Lutherse Bijbel (1648)

Het xix. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Der Sodomiten grouwelijcke sonde tegens Lot ende sijne gasten. II. Lots reddinge door die twee Engelen geschiet. III. Ondergangh van Sodom, Gomorra, Adama en Zeboim. IV. Lots bloet-schande.

I.1

DIe twee Engelen quamen te Sodom des avonts; maer Lot sat te Sodom onder de poorte: ende doe hyse sach, stont hy op, hen te gemoete, ende boogh hem met sijn aengesichte ter aerde,

2

Ende sprack: Siet, Heere, ⁺ keert doch in ten huyse uwes knechts, ende blijft over nacht: Laet uwe voeten wasschen, soo staet ghy morgen vroegh op; ende treckt uwer strate. Maer sy spraken: Neen, maer wy willen over nacht op de strate blijven.

+ Ebr. 13,2.

3

Doe noodighde hyse seer, ende sy keerden tot hem in, ende quamen in sijn huys: ende hy bereydde hen een maeltijt, ende bieck ongesuerde koecken; ende sy aten.

4

Maer eer sy hen slapen leyden, quamen de lieden der stadt Sodom, ende omcingelden dat huys, jonck ende out: het gantsche volck, uyt allen eynden.

5

Ende eysscheden Lot, ende spraken tot hem: Waer zijn de mannen, ⁺ die tot u gekomen zijn dese nacht? Laetse uyt-komen tot ons, dat wijse bekennen.

+ Iud. 19,21.

6

Lot ginck uyt tot hen voor de deure, ende sloot de deure achter hem toe:

7

Ende sprack: Och lieve broeders, en doet niet soo qualijck.

8

Siet, ick hebbe twee dochteren, die en hebben noch geenen man bekent, die wil ick hier uyt-geven onder u, ende doet met haer wat u belieft; alleen dese mannen en doet niets: want daerom zijn sy onder de schaduwe mijns dacx in-gegaen.

9

Maer sy spraken: Komt herwaerts. Doe spraken sy: Ghy zijt de eenige vreemdelinck hier, ende wilt regeren? Wel aen, wy willen u bet plagen dan gene. Ende sy drongen hart op den man Lot, ende doe sy toe liepen, ende wilden de deure op-breken: ⁺

+ 2 Pet. 2,7.

10

Grepen die mannen buyten, ende trocken Lot hen in ’t huys, ende sloten de deure toe.

[fol. 8r]

11

Ende de mannen voor de deure aen den huyse, ⁺ wierden met blintheyt geslagen, beyde kleyn ende groot; tot dat sy moede wierden, ende de deure niet vinden en konden.

+ Sap. 19,16.

12

Ende de mannen spraken tot Lot: Hebt ghy noch ergens hier eenen schoon-sone, ende sonen, ende dochteren, ende wie u toe-behoort in deser stadt, dien brengt uyt dese stede.

13

Want wy sullen dese stede verderven; daerom dat haer geroep groot is voor den HEERE: die heeft ons gesonden, om haer te verderven.

14

Doe ginck Lot uyt, ende sprack met sijne schoon-sonen, die sijne dochteren nemen souden: Maeckt u op, ende gaet uyt dese plaetse; want de HEERE sal dese stadt verderven: Maer ’t was hen belachelijck.

II.15

ALs nu de dageraet op-ginck, hieten de Engelen Lot haesten, ende spraken: ⁺ Maeckt u op, neemt u wijf, ende uwe twee dochteren, die voor-handen zijn; dat ghy niet oock om en komt in de misdaet deser stadt.

+ Sap. 10,6. 2 Pet. 2,1.

16

Maer doe hy nu vertoefde, grepen die mannen hem, ende sijn wijf, ende sijne twee dochteren by de hant; daerom dat de HEERE sijner verschoonde: ende brachten hem uyt, ende lieten hem buyten voor de stadt.

17

Ende als Hy hem hadde uyt-gebracht, sprack Hy: Reddet uwe ziele, ende en siet niet te rugge, oock en staet niet in de gantsche lant-streke: Op den berge reddet u, op dat ghy niet om en komt.

