Lutherse Bijbel (1648)

Het xix. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Des volcks reyse in de woestijne Sinai. II. Voor-bereydinge tot de wet-gevinge. III. De Wet wort met donder ende blixem gegeven. IV. Godts bevel wort wederom verhaelt, wat het volck van wegen de wet-gevinge doen ende laten soude.

[fol. 32v]

I.1

IN de derde maent nae den uyt-ganck der kinderen Israëls uyt Egypten-lant; ⁺ quamen sy ten selven dage in de woestijne Sinai:

+ Num. 33,15.

2

Want sy waren uyt-getogen van Raphidim, ende quamen in de woestijne Sinai: ende sy legerden sich in de woestijne aldaer, tegen dien bergh over.

3

Ende Mose klom op tot Godt, ⁺ ende de HEERE riep hem van den bergh, seggende: Soo sult ghy seggen tot den huyse Iacobs, ende verkondigen den kinderen Israëls:

+ Act. 7,38.

4

Ghy-lieden hebt gesien, ⁺ wat Ick den Egyptenaren gedaen hebbe; ende ☜hoe Ick u gedragen hebbe op arents-vleugelen, ⁺ ende u tot my gebracht hebbe.

+ Deut. 29,2.

+ Deut. 32,11.

5

Indien ghy nu nae mijne stemme sult hooren, ende mijn verbondt houden; so sult ghy mijn ⁺ eygendom zijn, voor alle volckeren: want ^* de gantsche aerde is mijne.

+ Deut. 7,6. cap. 10.14, 15. cap. 14,2. cap. 26,18. Psal. 34,4. Jes. 41,8. Tit. 2,14.

* Psal. 24,1.

6

⁺⁺ Ende ghy sult my een priesterlijck Koninck-rijck, ende een heyligh volck zijn☞. Dit zijn de woorden, die ghy den kinderen Israëls seggen sult.

++ 1 Pet. 2,9.

7

Mose quam, ende riep de Outste in den volcke, ende leyde haer alle dese woorden voor, die de HEERE hem geboden hadde.

8

Ende al het volck antwoordde te gelijck, ⁺ ende spraken: Al wat de HEERE gesproken heeft, willen wy doen. Ende Mose seyde de woorden des volcks den HEERE wederom.

+ Exod. 24,3.

II.9

ENde de HEERE sprack tot Mose: Siet, Ick wil tot u komen in eene dicke wolcke; op dat dit volck mijne woorden hoore, die Ick met u spreke, ende geloove u eeuwighlijck. Ende Mose verkondigde den HEERE de woorden des volcks.

10

De HEERE sprack tot Mose: Gaet henen tot den volcke, ende heyligtse heden ende morgen; dat sy hare kleederen wasschen,

11

Ende bereydt zijn op den derden dagh: want aen den derden dagh sal de HEERE voor allen volcke af-komen, op den bergh Sinai.

12

Ende maeckt den volcke een staketsel ront-omme, seggende: Wacht u, dat ghy niet op den bergh en klimt, noch sijn eynde aen en roeret: want wie den bergh aen-roert, die sal den doot sterven.

13

Geen’ hant sal hem aen-roeren; maer hy sal gesteenigt ofte met een geschut door-schoten worden, het zy een beest, of Mensch, so en sal hy niet leven: maer wanneer het langh dueren sal, dan sullen sy aen den bergh komen.

14

Mose klom af van den bergh tot ’et volck, ende heyligdese: ende sy wiesschen hare kleederen.

15

Ende hy sprack tot hen: Zijt bereyt op den derden dagh, ⁺ ende niemant en genake tot de vrouwe.

+ 1 Sam. 21,4. 1 Cor. 7,5.

III.16

ALs nu de derde dagh quam, ende het morgen was, ⁺ doe verhief hem op den bergh een donderen ende blixemen, ende een dicke wolcke, ende een geluyt eener seer stercker basuyne: maer het gantsche volck, dat in’t leger was, verschrickte.

+ Ebr. 12,18.

17

Ende Mose voerde het volck uyt het leger, Godt te gemoete: ⁺ ende sy traden beneden aen den bergh.

+ Deut. 4.10, 11.

18

Maer de gantsche bergh Sinai roockte, ⁺ daerom dat de HEERE neder op den bergh voer met vyere: ende sijn roock gingh op, als een roock van eenen oven, so dat de gantsche bergh seer beefde.

+ Judic. 5,4. Psal. 68,6. ende 114,4. Habac. 3,10.

19

Ende der basuynen geluyt wiert hoe langer hoe stercker: Mose sprack, ende Godt antwoordde hem luyde.

IV.20

ALs nu de HEERE neder gekomen was op den bergh Sinai, boven op desselven top; soo riep Hy Mose op den top des berghs; ende Mose klom op.

21

Doe sprack de HEERE tot hem: Klimt af, ende betuygt desen volcke, dat sy niet door en breken tot den HEERE, dat sy [Hem] sien, ende vele van hen-lieden vallen.

22

Daer toe de Priesteren, die tot den HEERE naederen, sullen sich heyligen: datse de HEERE niet en verplettere.

23

Maer Mose sprack tot den HEERE: Het volck en kan niet op den bergh Sinai klimmen; want Ghy hebt ons betuygt, seggende: Maeckt een staketsel om den bergh, ende heyligt hem.

24

Ende de HEERE sprack tot hem: Gaet henen, klimt af; ghy, ende Aaron met u, sult op-klimmen: maer de Priesters ende het volck en sullen niet door-breken, dat sy op-klimmen tot den HEERE; op dat Hyse niet en verplettere.

25

Ende Mose klom af tot den volcke; ende seyde ’t hen.