Lutherse Bijbel (1648)

Het xxviij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Iacob wort nae Mesopotamien versonden. II. Esau trouwt boven de voor-gaende oock een Ismaëlitisch wijf. III. Iacob siet in den droom een groote ende wonderlijcke leeder. IV. Iacobs gelofte.

I.1

DOe riep Isaac sijnen sone Iacob, ende segende hem, ende geboot hem, ende sprack tot hem: En neemt geen wijf van de dochteren Canaans:

2

Maer maeckt u op, ⁺ ende treckt in Mesopotamien, tot Bethuel, uwes moeders vaders huys; ende neemt aldaer een wijf van de dochteren Labans, uwes moeders broeder.

+ Os. 12,12.

3

Maer de almachtige Godt segene u, ende make u vruchtbaer, ende vermeerdee u, dat ghy wort eenen hoop volckeren:

4

Ende geve u den segen Abrahams, ⁺ u, ende uwen zade met u; dat ghy besit het lant, daer ghy een vreemdelinck in zijt, dat Godt Abraham gegeven heeft.

+ Gen. 13.15,17.

5

Alsoo sondt Isaac Iacob wech, dat hy in Mesopotamien toogh tot Laban, Bethuels sone, in Syrien, den broeder van Rebecca, sijn ende Esaus moeder.

II.6

ALs nu Esau sagh, dat Isaac Iacob gesegent hadde, ende versonden in Mesopotamien, dat hy aldaer een wijf name; ende dat hy, dewijle hy hem gesegent, hem geboot, ende sprack: Ghy en sult geen wijf nemen van de dochteren Canaans;

7

Ende dat Iacob sijnen vader ende sijne moeder gehoorsaem was, ende in Mesopotamien toogh:

8

Sagh oock, dat Isaac sijn vader niet geerne en sagh de dochteren van Canaan:

9

Ginck hy henen tot Ismaël, ende nam boven de wijven die hy te voren hadde, Mahalath, de dochter Ismaëls, des soons Abrahams, de suster Nebajoth, ten wijve.

III.10

Maer Iacob toogh uyt van Ber-Saba, ende reysde nae Haran:

11

Ende quam aen eene plaetse, daer bleef hy de nacht over; want de Sonne was onder-gegaen: ende hy nam eenen steen dier plaetse, ende leyde dien tot sijnen hoofde; ende leyde sich slapen in de selve plaetse.

12

Ende hy droomde, ende siet, een leeder stont op der aerde, die raeckte met de spitse aen den Hemel: Ende siet, ^* de Engelen Godts klommen daer langs op ende neder.

* Joh. 1,51.

13

Ende de HEERE stont boven daer op, ende sprack: Ick ben de HEERE ⁺, Abrahams uwes vaders Godt, ende Isaacs Godt: dat lant, daer ghy op ligt, wil ick u, ende uwen zade geven:

+ Gen. 35,1.

14

Ende ^a u zaet sal worden gelijck het stof op aerden; ende ghy uyt-gebreyt worden tegen ’t Westen, Oosten, Noorden ende Suyden: ☜ ^* ende door u, ende uwen zade, sullen alle geslachten op aerden gesegent worden☞.

a U zaet) Hier wort den derden Patriarch Christus belooft, de Heylant aller werelt; ende het toe-komende Euangelium van Christo in alle landen te prediken, door de Engelen op de leeder voor-gebeeldet.

* Gen. 12,3. cap.13,16. cap. 22,18. c. 26,4. Gal. 3,16.

15

Ende siet, ick ben met u; ende wil u behoeden waer ghy henen treckt, ende wil u weder brengen in dit lant: want ick en wil u niet verlaten, tot dat ick doe al wat ick u geseyt hebbe.

IV.16

DOe nu Iacob van sijnen slape ontwaeckte, sprack hy: Gewisselijck is de HEERE in dese plaetse; ende ick en wiste ’t niet!

17

Ende vreesde hem, ende sprack: Hoe ^bheyligh is dese stede! Hier en is niet anders, dan ⁺ een huys Godts; ende hier is de poorte des Hemels.

b Heyligh) Heyligh heet hier metuendus, terribilis. Nota. Daer men Godt vreesen ende eeren moet, als dewelcke aldaer wil gevreest ende ge-eert zijn: Daer af oock deselve bergh Morija, timor, reverentia, cultus Dei heet, Sup. cap. 22,2. want Godts-vreese is de hooghste Godts-dienst. Ende is hier aen-gewesen, waer Godts woort is, (gelijck Iacob hier hoort) daer is Godts huys, daer staet de Hemel open met allen genaden.

+ 1 Tim. 3,15.

18

Ende Iacob stont des morgens vroegh op, ende nam den steen, dien hy tot sijnen hoofde geleyt hadde, ende rechtede hem op tot een teecken, ende goot daer olie boven op:

19

Ende hiet de stede Beth-El; te voren hiet sy anders de stadt Lus.

20

Ende Iacob dede een gelofte, ende sprack: Soo Godt sal met my zijn, ende my behoeden op den wegh, dien ick reyse, ende broot te eten geven, ende kleederen aen te trecken;

21

Ende my met vrede weder t’huys tot mijnen vader brengen; soo sal de HEERE ^c mijn Godt zijn:

c Mijn Godt zijn) Niet dat hy te voren niet sijn Godt geweest zy; maer hy doet een gelofte den Godts-dienst op te richten, daer men prediken ende bidden soude: daer wil hy den tienden toe geven den predikanten, als Abram aen Melchisedek den tienden gaf.

22

Ende dese steen, dien ick op-gerecht hebbe tot een teecken, sal een Godts-huys worden; ende al wat ghy my geeft, des wil ick u de tienden geven.

[fol. 13r]