Lutherse Bijbel (1648)

Het xxij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Godts bevel aen Abraham, om Isaac op te offeren. II. Abrahams gehoorsaemheyt ontrent dat bevel. III. Isaacs reddinge, ende vernieuwinge van Godts belofte. IV. Verhael van Abrahams bloet-vrienden, met haer voorspoet ende vermenighvuldiginge.

I.1

NAe dese geschiedenissen versocht Godt Abraham, ende sprack tot hem: Abraham. Ende hy antwoordde: Hier ben ick.

2

Ende hy sprack: ⁺ Neemt Isaac uwen eenigen sone, dien ghy lief hebt, ende gaet henen in ’t lant ^a Morija; ende offert hem aldaer tot een brant-offer op eenen bergh, dien ick u seggen sal.

+ Hebr. 11,17.

a Morija) Morija heet Godts vreese, reverentia Dei, cultus Dei, want de Out-vaders, Adam, Noah, en Sem op dien bergh Godt ge-eert, gevreest, en gedient hebben: wy souden misschien seggen de heylige bergh, ofte daer men Godt dient met loven, bidden ende dancken.

II.3

DOe stont Abraham des morgens vroegh op, ende sadelde sijnen esel; ende nam met hem twee jongers, ende sijnen sone Isaac: ende kloofde hout tot het brant-offer, maeckte hem op, ende ginck henen ter plaetse, daer hem Godt af geseyt hadde.

4

Aen den derden dagh hief Abraham sijne oogen op, ende sach die stede van verre,

5

Ende sprack tot sijne jongers: Blijft ghy hier met den esel, ick ende de jongen willen daer henen gaen: ende wanneer wy aen-gebeden hebben, willen wy weder tot u komen.

6

Ende Abraham nam het hout tot het brant-offer, ende leyde ’t op sijnen sone Isaac; Maer hy nam ’t vyer ende mes in sijne hant: ende die beyde gingen te samen.

7

Doe sprack Isaac tot sijnen vader Abraham: Mijn vader. Abraham antwoordde: Hier ben ick, mijn soon. Ende hy sprack: Siet, hier is vyer ende hout; maer waer is het schaep tot het brant-offer?

8

Abraham antwoordde: Mijn soon, Godt sal hem ^b versien een schaep tot het brant-offer: ende die beyde gingen te samen.

b Versien) Godt siet ende weet wel, waer ’t schaep zijn mach: laet hem daer voor sorgen, Hy siet ’t beter als wy.

9

Ende als sy quamen aen de stede, die hem Godt seyde, bouwde Abraham aldaer eenen altaer; ⁺ ende leyde het hout daer op, ende bont sijnen sone Isaac, leyde hem op den altaer boven op ’t hout:

+ Ebr. 11,17. Jac. 2,21.

10

Ende reckte sijne hant uyt, ende vattede het mes, om sijnen sone te slachten.

III.11

DOe riep hem de Engel des HEEREN van den Hemel, ende sprack: Abraham, Abraham. Hy antwoordde: hier ben ick.

12

Hy sprack: en legt u hant niet aen den jongen, ende en doet hem niet: Want nu weet ick, dat ghy Godt vreest, ende en hebt uwen eenigen sone niet verschoont om mijnent wille.

13

Doe hief Abraham sijne oogen op, ende sach eenen ram achter hem in de hegge hangende, met sijne hoornen: ende ginck henen, ende nam den ram, ende offerde hem ten brant-offer, in sijns soons stede.

14

Ende Abraham hiet deselve stede: De HEERE ^c siet: Daer af men noch heden ten dage seyt: Op den bergh, daer de HEERE siet.

c Siet, Ebraei dicunt, Dominus videbitur. Sed nos Hieronymum secuti, Rabbinos Grammaticos cum suis punctis & Kametz negligimus, & fine punctis dicimus: De Heere siet, dat is, Godt sorget voor alles ende waeckt. Etiamsi sensus ille, Dominus videbitur, sit pius valde, quod Deus apparet, ubi verbum ejus docetur: quod Rabbini Grammatici non intelligunt. Ebr. 6,14.

15

Ende de Engel des HEEREN riep Abraham noch eens van den Hemel,

16

Ende sprack: ^* Ick hebbe by my selven gesworen, spreeckt de HEERE: Dewijle ghy sulcx gedaen hebt, ende en hebt uwen eenigen sone niet verschoont;

* Psa. 105,9. Luc. 1,73. Heb. 6,13.

17

Dat ick u zaet segenen ende vermeerderen wil, als de sterren aen den Hemel, ende als dat zant aen den oever der Zee: Ende u zaet sal besitten de poorten sijner vyanden.

[fol. 9v]

18

☜Ende door u zaet sullen alle volcken op aerden gesegent worden☞, ⁺ daerom dat ghy mijne stemme ^d gehoorsaem geweest zijt.

+ Gen. 12,3. cap. 18,18. cap. 26,4. Act. 3,25. Gal. 3,8.

d Gehoorsaem) Hier wort Abraham niet gerechtveerdigt door sijn geloof voor hemselven; maer verdient sulcke heerlijckheyt sijnes zaets: want hy te voren al rechtveerdigh is, ut supra cap. 15,6.

19

Alsoo keerde Abraham weder tot sijne jongers: ende maeckten hen op, ende togen te samen nae Ber-Saba: ende hy woonde aldaer.

IV.20

NAe dese geschiedenissen gebeurde ’t, dat Abraham aengeseyt wiert: Siet, Milca heeft oock kinderen gebaert uwen broeder Nahor,

21

Namelijck, ^* Vz den eerst-geborenen, ende Bus sijnen broeder, ende Kemuel, van dien de Spriers komen,

* Iob 1,1. Cap. 32,2.

22

Ende Chesed, ende Haso, ende Pildas, ende Iedlaph, ende Bethuel. Maer Bethuel teelde Rebecca:

23

Dese acht baerde Milca den Nahor, Abrahams broeder.

24

Ende sijn by-wijf, met namen Rehuma, baerde oock, namelijck, Thebah, Gaham, Thahas ende Maacha.