18

Maer Lot sprack tot hen: Och neen, Heere:

19

Siet, dewijle u knecht genade gevonden heeft voor uwe oogen; soo wilt doch uwe barmhertigheyt groot maken, die ghy aen my gedaen hebt, dat ghy mijne ziele by het leven behielt: Ick en kan my niet op den berge redden; my mochte een ongeval aen-komen, dat ick storve.

20

Siet, daer is een stadt naeby, daer ick in vlieden kan, ende is kleyn: aldaer wil ick my redden; is sy doch kleyn, dat mijne ziele levendigh blijve.

21

Doe sprack Hy tot hem: Siet, ick hebbe u oock in dit stuck aengesien, dat ick de stadt niet om en keere, daer ghy van gesproken hebt.

22

Haest u, ⁺ ende reddet u aldaer; Want ick en kan niets doen, tot dat ghy daer henen in-komt: Daer af is dese stadt genoemt ^a Zoar.

+ Gen. 32,10.

a Zoar) heet Kleyn.

23

Ende de Sonne was op-gegaen op aerden, doe Lot te Zoar in quam.

III.24

DOe liet de HEERE swevel ende vyer regenen, ⁺ van den HEERE, van den Hemel af, op Sodom ende Gomorra.

+ Deut. 29,23. Esa. 13,19. Iere. 50,40. Ezech. 16,49. Os. 11,8. Amos 4,11. Luce 17,29. 2 Petr. 2,6. Jud. v.7.

25

Ende keerde die steden om, de gantsche lant-streke, ende alle in-woonders der steden, ende wat op den lande gewassen was.

26

Ende sijn wijf sach te rugge, ⁺ ende wiert tot een Sout-pilaer.

+ Luc. 17,32.

27

Maer Abraham maeckte hem des morgens vroegh op, aen die plaetse, daer hy gestaen hadde, ⁺ voor den HEERE.

+ Gen. 18,22.

28

Ende keerde sijn aengesichte nae Sodom ende Gomorra, ende al dat omliggende lant, ende sach toe, ende siet, daer ginck een roock op van den lande, gelijck een roock van eenen oven.

29

Want doe Godt de steden in die lant-streke verdorf, gedacht Hy aen Abraham, ende leyde Lot uyt de steden, die Hy om-keerde, daer Lot in woonde.

IV.30

ENde Lot toogh uyt Zoar, ende bleef op den berge, met sijne beyde dochteren; want hy vreesde hem te Zoar te blijven: ende bleef alsoo in een speloncke, met sijne beyde dochteren.

31

Doe sprack de outste tot de jongste: Onse vader is out; ende is geen man meer op aerden, die ons beslapen konde, nae aller werelt wijse.

32

Soo komt, laet ons onsen vader wijn te drincken geven, ende by hem slapen; dat wy zaet van onsen vader behouden.

33

Alsoo gaven sy haren vader wijn te drincken in de selve nacht. Ende d’eerste ginck in, ende leyde haer by haren vader; ende hy en wiert het niet gewaer, doe sy haer leyde, noch doe sy op-stont.

34

Des morgens sprack de outste tot de jongste: Siet, ick hebbe gisteren by mijnen vader gelegen: laet ons hem dese nacht oock wijn te drincken geven, dat ghy in-gaet, ende legget u by hem; dat wy zaet van onsen vader behouden.

35

Alsoo gaven sy haren vader oock dien nacht wijn te drincken: Ende de jongste maeckte haer oock op, ende leyde haer by hem; ende hy en wiert het niet gewaer, doe sy haer leyde, noch doe sy op-stont.

36

Alsoo wierden beyde de dochteren Lots swanger van haren vader.

37

Ende de outste baerde eenen sone, dien hiet sy Moab: van dien komen de Moabiten, tot op den dagh van heden.

38

Ende de jongste baerde oock eenen sone, dien hiet sy het kint Ammi: van dien komen de kinderen Ammon, tot op den dagh van heden.