Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxix. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Iosephs dienstbaerheyt in Egypten. II. Iosephs kuyscheyt. III. Valsche aenklachte tegen Ioseph. IV. Iosephs toestant in de gevanckenisse.

I.1

IOseph wiert nae Egypten gevoert: ⁺ ende Potiphar een Egyptisch man, Pharaos kamerlinck ende Hof-meester, kocht hem van de Ismaëliten, die hem af-brochten.

+ Gen. 37,28. Ps. 105,17.

2

Ende de HEERE was met Ioseph; ⁺ soo dat hy een gelucksaligh man wiert: ende was in sijns heeren des Egyptenaers huys.

+ Gen. 39,21. Act. 7,9.

3

Ende sijn heere sagh, dat de HEERE met hem was: want al wat hy dede, daer gaf de HEERE geluck toe door hem:

4

Alsoo, dat hy genade vondt voor sijnen heere, ende sijn dienaer wiert: die stelde hem over sijn huys, ende al wat hy hadde, dede hy onder sijne handt.

5

Ende van dier tijt aen, doe hy hem over sijn huys, ende alle sijn goederen gesett hadde, ⁺ segende de HEERE des Egyptenaers huys, om Iosephs wille: ende het was enckel segen des HEEREN in alles, dat hy hadde te huys, ende op ’t velt.

+ Gen. 30,27. Esai. 45,4.

6

Daerom liet hy ’t al onder Io-sephs handen, wat hy hadde, ende hy en nam hem geens dincx aen, dewijle hy hem hadde, dan dat hy at [ende dranck.] Ende Ioseph was schoon van gedaente, ende schoon van aengesichte.

II.7

ENde het gebeurde nae dese geschiedenisse, dat sijnes heeren wijf hare oogen op Ioseph wierp, ⁺ ende sprack: Slaept by my.

+ Prov. 7,13.

8

Maer hy weygerde ’t, ende sprack tot haer: Siet, mijn heere en neemt hem geens dincx aen voor my, wat in ’t huys is; ende al wat hy heeft, dat heeft hy onder mijne handt gedaen:

9

Ende en heeft niet soo groot in ’t huys, dat hy voor my onthouden heeft, behalven u, ^a daer in dat ghy sijn wijf zijt: Hoe soude ick dan nu een soo groot quaet doen, ende tegen Godt sondigen?

a Daer in dat) Anders moeste hy oock de vrouwe versorgen, even soo wel als het gantsche huys, behalven dat hy niet by haer slapen en soude.

10

Ende sy dreef sulcke woorden tegen Ioseph dagelijcx: maer hy en hoorde nae haer niet, dat hy [dichte] by haer sliep, [noch] ontrent haer ware.

11

Het gebeurde op eenen dagh, dat Ioseph in ’t huys ginck, om sijn werck te doen; ende daer en was geen mensch van den gesinde des huyses daer binnen:

12

Ende sy greep hem by sijn kleet, ende sprack: Slaept by my. Maer hy liet het kleet in hare hant, ende vloodt; ende liep ten huyse uyt.

III.13

DOe sy nu sach, dat hy sijn kleet in hare hant liet, ende vloodt nae buyten;

14

Riep sy ’t gesinde in den huyse, ende sprack tot hen: Siet, hy heeft ons den Ebreeuschen man hier in-gebracht; dat hy ons te schanden make: hy quam tot my hier in, ende woude by my slapen; maer ick riep met luyder stemme:

15

Ende doe hy hoorde, dat ick een geschrey maeckte, ende riep; doe liet hy sijn kleet by my, ende vloodt, ende liep nae buyten.

16

Ende sy leyde sijn kleet by haer, tot dat sijn heere t’ huys quam:

17

Ende seyde tot hem even de selve woorden, ende sprack: de Ebreeusche knecht, dien ghy ons hier in gebracht hebt, quam tot my [hier in], ende wilde my te schanden maken.

18

Maer doe ick een geschrey maeckte, ende riep; doe liet hy sijn kleet by my, ende vloodt nae buyten.

19

Als sijn heere hoorde de woorden sijns wijfs, die sy hem seyde, ende sprack: Alsoo heeft my uwe knecht gedaen; wiert hy seer toornigh.

IV.20

DOe nam hem sijn heere, ⁺ ende leyde hem inde gevanckenisse, daer des Konincx gevangene in lagen; ende hy lagh aldaer in de gevanckenisse.

+ Ps. 105,18.

21

Maer de HEERE was met hem, ende neygde sijne goedertierentheyt tot hem; ende liet hem genade vinden voor den Stock-meester.

22

Dat hy hem onder sijne hant beval alle de gevangene in de gevanckenisse, op dat al wat daer geschiede, door hem geschieden moeste:

[fol. 18v]

23

Want de Stock-meester en nam hem geens dincx aen; want de HEERE was met Ioseph: ende wat hy dede, daer gaf de HEERE geluck toe.