Lutherse Bijbel (1648)

Het xiv. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Godts bevel van het voort-reysen der kinderen Israëls. II. Pharao jaegt den kinderen Israëls nae, waer doorse verschrickt ende benauwt worden. III. Godts bevel van de deelinge der Zee. IV. Pharao met al sijn heyr in de zee verdroncken.

I.1

ENde de HEERE sprack tot Mose, seggende:

2

Spreeckt met de kinderen Israëls, ende segt; Dat sy weder-keeren, ende hen legeren tegen het dal Hiroth, ⁺ tusschen Migdol ende de Zee, tegen Baal-zephon, ende aldaer tegen over hen legeren aen de Zee.

+ Num. 33,7.

3

Want Pharao sal seggen van de kinderen Israëls: Sy zijn verdoolt in den lande; de woestijne heeftse besloten.

4

Ende Ick wil sijn herte verstocken, ⁺ dat hy hen na-jage; ende Ick wil aen Pharao, ende aen alle sijne macht, eere in-leggen: ende de Egyptenaren sullen gewaer worden, dat Ick de HEERE ben. Ende sy deden alsoo.

+ Exod. 4,21. cap. 10,10.

5

Ende doe het den Koninck in Egypten wiert aen-geseyt, dat het volck was gevluchtt; soo wiert sijn herte verandert, ende sijner knechten, tegen ’t volck, ende seyden: Waerom hebben wy dat gedaen, dat wy Israël hebben gelaten, dat sy ons niet en dienden?

II.6

ENde hy spande sijnen wagen aen; ende nam sijn volck met hem.

7

Ende nam ses-hondert uyt-gelesene wagens, ende wat anders van wagens in Egypten was: ende de Hooft-lieden over al sijn heyr.

8

Want de HEERE verstockte het herte Pharaos, des Konincks in Egypten, dat hy de kinderen Israëls nae jaegde: ⁺ doch de kinderen Israëls waren door eene hooge hant uyt-gegaen.

+ Num. 33,3.

9

Ende de Egyptenaren jaegdense nae, ⁺ ende achter-haeldense, (daer sy hen gelegert hadden aen de Zee) met peerden ende wagenen, ende ruyteren, ende allen heyre des Pharaos: in’t dal Hiroth, tegen Baal-zephon.

+ Jos. 24.6, 7.

10

Ende doe Pharao na-by tot hen quam, soo hieven de kinderen Israëls hare oogen op; ende siet, de Egyptenaren togen achter haer henen: ende sy vreesden seer, ende riepen tot den HEERE;

11

Ende spraken tot Mose: En waren’er geene graven in Egypten, dat ghy ons moestet wegh-voeren, op dat wy in dese woestijne stierven? waerom hebt ghy ons dat gedaen, dat ghy ons uyt Egypten gevoert hebt?

12

Is’t niet dit, ⁺ dat wy u seyden in Egypten: Houdt op, ende laet ons den Egyptenaren dienen? want het ware ons immers beter den Egyptenaren te dienen, dan in dese woestijne te sterven.

+ Exod. 6,8.

13

Mose sprack tot den volcke: En vreeset niet, staet vaste; ende siet toe, wat voor een ^a heyl de HEERE heden aen u-lieden doen sal! Want dese Egyptenaren, die ghy heden siet, sult ghy nimmermeer sien eeuwighlijck.

a Heyl) Hulpe.

14

De HEERE sal voor u-lieden strijden; ende ghy sult stille zijn.

III.15

DE HEERE sprack tot Mose: ^b Wat schreyt ghy tot my? segt den kinderen Israëls, dat sy voort-trecken.

b Wat schreyt ghy) Merckt hier een uyt-nemende exempel, hoe ’t geloof strijdt, worstelt ende schreyt in nooden ende gevaerlijckheden; ende hoe ’t sich aen Godts Woort slechts houdt, ende van Godt troost ontfangt, ende over-wint.

16

Maer ghy, heft uwen staf op, ende streckt uwe hant uyt over de Zee, ende deeltse van malkanderen; dat de kinderen Israëls daer in gaen, midden door op het drooge.

17

Siet, Ick wil het herte der Egyptenaren verstocken, dat sy u nae-volgen: soo wil Ick eere behalen aen den Pharao, ende aen alle sijne macht, aen sijne wagenen ende ruyteren.

18

Ende de Egyptenaers sullen ’t gewaer worden, dat Ick de HEERE ben; wanneer Ick eere behaelt hebbe aen Pharao, ende aen sijne wagenen ende ruyteren.

19

Doe verhief hem de Engel Godts, die voor het heyr Israëls henen toogh,

[fol. 30v]

ende maeckte sich achter hen: ende de wolcken-colomne maeckte haer oock van haer-lieder aengesichte, ende trat achter hen:

20

Ende sy quam tusschen het heyr der Egyptenaren, ende het heyr Israëls. Maer ’t was een duystere wolcke, ende ^c verlichtte den nacht; so dat sy den gantschen nacht, dese ende gene, niet te samen komen en konden.

c Verlichtte) Dat is, het was een weder-lichten in de dicke wolcke.

21

Doe nu Mose sijne hant uyt-streckte over de Zee, lietse de HEERE wegh-varen, door eenen stercke Oosten-wint, ⁺ dien gantschen nacht, ende maeckte de Zee drooge: ende de wateren deelden haer van malkanderen.

+ Jos. 4,23. Psal. 78,13. ende 106.9, 10, 11. ende 114.3, 5. Sap. 14,3. 1 Macc. 4,9. 1 Cor. 10,2. Ebr. 11,29.

22

Ende de kinderen Israëls gingen daer in, midden in de Zee op ’t drooge: ende het water was hen voor mueren, ter rechter ende ter slincker-hant.

23

Ende de Egyptenaers volgden, ende gingen in, hen nae: alle peerden Pharaos, sijne wagenen ende ruyteren, midden in de Zee.

24

Als nu de morgen-wake quam, sagh de HEERE op der Egyptenaren heyr, uyt de vyer-colomne ende wolcke, ende maeckte eenen schrick in hen-lieder heyr.

25

Ende stiet de raders van hare wagenen, en storttese met ongestuymigheyt. Doe spraken de Egyptenaren: Laett ons vlieden van Israël; want de HEERE strijdt voor haer tegen de Egyptenaren.

26

Maer de HEERE sprack tot Mose: Streckt uwe hant uyt, over de Zee; dat het water wederom valle over de Egyptenaren, over hare wagenen, ende ruyteren.

IV.27

DOe streckte Mose sijne hant uyt, over de Zee; ende de Zee quam weder voor den morgen in haren stroom; ende de Egyptenaren vluchtten die te gemoete: alsoo storttese de HEERE midden in de Zee;

28

Dat’et water weder quam, ende bedeckte wagenen ende ruyteren, ende alle macht des Pharaos, die hen nae-gevolget waren in de Zee: dat niet een uyt hen over en bleef.

29

Maer de kinderen Israëls gingen droogh, midden door de Zee: ende het water was hen voor mueren, ter rechter ende ter slincker-hant.

30

Alsoo hielp de HEERE Israël, ⁺ aen dien dage, van der Egyptenaren hant.

+ Psal. 106,10.

31

Ende sy sagen de Egyptenaers doot aen den oever der Zee; ende de groote hant, die de HEERE aen de Egyptenaren bewesen hadde. Ende het volck vreesde den HEERE; ende geloofden Hem, ende sijnen knechte Mose.