Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxiij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Hoe Iacob ende Esau te samen komen. II. Iacobs wooninge in Suchoth, ende daer nae te Salem.

I.1

IAcob hief sijne oogen op, ^* ende sach sijnen broeder Esau komen met vier-hondert mannen: ende verdeelde sijne kinderen tot Lea ende tot Rahel, ende tot beyde dienst-maechden.

* Gen. 32,6.

2

Ende stelde de dienst-maechden met hare kinderen voor aen: ende Lea met hare kinderen daer nae; ende Rahel met Ioseph ten laetsten.

3

Ende hy ginck voor haer henen: ende neygde hem seven-mael op d’aerde, tot dat hy tot sijnen broeder quam.

4

Maer Esau liep hem te gemoete, ende nam hem in den arm, ende viel hem om den hals, ende kuste hem: ende sy weenden.

5

Ende hief sijne oogen op, ende sagh de vrouwen met de kinderen, ende sprack:

[fol. 15v]

Wie zijn dese by u? Hy antwoordde: Het zijn kinderen, ⁺ die Godt uwen knecht verleent heeft.

+ Psal. 127,3.

6

Ende de dienst-maechden traden toe met hare kinderen, ende neygden voor hem.

7

Lea trat oock toe, met hare kinderen, ende neygden voor hem: daer nae tradt Ioseph ende Rahel toe, ende neygden oock voor hem.

8

Ende hy sprack: Wat wilt ghy met alle dit heyr, dat ick ontmoet ben? Hy antwoordde: Dat ick genade vonde voor mijnen heere.

9

Esau sprack: Ick hebbe genoech; mijn broeder, behout dat ghy hebt.

10

Iacob antwoordde: Och neen; Hebbe ick genade gevonden voor u, soo neemt mijn geschenck van mijner hant: Want ick sach u aengesichte, als sach ick Godts aengesichte, ende laet het u welbehagen van my.

11

Neemt doch den segen van my aen, dien ick u toe-gebracht hebbe; want Godt heeft het my verleent, ende ick hebbe van alles genoech: ⁺ alsoo hielt hy by hem aen, dat hy ’t aen nam.

+ 1 Sam. 25,27. cap. 30,26

12

Ende hy sprack: Laet ons voort trecken ende reysen; ick wil met u reysen.

13

Maer hy sprack tot hem: Mijn heere, ghy weet, dat ick tedere kinderen by my hebbe; daer toe vee eende soogende koeyen: wanneer sy eenen dagh afgedreven wierden, soo soude my de gantsche kudde sterven.

14

Mijn heere trecke voor sijnen knecht henen; ick wil ^a op mijn gemack nae drijven, daer nae dat het vee ende kinderen gaen konnen, tot dat ick kome tot mijnen heere in Seir.

a Op mijn gemack) merckt, dat de recht-geloovige ende de werck-heylige niet konnen met malkanderen wandelen: want de geloovige varen suyverlijck, met stillen geest; maer de werck-heyligen varen sterck met vermetenheyt harer wercken in Godts wetten.

15

Esau sprack: Soo wil ick doch by u laten sommige van dit volck, dat met my is. Hy antwoordde: Wat is ’t van nooden? Laet my slechts genade voor mijnen heere vinden.

16

Alsoo tooch Esau dies daeghs wederom sijnes weeghs nae Seir.

II.17

ENde Iacob tooch nae Suchoth, ende bouwde hem een huys: ⁺ ende maeckte sijnen vee hutten; daer af heet de stede Suchoth.

+ Jos. 13,27. Jud. 8,5.

18

Daer nae tooch Iacob nae Salem, tot de stadt Sichems, die in ’t lant Canaan leyt; nae dien hy uyt Mesopotamien gekomen was: ende maeckte sijn leger voor de stadt.

19

Ende kocht een stuck ackers van den kinderen Hemors, ⁺ des vaders Sichems, voor hondert ^b grossen: Aldaer richtede hy sijne hutten op.

+ Jos. 20,7. c. 24,32. 1 Reg. 12,25. Act. 7,16.

b Grossen) ofte schapen.

20

Ende richtede aldaer eenen Altaer toe: ende riep aen den name des starcken Godts Israels.