Lutherse Bijbel (1648)

Het viij. Capittel.

Drie plagen worden verhaelt: I. De tweede plage: vorschen. II. De derde plage: luysen. III. De vierde plage: allerley ongedierte.

I.1

DE HEERE sprack tot Mose: ⁺ Gaet in tot Pharao, ende spreeckt tot hem; Soo seyt de HEERE: Laet mijn volck, dat ’et my diene.

+ De 2 plage: Vorschen.

2

Indien ghy dat weygert; siet, soo wil Ick alle uwe lant-palen met vorschen slaen:

3

Dat de stroom sal van vorschen wemelen, die sullen op kruypen, ende komen in uw’ huys, in uwe kamer op u leger, op u bedde: oock in de huysen uwer knechten, onder u volck; in uwe back-ovens, ende in uwe deegh-klompen.

4

Ende de vorschen sullen op u, ende op u volck, ende op alle uwe knechten kruypen.

5

Ende de HEERE sprack tot Mose: ⁺ Segt tot Aaron; Streckt uwe hant uyt met uwen staf, over de beken, ende over de stroomen, ende over de meyren; ende laet vorschen over Egypten-lant op-komen.

+ Psal. 78,45. ende 105,30.

6

Ende Aaron streckte sijne hant uyt over de wateren in Egypten: ende daer quamen vorschen op, soo dat Egypten-lant bedeckt wiert.

7

Doe deden de tooveraers oock alsoo, met haer besweeren; ende lieten vorschen over Egypten-lant op-komen.

8

Doe riep Pharao Mose ende Aaron, ende sprack: Biddet den HEERE voor my, dat Hy de vorschen van my ende van mijnen volcke wegh-neme; soo wil ick het volck laten, dat ’et den HEERE offere.

9

Mose sprack tot Pharao: Hebt ghy de eere voor my, ende bestemt my, wanneer ick voor u, voor uwe knechten, ende voor u volck, bidden sal: dat de vorschen van u ende van uwen huyse sullen verdreven worden, ende dat sy alleen in den stroom blijven.

10

Hy sprack: Morgen; hy sprack: ’t Zy gelijck ghy geseyt hebt! op dat ghy bevindt, dat ’er niemant en is gelijck de HEERE, onse Godt;

11

Soo sullen de vorschen van u, van uwe huysen, van uwe knechten, ende van uwen volcke genomen worden, ende alleen in den stroom over-blijven.

12

Alsoo gingen Mose ende Aaron van Pharao: ende Mose riep tot den HEERE, der vorschen halven; gelijck hy Pharao hadde toe-geseyt.

13

Ende de HEERE dede, gelijck Mose geseyt hadde: ende de vorschen storven in de huysen, in de hoven, ende op ’t velt.

14

Ende sy hooptense te samen, hier eenen hoop, ende daer eenen hoop: ende het lant stonck daer van.

15

Maer doe Pharao sagh, dat hy lucht gekregen hadde; so wiert sijn herte verhardt: ⁺ ende hy en hoordese niet; gelijck dan de HEERE gesproken hadde.

+ Exod. 7,14.

II.16

ENde de HEERE sprack tot Mose: ⁺ Segt tot Aaron; Streckt uwen staf uyt, ende slaet in ’t stof op aerden, dat luysen worden in gantsch Egypten-lant.

+ De derde plage: Luysen.

17

Sy deden alsoo. Ende Aaron streckte sijne hant uyt met sijnen staf, ende sloegh in ’t stof op aerden: ende daer wierden vele luysen aen de menschen ende aen ’t vee: al het stof des lants wiert luysen, in gantsch Egypten-lant.

18

De tooveraers deden oock alsoo met haer besweeren, op datse luysen voort-brachten; maer sy en konden niet: ende de luysen waren beyde aen de menschen, ende aen ’t vee.

19

Doe seyden de tooveraers tot Pharao: Dat is Godts vinger! ⁺ maer het herte Pharaos wiert verstockt, ende hy en hoordese niet; gelijck dan de HEERE geseyt hadde.

+ Luc. 11,20.

III.20

ENde de HEERE sprack tot Mose: ⁺ Maeckt u morgen vroegh op, ende treedt voor Pharao; siet, hy sal aen ’t water uyt-gaen; ende spreeckt tot hem; Soo seyt de HEERE; Laet mijn volck, dat ’et my diene!

+ De 4 plage: allerley ongedierte.

21

Indien niet; siet, soo wil Ick allerley ^a ongedierte laten komen over u, uwe knechten, u volck, ende in uwe huysen: dat aller Egyptenaren huysen, ende ’t velt, ende wat daer op is, vol van ongedierte sullen worden.

a Ongedierte) Dat de Griecken noemen, Kynomyia, is allerley boos gewormte, ’t welck schaden doet in ’t velt: rupsen, vliegen, witjes, mieren, kevers, schalbijters, ende diergelijcken ongedierte, ’t welck de boomen ende ’t gewas verderft.

22

Ende Ick wil te dien dage wat bysonders doen, met ’et lant Gosen, daer mijn volck in woont, dat geen ongedierte daer en zy: op dat ghy gewaer wordt, dat

[fol. 27v]

Ick de HEERE ben op aerden over-al.

23

Ende Ick wil eene verlossinge setten tusschen mijn ende u volck: morgen sal dit teecken geschieden.

24

Ende de HEERE dede alsoo: ⁺ ende daer quam veel ongedierte in Pharaos huys, in sijner knechten huysen, ende over ’t gantsche Egypten-lant: ende het lant wiert verdorven van ’t ongedierte.

+ Psal. 78,45. ende 105,31. Sap. 16,9.

25

Doe riep Pharao Mose ende Aaron, ende sprack: Gaet henen, ende offert uwen Gode hier in ’t lant.

26

Mose sprack: Dat en deugt niet, dat wy also doen; ⁺ want wy souden der Egyptenaren grouwel offeren den HEERE onsen Gode: siet, wanneer wy dan der Egyptenaren grouwel voor haren oogen offerden; en souden sy ons niet steenigen?

+ Gen. 43,34. cap. 46,34.

27

Drie dagh-reysen willen wy gaen in de woestijne, ende den HEERE onsen Gode offeren; gelijck Hy ons geseyt heeft.

28

Pharao sprack: ⁺ Ick wil u laten, dat ghy-lieden den HEERE uwen Gode offert in de woestijne; alleen dat ghy-lieden niet voorder en trecket: ende biddet voor my.

+ Exod. 3,18.

29

Mose sprack: Siet, als ick van u uyt-gae, soo wil ick den HEERE bidden, dat dit ongedierte van Pharao, ende van sijne knechten, ende van sijn volck genomen worde, morgen des daegs: alleen en bedriegt my niet meer, dat ghy ’t volck niet en laet, om den HEERE te offeren.

30

Ende Mose ginck uyt van Pharao, ende badt den HEERE;

31

Ende de HEERE dede gelijck Mose geseyt hadde, ende dreef het ongedierte wegh van Pharao, van sijne knechten, ende van sijn volck; dat ’er niet een over en bleef.

32

Doch Pharao verhardde sijn herte oock op dat mael; ⁺ ende hy en liet het volck niet.

+ Exod. 8,15.