Lutherse Bijbel (1648)

Het xliij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Raet-slagh ende twist der sonen Iacobs over haer tweede reyse nae Egypten. II. Iacob verwilligt, dat Ben-Iamin mede reyst. III. Hoe Iacobs sonen in Iosephs huys ghevoert worden. IV. Ioseph spreeckt ende eet met sijne broederen.

I.1

MAer de diere tijt druckte het lant:

2

Ende doe ’t verteert was, wat sy voor koorn uyt Egypten gebracht hadden, sprack haer vader tot hen: Trecket weder henen, ende koopet ons een weynigh spijse.

3

Doe antwoordde hem Iuda, ende sprack: Die man belastede ons dat op ’t hoogste, ende sprack: Ghy en sult mijn aengesicht niet sien, ten zy, dat uwe broeder met u zy.

4

Is ’t nu, dat ghy onsen broeder met ons sendt; so willen wy henen af- trecken, ende u wat te eten koopen:

5

Maer is ’t, ⁺ dat ghy [hem] niet met ons en sendt, soo en trecken wy niet henen af; want die man heeft tot ons geseyt: ⁺ Ghy en sult mijn aengesicht niet sien, uwe boeder en zy dan met u.

+ Gen. 42,20.

+ cap. 44,23.

6

Israël sprack: Waerom hebbet ghy soo qualijck aen my gedaen, dat ghy ’t dien man aen-seydet, dat ghy noch eenen broeder hebbet?

7

Sy antwoordden: Die man ondersochte soo nauwe nae ons ende nae onse maegschap, ende sprack: Leeft uwe vader noch? Hebt ghy oock noch eenen broeder? Doe seyden wy hem, soo hy ons vraegde: hoe konden wy soo juyst weten, dat hy seggen soude: Brenget uwen broeder mede af.

8

Doe sprack Iuda tot Israël sijnen vader: Laet den jongelinck met my trecken; dat wy ons op-maken, ende reysen, ende leven, ende niet en sterven, beyde wy, ende ghy, ende onse kinderkens.

9

Ick wil borge voor hem zijn; ⁺ van mijnen handen sult ghy hem eyschen: En brenge ick hem u niet weder, ende hem voor uwe oogen niet en stelle; soo wil ick mijn leve-daghe de schult dragen:

+ Gen. 44,32.

10

Want waer ’t, dat wy niet gesuymt en hadden, soo waren wy alreede wel twee-mael weder-gekomen.

II.11

DOe sprack; Israël haer vader tot hen: Moet het dan [immers] alsoo zijn, soo doet dit, ende nemet van des lants beste vruchten in uwe sacken, ende brenget dien man geschencken henen af; ⁺ een weynigh balsem, ende honich, [ende] speceryen, ende myrre, [ende] dadelen, ende amandelen.

+ Dese namen der vruchten zijn tot hier en toe ongewis oock by de Ioden selfs.

12

Nemet oock ander gelt met u; ende het gelt, dat u boven in uwe sacken weder geworden is, brenget [oock] wederom met u: misschien is daer in gedoolt.

13

Daer toe nemet uwen broeder mede: maecket u op, ende komet weder tot dien man:

14

Maer de Almachtige Godt geve u barmhertigheyt voor dien man, dat hy u late uwen anderen broeder, ende Ben-Iamin: maer ick moet zijn, gelijck een die van sijne kinderen gantsch berooft is.

III.15

DOe namen sy dese geschenken, ende dat gelt dobbel met hen, ende Ben-Iamin: maeckten hen op, ende togen in Egypten, ende traden voor Ioseph.

16

Doe saghse Ioseph met Ben-Iamin, ende sprack tot sijnen huys-houder: Brengt dese mannen in ’t huys, ende slacht, ende richtet toe; want sy sullen te middage met my eten.

17

Ende de man dede, soo hem Ioseph geseyt hadde; ende bracht die mannen in Iosephs huys.

[p. fol.20v]

18

Maer sy vreesden, dat sy in Iosephs huys gebracht wierden, ende spraken: Wy zijn hier in-gebracht om des gelts wille, dat wy in onse sacken te vooren weder gevonden hebben; dat hy ’t op ons brenge, ende spreke een oordeel uyt over ons: op dat hy ons neme tot eygene knechten, met onse ezelen.

19

Daerom traden sy tot Iosephs huys-houder, ende spraken met hem voor de huys-deure.

20

Ende seyden: ⁺ Mijn heere, wy zijn voor-maels hier af-getogen, om spijse te koopen.

+ Gen. 42,3.

21

Ende als wy in de herberge quamen, ⁺ ende onse sacken op deden; siet, doe was eenes yegelijcx gelt boven in sijnen sacke, met vollen gewichte: daerom hebben wy ’t weder met ons gebracht.

+ Gen. 42.27, 35.

22

Hebben oock ander gelt met ons af-gebracht, om spijse te koopen: maer wy en weten niet, wie ons onse gelt in onse sacken gesteken heeft.

23

Maer hy sprack: Weest goets moets, vreest u niet; uwe Godt, ende uwes vaders Godt, heeft u-lieden eenen schat in uwe sacken gegeven: uwe gelt is my geworden.

24

Ende hy bracht Simeon tot hen uyt: ende brachtse in Iosephs huys, ende gaf hen water, ⁺ dat sy hare voeten wiesschen; ende gaf haren ezelen voeder.

+ Gen. 18,4.

25

Maer sy bereydden het geschenck toe, tot dat Ioseph quam op den middagh; want sy hadden gehoort, dat sy aldaer het broot eten souden.

IV.26

DOe nu Ioseph ten huyse inginck, ⁺ brachten sy hem t’ huys het geschenck in hare handen: ende vielen voor hem neder ter aerden.

+ Gen. 37,10. cap. 42,6.

27

Maer hy groetedese vriendelijck, ende sprack: Gaet het uwen vader, den ouden, wel, van dien ghy-lieden my seydet? leeft hy noch?

28

Sy antwoordden: Het gaet uwen knechte, onsen vader, wel; [ende] hy leeft noch: ende sy neygden hen, ende vielen voor hem neder.

29

Ende hy hief sijne oogen op, ende sagh sijnen broeder Ben-Iamin, sijner moeder sone, ⁺ ende sprack: Is dit uwe jongste broeder, daer ghy my af seydet? Ende sprack voorder: Godt zy u genadigh, mijn soon.

+ Gen. 42,13.

30

Ende Ioseph haestede hem; want sijn herte ontstack hem tegen sijnen broeder: ende sochte, waer hy weende: ende ginck in een kamer, ende weende aldaer. ⁺

+ Gen. 45,2.

31

Ende als hy sijn aengesicht gewasschen hadde, ginck hy uyt; ende onthielt hem vast, ende seyde: Legget broot op.

32

Ende men droegh hem bysonder op; ende den anderen oock bysonder; ende den Egyptenaren, die met hem aten, oock bysonder: Want de Egyptenaren en dorven geen broot eten met de Hebreen; want sulcx is een grouwel voor hen.

33

Ende men settedese tegen hem over, den eerst-geboren nae sijne eerst-geboorte, ende den jongsten nae sijne jonck-heyt: dies verwonderden sy hen onder malkanderen.

34

Ende men droegh hen eten voor van sijne tafel; maer Ben-Iamin wiert vijf-mael meer, dan den anderen: ende sy droncken, ende wierden droncken met hem.