Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdHeeft vier deelen: I. Mosis liedt. II. Der vrouwen liedt. III. Murmuratie der kinderen Israëls nae Pharaos onder-ganck. IV. Eerste aen-leydinge tot Godts Wet. | |
I.1DOe song Mose ende de kinderen Israëls dit liedt den HEERE, ende spraken: Ga naar margenoot+ Ick wil den HEERE singen; want Hy heeft een heerlijcke daet gedaen, peert ende wagen heeft Hy in de Zee gestortt. | |
2De HEERE is mijn sterckte ende lof-gesanck, Ga naar margenoot+ ende is mijn heyl: dese is mijn Godt, ick wil Hem prijsen: Hy is mijnes vaders Godt, ick wil Hem verheffen. | |
3De HEERE is de rechte krijgs-man: HEERE is sijn Naem. | |
4De wagenen Pharaos, ende sijne macht, wierp Hy in de Zee: sijne uyt-verkorene Hooft-lieden versoncken in de Schelf-zee. | |
6HEERE, uwe rechter-hant doet groote wonderen! Ga naar margenoot+ HEERE, uwe rechter-hant heeft de vyanden verslagen; | |
7Ende met uwe groote heerlijckheyt hebt Ghy uwe weder-partye gestortt: want doe Ghy uwe grimmigheyt uyt-liett, Ga naar margenoot+ verteerde syse als stoppelen. | |
8Door u blasen deden haer de wateren op, Ga naar margenoot+ ende de vloeden stonden op hoopen: de diepte wellede van malkanderen midden in de Zee. | |
9De vyant gedachte: Ick wil hen nae-jagen, endese achterhalen, ende den roof uyt-deelen; ende mijnen moet aen hen koelen: Ick wil mijn sweert uyt-trecken, ende mijne hant salse verderven. | |
10Doe liet Ghy uwen wint blasen, Ga naar margenoot+ ende de Zee bedecktese; ende sy soncken onder, als loot, in machtige wateren. | |
11HEERE, wie is u gelijck onder de Goden? Wie is u gelijck, die soo machtigh, heyligh, schrickelijck, loflijck ende wonder-dadigh zy! | |
12Doe Ghy uwe rechter-hant uyt-streckte, verslontse de Aerde. | |
13Ghy hebt geleydt door uwe barmhertigheyt u volck, dat Ghy verlost hebt; ende hebtse gevoert door uwe sterckte, Ga naar margenoot+ tot uwe heylige woninge. | |
15Doe verschrickten de Vorsten Edoms; Ga naar margenoot+ tsitteren quam de geweldige Moabs aen: alle inwonders Canaans wierden moed-loos. | |
16Laet over haer vallen verschricken ende vreese, Ga naar margenoot+ door uwen grooten arm; dat sy verstarren, als de steenen: tot dat uw’ volck, HEERE, henen door kome; tot dat dit volck henen door kome, dat Ghy verworven hebt. | |
17Brengtse daer in, ende plantse op den bergh uwes erf-deels; Ga naar margenoot+ dien Ghy, HEERE, U tot eene wooninge gemaeckt hebt: tot uw’ Heyligdom, Heere, dat uwe handen bereydet hebben. | |
19Want Pharao toogh in de Zee met peerden, ende wagenen, ende ruyteren; ende de HEERE liet de Zee we- | |
[Folio 31r]
| |
der over haer vallen: maer de kinderen Israëls gingen droogh midden door de Zee. | |
II.20ENde Mirjam de Prophetersse, Aarons suster, nam een trommel in hare hant: Ga naar margenoot+ ende alle de vrouwen volgden haer nae-buyten, met trommelen aen den reye. | |
21Ende Mirjam song haer-lieden voor: Latet ons den HEERE singen; want Hy heeft een heerlijcke daet gedaen: man ende peert heeft Hy in de Zee gestortt. | |
III.22MOse liet de kinderen Israëls trecken van de Schelf-zee af, Ga naar margenoot+ tot in de woestijne Sur: ende sy gingen drie dagen in de woestijne, dat sy geen water en vonden. | |
23Doe quamen sy te Ga naar margenoota Mara; doch sy en konden van het water te Mara niet drincken, want het was bitter: daer af heet men de plaetse, Mara. | |
24Doe murmureerde het volck tegen Mose, seggende: Wat sullen wy drincken? | |
25Hy riep tot den HEERE; ende de HEERE wees hem eenen boom, dien dede hy in dat water; doe wiert ’et soet. | |
IV.26ALdaer stelde Hy hen een wet ende een recht; ende versochtse, Ende sprack: Is’t dat ghy nae de stemme des HEEREN uwes Godts sult hooren, ende doen wat recht is voor Hem, ende uwe ooren neygen tot sijne geboden, ende houden alle sijne wetten; so en wil Ick der kranckheden geene op u leggen, die Ick op Egypten geleyt hebbe: want ☜Ick ben de HEERE uw’ Genees-meester☞. |
|