Lutherse Bijbel (1648)

Het v. Capittel.

Heeft vijf deelen: I. Mose ende Aaron dienen Godts bevel den Koninck te vergeefs aen. II. Pharao beswaert Israël noch harder met hof-diensten. III. De kinderen Israëls bidden om versachtinge. IV. Des volcks murmuratie tegen Mosen ende Aaron. V. Mosis ende Aarons gebedt tot Godt.

I.1

DAer nae ginck Mose ende Aaron in, ende spraken tot Pharao: Soo seyt de HEERE, de Godt Israëls; Laet mijn volck trecken, dat ’et my een Feest houde in de woestijne.

2

Pharao antwoordde: ⁺ Wie is de HEERE, wiens stemme ick hooren moete, ende Israël trecken laten? ick en weet niets van den HEERE; ⁺ en wil oock Israël niet laten trecken.

+ Job 21,15.

+ Exod. 3,19.

3

Sy spraken: ⁺ Der Ebreën Godt heeft ons geroepen; soo laet ons nu henen trecken drie dagh-reysens in de woestijne, ende den HEERE onsen Gode offeren: dat ons niet en wedervare pestilentie, ofte sweert.

+ Exod. 3,18.

4

Doe sprack de Koninck in Egypten tot hen: Ghy Mose ende Aaron, waerom wilt ghy ’t volck van sijnen arbeyt vry maken? gaet henen aen uwe diensten!

5

Voorder sprack Pharao: Siet, des volcks is alreede te veel in ’t lant; ende ghy-lieden wiltse noch vieren heeten van hare diensten!

II.6

DAerom beval Pharao des selven daegs den Voogden des volcks, ende haren Ampt-lieden, seggende:

7

Ghy en sult desen volcke niet meer stroo vergaderen ende geven, dat sy tichel-steenen bernen, gelijck tot hier en toe: laetse selfs henen gaen, ende stroo te samen rapen.

8

Ende ’t getal der tichel-steenen, die sy tot nu toe gemaket hebben, sult ghy hen gelijck-wel op-leggen; ende niets

[fol. 26r]

verminderen; want sy gaen ledigh, daerom roepen sy, seggende: Wy willen henen trecken, ende onsen Gode offeren.

9

Men drucke de lieden met arbeyt, dat sy te doen hebben; ende haer niet en keeren aen valsche woorden.

10

Doe gingen de Voogden des volcks, ende hare Ampt-lieden uyt, ende spraken tot ’et volck: Soo spreeckt Pharao; Men sal u-lieden geen stroo geven.

11

Gaet ghy [selfs] henen, [ende] samelt u stroo, waer ghy ’t vindet; maer van uwen arbeyt en sal niets vermindert worden.

12

Doe verstroyde sich het volck in ’t gantsche lant van Egypten; dat ’et stoppelen samelde, op dat sy stroo hadden.

13

Ende de Voogden dreevense, seggende: Vervult u dagh-werck, gelijck als doe ghy stroo haddet.

14

Ende de Ampt-lieden der kinderen Israëls, welcke de Voogden Pharaos over hen gesett hadden, wierden geslagen; ende ’t wiert tot hen geseyt: Waerom en hebt ghy-lieden noch heden noch gisteren uw’ gesette dagh-werck gedaen, gelijck te vooren?

III.15

DOe gingen in de Ampt-lieden der kinderen Israëls, ende schreeuwden tot Pharao: Waerom wilt ghy met uwe knechten alsoo handelen?

16

Men geeft uwen knechten geen stroo; ende sullen de tichel-steenen maken, die ons bestemt zijn: ende siet, uwe knechten worden geslagen, ende u volck moet ^a sondaers zijn!

a Sondaers) Dat is, uwe arme lieden moeten onrecht hebben, ende sondaers zijn: men soeckt schult tot uw volck.

17

Pharao sprack: Ghy-lieden zijt ledigh; ledigh zijt ghy! daerom spreeckt ghy: Wy willen henen trecken, ende den HEERE offeren.

18

So gaet nu henen, doet uwe hof-diensten! stroo en salmen u-lieden niet geven; maer ’t getal der tichel-steenen sult ghy leveren.

IV.19

DOe sagen de Ampt-lieden der kinderen Israëls, dat’et erger wierde; dewijle men seyde: Ghy en sult niets minderen van ’t dagh-werck aen de tichel-steenen.

20

Ende doe sy van Pharao uyt-gingen, ontmoeteden sy den Mose ende Aaron; ende traden tegen haer,

21

Ende spraken tot hen: De HEERE sie op u, ende richte [het]! dat ghy onsen reuck hebt stinckende gemaeckt voor Pharao, ende voor sijne knechten; ende hebt hen het sweert in hare handen gegeven, om ons te dooden.

V.22

MAer Mose quam wederom tot den HEERE, ende sprack: Heere, waerom doet Ghy [soo] qualick aen desen volcke? Waerom hebt Ghy my herwaerts gesonden?

23

Want van dien tijt af, dat ick ben in-gegaen tot Pharao, [met hem] te spreken in uwen Name; so heeft hy dit volck noch harder geplaegt: ende Ghy en hebt u volck niet gereddet.

1

De HEERE sprack tot Mose: ⁺ Nu sult ghy sien, wat Ick aen Pharao doen sal: ⁺ want door een stercke hant moet hyse laten trecken; ja hy moetse noch door een stercke hant uyt sijn lant van hem drijven.

+ Cap. 6. Ebr.

+ Exod. 12,33.