Lutherse Bijbel (1648)

Het xliiij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Ioseph beproeft sijne broeders met sijnen beker. II. De aenklachte ende overtuyginge der broederen Iosephs. III. Hoe Iosephs broederen hare sonden bekennen. IV.Iudas voor-bede voor Ben-Iamin.

I.1

ENde Ioseph beval sijnen huys-houder, ende sprack: Vult den mannen hare sacken met spijse, soo veel als sy voeren konnen, ende legt een yegelijcken sijn gelt boven in sijnen sack.

2

Ende mijnen silveren beker legt boven in des jongsten sack, met het gelt voor sijn koorn: Die dede, soo hem Ioseph geseyt hadde.

3

Des morghens, als ’t licht wiert, lieten sy die mannen trecken met hare ezelen.

4

Maer als sy ter stadt uyt waren, ende niet verre gekomen, sprack Ioseph tot sijnen huys-houder: Op! ende jaegt die mannen nae, ende als ghyse achter-haelt, soo segt tot hen: Waerom hebt ghy-lieden goet met quade vergolden?

5

Is ’t niet dat, daer mijn heere uyt drinckt, ende daer hy mede waer-seyt? Ghy hebt qualijck gedaen!

II.6

ENde als hyse achter-haelde, sprack hy met hen sulcke woorden.

7

Sy antwoordden hem: Waerom spreeckt mijn heere sulcke woorden? Het zy verre van uwe knechten, een sulck dinck te doen.

8

Siet, het gelt dat wy vonden boven in onse sacken, hebben wy weder gebracht tot u, uyt den lande Canaan: ende hoe souden wy dan uyt uwes heeren huys ghestolen hebben silver ofte gout?

9

By den welcken hy gevonden wort onder uwe knechten, die zy des doots: daer toe willen wy oock mijns heeren knechten zijn.

10

Hy sprack: Ia, het zy soo ghy geseyt hebt: by den welcken hy gevonden wort, die zy mijn knecht; maer ghy-lieden sult vry zijn.

11

Ende sy haesteden hen, ende een yegelijck leyde sijnen sack af op de aerde, ende een yegelijck dede sijnen sack op.

12

Ende hy socht, ende begost van den grootsten aen tot den jongsten toe: doe vontmen den beker in Ben-Iamins sack.

III.13

DOe scheurden sy hare kleederen: ende loedt een yegelijck op sijnen ezel, ende togen weder in de stadt.

14

Ende Iuda ginck met sijne broederen in Iosephs huys; want hy was noch aldaer: ende sy vielen voor hem neder op de aerde.

15

Maer Ioseph sprack tot hen: Hoe hebt ghy dat dorven doen? En weet ghy niet, dat het een alsulcke man, als ick ben, raden konde?

[p. fol.21v]

16

Iuda sprack: Wat sullen wy seggen mijnen heere; oft hoe sullen wy spreken? ende wat konnen wy ons rechtveerdigen? Godt heeft de misdaet uwer knechten gevonden: siet daer! wy, ende die gene, by den welcken de beker gevonden is, zijn mijns heeren knechten.

17

Maer hy sprack: Dat zy verre van my, sulcx te doen: die man, by den welcken de beker gevonden is, sal mijn knecht zijn, maer trecket ghy-lieden op met vrede, tot uwen vader.

IV.18

DOe trat Iuda tot hem, ende sprack: Mijn heere, laet uwen knecht een woort spreken voor uwe ooren, mijn heere, ende uwe toorn en vergrimme niet over uwen knecht; want ghy zijt gelijck Pharao.

19

Mijn heere vraegde sijne knechten, ende sprack: Hebt ghy-lieden [oock] eenen vader, ofte broeder?

20

Doe antwoordden wy: Wy hebben eenen vader, die is out; ende eenen jongelinck in sijn ouderdom [geboren]: ende sijn broeder is doot; ende hy is alleen over-gebleven van sijne moeder, ende sijn vader heeft hem lief.

21

Doe spraeckt ghy tot uwe knechten: ⁺ Brenget hem hier af tot my; ick wil hem genade bewijsen.

+ Gen. 42,15.

22

Maer wy antwoordden mijnen heere: de jongelinck en kan van sijnen vader niet komen; quam hy van hem, soo soude hy sterven.

23

Doe spraeckt ghy tot uwe knechten: ⁺ Soo uwe jongste broeder niet mede hier en komt, soo en sult ghy-lieden mijn aengesichte niet meer sien.

+ Gen. 43,3, 5.

24

Doe togen wy op tot uwen knecht, mijnen vader, ende wy seyden hem aen mijns heeren woorden.

25

Doe sprack onse vader: Trecket weder henen, ende koopet ons een weynigh spijse.

26

Maer wy spraken: Wy en konnen niet af-trecken, ten zy dat onse jongste broeder met ons zy, soo willen wy af-trecken: want wy en konnen diens mans aengesicht niet sien, ten zy dat onse jongste broeder met ons zy.

27

Doe sprack uwe knecht, mijn vader, tot ons: Ghy-lieden weet, dat my mijn wijf twee [sonen] gebaert heeft:

28

De een ginck uyt van my, ⁺ ende men seyt: Hy is verscheurt; ende ick en hebbe hem niet gesien tot nu toe.

+ Gen, 37,33, 35.

29

Soudet ghy-lieden desen oock van my nemen, ende hem een ongeval overquam; soo sult ghy mijne grauwe hayren met jammer nederwaerts in den kuyl voeren. ⁺

+ Gen. 42,38.

30

Ende oft ick nu te huys quam tot uwen knecht, mijnen vader, ende de jongelinck en waer niet met ons (dewijle sijne ziele aen deses ziele hanget):

31

Soo sal ’t geschieden, als hy siet, dat de jongelinck niet daer en is, dat hy sterft; Soo souden wy, uwe knechten, de grauwe hayren uwes knechts, onses vaders, met herten-leet in den kuyl brengen.

32

Want ick, u knecht, ben borge geworden voor dien jongelinck, tegen mijnen vader, ⁺ ende sprack: En brenge ick hem u niet weder, soo wil ick mijn leef-dage de schult dragen.

+ Gen. 43,9.

33

Daerom laet uwen knecht hier blijven aen des jongelincks stede, tot eenen knecht mijnes heeren, ende den jongelinck met sijne broederen op-trecken.

34

Want hoe sal ick op-trecken tot mijnen vader, als de jongelinck niet met my en is? Ick soude den jammer sien moeten, die mijnen vader ontmoeten soude.