigh volck, Ick sal eens schielijck over u komen, ende u verdelgen! ende nu legt u verciersel van u af, dat Ick wete, wat Ick u doen sal.

6

Also deden de kinderen Israëls haer verciersel van haer, voor den bergh Horeb.

II.7

MAer Mose nam de hutte, ende sloeghse op buyten verre voor het leger; ende noemdese eene hutte des Stichts: ende wie den HEERE vragen wilde, die moeste uyt-gaen tot de hutte des Stichts, voor het leger.

8

Ende als Mose uyt-ginck tot de hutte, so stont al het volck op, ende trat een yegelijck in sijner hutten deure; ende sy ^a sagen hem nae, tot dat hy in de hutte quam.

a Mosis rugge sien alle werck-heyligen, die de Wet niet en verstaen, noch onder oogen en komen.

9

Ende als Mose in de hutte quam, so quam de wolcken-colomne nederwaerts, ende stont in der hutten deure: ende Hy sprack met Mose.

10

Ende al het volck sagh de wolcken-colomne in der hutten deure staen; ende stonden op, ende neygden sich, een yegelijck in sijner hutten deure.

11

Maer de HEERE sprack met Mose van aengesichte tot aengesichte, ⁺ gelijck een man met sijnen vrient spreeckt: ende als hy weder-keerde tot het leger, so en weeck sijn dienaer Iosua, de soon Nun, de jongelinck, niet uyt de hutte.

+ Num. 12,8.

III.12

ENde Mose sprack tot den HEERE: Siet, Ghy spreeckt tot my; Voert dit volck op! ende Ghy en laet my niet weten, wien Ghy met my seynden wilt; daer Ghy doch geseyt hebt: Ick kenne u met namen! ende; ghy hebt genade voor mijne oogen gevonden!

13

Nu! Hebbe ick dan genade voor uwe oogen gevonden; so laet my uwen wegh weten, op dat ick U kenne, ende genade voor uwe oogen vinde: ende siet doch, dat dit volck u volck is!

14

Hy sprack: Mijn ^b aengesicht sal gaen; daer mede wil Ick u leyden. ⁺

b Aengesicht heet Hy hier de wolcke, ende de vyerige colomne, daer in Godt tegenwoordigh was.

+ Deut. 4,37.

15

Maer hy sprack tot hem: Indien u aengesicht niet en gaet, so en leydt ons niet van hier op-waerts:

16

Want waer-by sal doch bekent worden, dat ick ende u volck genade voor uwe oogen gevonden hebben; dan als ghy met ons gaet? ⁺ op dat ick ende u volck geroemt worden voor allen volcke, dat op den aerd-bodem is.

+ Deut. 4,7.

17

De HEERE sprack tot Mose: Wat ghy nu gesproken hebt, wil Ick oock doen: want ghy hebt genade voor mijne oogen gevonden, ende Ick kenne u met name.

IV.18

MAer hy sprack: So laet my uwe heerlijckheyt sien!

19

Ende Hy sprack: Ick wil voor u aengesichte henen alle mijne goetheyt gaen laten; ende wil laten prediken des HEEREN Name voor u: maer ☜wien Ick genadigh ben, ⁺ dien ben Ick genadigh; ende wiens Ick my ontferme, diens ontferme Ick my☞.

+ Exod. 34.5, 6. Rom. 9,15.

20

Ende sprack voorder: ^c Mijn aengesichte en kont ghy niet sien; want geen Mensch en sal leven, die My siet.

c Mijn aengesichte) Hier en heet Godts aengesichte niet de wolcke, noch de colomne, maer Hy selfs; gelijck Hy spreeckt: De Mensch en sal niet leven, die my siet. Maer ’t is altemael van Christo geseyt, dewelcke soude verschijnen in de Menscheyt hier naemaels, wanneer Mosis Rijck soude een eynde hebben. Ondertusschen sal Mose in eene steen-rotse slaen; ende den beloofden Christum sien, ende prediken, tot dat Hy komt: dat also Israël Godts Woort altoos hebbe tot op Christum.

21

Ende de HEERE sprack voorder: Siet, daer is een ruymte by my, daer sult ghy op de steen-rotse staen.

22

Ende wanneer dan nu mijne heerlijckheyt voor-by gaet, so wil Ick u in de klove der steen-rotse laten staen; ende mijne hant sal boven u houden, tot dat Ick voor-by gae.

23

Ende wanneer Ick mijne hant van u doe, so sult ghy my van achteren naesien; maer mijn aengesichte en kan men niet sien.