Lutherse Bijbel (1648)

Het xxiij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Den ouderdom ende doot van Sarah. II. Abrahams rouw over Sarah; oock sijne neerstigheyt, om voor haer eene graf-stede te krijgen. III. Hoe hy eyndelijck eene graf-stede van den kinderen Heths tot sijn eygendom verkregen, ende Sarah aldaer begraven heeft.

I.1

SArah was hondert seven-en-twintich jaer out,

2

Ende sterf in de hooft-stadt, die ^a Hebron heet, in ’t lant Canaan. Doe quam Abraham, dat hyse beklaeghde ende beweende.

a Hebron is Kiriath-Arba (spreeckt Mose) dat is, de vier-stadt; want de hooge Hooft-steden die waren eertijts alle Arba, dat is, in vier deelen gedeelt, als Romen, Ierusalem, ende Babylon oock, Gen. 10,10.

II.3

DAer nae stont hy op van sijn lijcke, ende sprack met den kinderen Heths, ende seyde:

4

^* Ick ben een vreemdelinck ende inwoonder by u, geeft my een erf-begravenisse by u; dat ick mijnen dooden begrave, die voor my leyt.

* Act. 7,5.

5

Doe antwoorden de kinderen Heths Abraham, ende spraken tot hem:

6

Hoort ons, lieve heere, ghy zijt een Vorst Godts onder ons; begraeft uwen dooden in onse eerlijckste graven: geen mensche onder ons en sal u beletten, dat ghy in sijn graf niet en begraeft uwen dooden.

7

Doe stont Abraham op, ende booch sich voor ’t volck des lants, namelijck voor de kinderen Heths.

8

Ende hy sprack met hen, ende seyde: Behaeght het u, dat ick mijnen dooden, die voor my leyt, begrave? soo hooret my, ende bidt voor my Ephron den sone Zohars;

9

Dat hy my geve sijne dobbele spelonke, die hy heeft aen ’t eynde sijns ackers: hy geefse my om gelt, soo veelse weert is, onder u tot een erf-begravenisse:

10

Want Ephron woonde onder de kinderen Heths. Doe antwoorde Ephron de Hethiter Abraham, dat het de kinderen Heths aenhoorden, voor alle de gene die te sijner stadt-poorte uyt ende in-gingen, ende sprack:

11

Neen mijn heere, maer hoort my; Ick schencke u den acker, ende daer toe de spelonke daer in, ende gevese u over voor de oogen der kinderen mijns volcx, te begraven uwen dooden.

12

Doe booch sich Abraham voor ’t volck des lants,

13

Ende sprack met Ephron, dat het aenhoorde het volck des lants, ende seyde: Wilt ghy my dien laten, soo bidde ick, neemt van my het gelt voor den acker, dat ick u geve; soo wil ick mijnen dooden aldaer begraven.

14

Ephron antwoordde Abraham, ende sprack tot hem:

15

Mijn heere, hoort my doch: Het velt is vier-hondert ^b sekel silvers weert; maer wat is dat tusschen u ende my? Begraeft slechts uwen dooden.

b Sekel) Sekel is een gewicht aen munte, een oort van een gulden want men eertijts het gelt soo woegh, gelijck men nu met gout doet.

16

Abraham hoorde nae Ephron, ende woegh hem het gelt toe, dat hy geseyt hadde, dat het de kinderen Heths aenhoorden, te weten vier-hondert sekel silvers, dat in ’t koopen gave ende ganckbaer was.

III.17

ALsoo wiert Ephrons acker, daer die dobbele spelonke in is, tegen Mamre over, Abraham tot een eygen goet bevestigt, ⁺ met de spelonke daer in, ende met alle boomen op den acker rontom;

+ Act. 7,16.

18

Dat het de kinderen Heths aensagen, ende alle die t’ sijner stadt-poorte uyt ende in-gingen.

19

Daer nae begroef Abraham sijn wijf Sarah, in de spelonke des ackers, die dobbel is, tegen Mamre over, dat is Hebron, in ’t lant Canaan.

20

Alsoo wiert bevestight dien acker, ende speloncke daer in, Abraham ter erf-begravenisse, van de kinderen Heths.