Lutherse Bijbel (1648)

Het xlij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Iacobs sonen reysen nae Egypten. II. Haer eerste aen-komste by Ioseph. III. Hare verlossinge uyt de gevangenisse, ende versendinge in ’t lant Canaan. IV. Haer weder-komste in ’t lant Canaan.

I.1

MAer doe Iacob sagh, datter koorn in Egypten [veyl] was, sprack hy tot sijne sonen: Wat siet ghy u lange om?

2

Siet, ⁺ ick hoore, daer zy in Egypten koorn [veyl]: trecket henen af, ende koopet ons [koorn]; dat wy leven, ende niet en sterven.

+ Act. 7.12.

3

Alsoo togen af tien broederen Iosephs, dat sy in Egypten koorn kochten.

4

Doch Ben-Iamin, Iosephs broeder, liet Iacob niet met sijne broederen trecken; want hy sprack: Hem mocht een ongeval ontmoeten.

5

Alsoo quamen Israëls kinderen om koorn te koopen, met andere, die met hen togen: want het was in ’t lant Canaan oock dier.

II.6

MAer Ioseph was Regent in ’t lant, ende verkochte [koorn] al den volcke in ’t lant. ⁺ Doe nu sijne broederen tot hem quamen, vielen sy voor hem neder ter aerden op [haer] aen-gesichte.

+ Gen. 37,7.

7

Ende hy saghse aen, ende kendese, ende stelde hem vreemt teghen hen, ende sprack hart met hen, ende seyde tot hen: Van waer komet ghy? Sy spraken: Uyt het lant Canaan, om spijse te koopen.

8

Maer, hoe-wel dat hyse kende; soo en kenden sy hem doch niet.

9

Ende Ioseph gedachte aen de droomen, ⁺ die hy van hen gedroomt hadde, ende sprack tot hen: Ghy zijt verspieders; ende zijt gekomen te sien, waer ’t lant open is.

+ Gen. 37,5.

10

Sy antwoordden hem: Neen, mijn heere; uwe knechten zijn gekomen, om spijse te koopen;

11

Wy zijn alle eens mans sonen: wy zijn redelijck; ende uwe knechten en zijn noyt verspieders geweest.

12

Hy sprack tot hen: Neen, maer ghy zijt gekomen te besien, waer ’t lant open is.

13

Sy antwoordden hem: Wy, uwe knechten, zijn twaelf gebroeders, eens mans sonen, in ’t lant Canaan; ⁺ ende de jongste is noch by onsen vader; doch de eene en is niet [meer voor-handen.]

+ Gen. 43,29.

14

Ioseph sprack tot hen: Dat is ’t, dat ick u geseyt hebbe: verspieders zijt ghy.

15

Daer aen wil ick u proeven, by ’t leven Pharaos: ghy en sult niet van hier komen, ten zy dan, dat uwe jongste broeder hier kome.

16

Sendet eenen van u-lieden henen, die uwen broeder hale; maer ghy-lieden sult gevangen zijn. Alsoo wil ick proeven uwe woorden, of ghy met waerheyt om-gaet, ofte niet: want indien niet; soo zijt ghy-lieden, by ’t leven Pharaos, verspieders.

17

Ende hy lietse te samen bewaren drie dagen langh.

III.18

MAer ten derden dage sprack hy tot hen: Wilt ghy leven, soo doet alsoo; [want] ick vreese Godt.

19

Zijt ghy redelijck, soo latet een van uwe broederen gebonden liggen in uwe gevanckenisse: maer trecket ghy henen, [ende] brenget te huys, wat ghy gekocht hebt voor den honger.

20

Ende brenget uwen jongsten broeder tot my; ⁺ soo wil ick uwe woorden gelooven: op dat ghy niet sterven en moet. Ende sy deden alsoo.

+ Gen. 43,5. cap. 44,23.

21

Maer sy spraken onder malkanderen: Dat hebben wy aen onsen broeder verschuldet, dat wy sagen den angst sijner zielen, doe hy ons smeeckte; ende wy en wilden hem niet verhooren: daerom komt [nu] deze droeffenisse over ons.

22

Ruben antwoordde hen, ende sprack: ⁺ Seyde ick ’t u niet, doe ick sprack: En versondiget u-lieden niet aen dien jongen! ende ghy-lieden en wilde ’t niet hooren: nu wort sijn bloet ge-eyscht.

+ Gen. 37,21, 32.

23

Maer sy en wisten niet, dat het Ioseph verstondt: want hy sprack met hen door eenen tael-man.

24

Ende Ioseph wende hem van hen, ende weende: doe hy hem nu weder tot hen keerde, ende met hen sprack; nam hy uyt hen Simeon, ende bont hem voor hare oogen.

25

Ende Ioseph dede bevel, datmen hare sacken met koorn vulde, ende haer gelt weder gave, eenen yegelijcken in sijnen sack; daer toe oock teeringe op den wegh: ende men dede hen alsoo.

26

Ende sy loeden hare waer op hare ezels, ende toghen van daer.

[fol. 20r]

27

Maer als eener sijnen sack op dede, dat hy sijnen ezel voeder gave in de herberge, wiert hy gewaer sijn gelt, dat daer boven in den sack lagh.

28

Ende sprack tot sijne broederen: Mijn gelt is my weder geworden; siet, in mijnen sack is ’t. Doe ontviel hen haer herte, ende verschrickten onder malkanderen, ende spraken: Waerom heeft ons Godt dat gedaen?

29

Als sy nu t’ huys quamen, tot haren vader Iacob, in ’t land Canaan, seyden sy hem al wat hen gebeurt was, ende spraken:

30

Die man, die in ’t lant heere is, sprack hart met ons, ende hielt ons voor verspieders des lants.

31

Ende als wy hem antwoordden: Wy zijn redelijck, ende noyt verspieders geweest:

32

Maer twaelf gebroeders, onses vaders sonen: de eene en is niet [meer] voorhanden; ende de jongste is noch by onsen vader in ’t lant Canaan:

33

Sprack die man, de heere in dat lant, tot ons: Daer aen wil ick mercken, of ghy redelijck zijt; eenen uwer broederen latet by my, ende nemet de nootdruft voor u huys, ende trecket henen:

34

Ende brenget uwen jongsten broeder tot my; soo merck ick, dat ghy geen verspieders, maer redelijck zijt: [soo] wil ick u oock uwen broeder [weder] geven, ende meugt in dit lant handelen.

35

Ende als sy de sacken uyt schuddeden, ⁺ vant een yeghelijck sijn bundelken gelts in sijnen sack: Ende als sy sagen, dat het de bundelkens hares gelts waren, verschrickten sy, t’samen met haren vader.

+ Gen. 42,25. c. 44,1.

36

Doe sprack Iacob, haer vader, tot hen: Ghy berooft my van [mijne] kinderen: Ioseph is niet meer voor-handen; Simeon is niet meer voor-handen; Ben-Iamin wilt ghy oock wegh-nemen: het gaet al over my.

37

Ruben antwoordde sijnen vader, ende sprack: wanneer ick hem u niet weder en brenge, soo doodt mijne twee sonen: geeft hem alleen in mijne hant, ick sal hem u weder-brengen.

38

Hy sprack: mijn soon en sal niet met u henen af-trecken; want sijn broeder is doot, ende hy is alleen over-gebleven: Want, wanneer hem een ongeval overquam op den wegh, daer ghy op reyset; soo soudet ghy mijne grijse hayren met herten-leet in den kuyle brengen.