Lutherse Bijbel (1648)

Het xvij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Het verbont Godts met Abram, ende veranderinge sijnes namens. II. Des verbonts bevastiginge, of insettinge der Besnijdenisse. III. Verklaeringe van de belofte des zaets. IV. Abrahams gehoorsaemheyt, Hoe hy de besnijdenisse aen hem selven ende de sijne heeft in ’t werck gestelt.

I.1

ALs nu Abram negen-en-tnegentigh jaer out was, verscheen hem de HEERE, ende sprack tot hem: Ick ben de Almachtige Godt; wandelt voor my, ende weest vroom.

2

Ende ick wil mijn verbont tusschen my ende u maken, ende wil u gantsch seer vermeerderen.

3

Doe viel Abram op sijn aensichte. Ende Godt sprack voorder met hem, seggende:

4

Siet, ick ben ’t, ende hebbe mijn verbont met u; ende ☜ghy sult een Vader veler volcken worden.

5

Daerom en sult ghy niet meer Abram heeten, maer Abraham sal uwen naem zijn: ⁺Want ick heb u gemaeckt veler volcken Vader☞.

+ Rom. 4,17.

6

Ende wil u gantsch seer vruchtbaer maken, ende wil volcken van u maken; ende van u sullen oock Koningen komen.

7

Ende ick wil mijn verbont op-richten tusschen my ende u, ende uwen zade

[fol. 7r]

nae u, by hare ^b naekomelingen, dat het een eeuwigh verbont zy: Alsoo, dat ick u Godt zy, ende uwes zaets nae u.

b Naekomelingen) Ledorotham, dat is, soo langh haer dingh dueren sal: want Moses beduydet hier mede, dat haer dingh sal eyndelijck ophouden, ende een ander komen.

8

^* Ende wil u, ende uwen zade nae u, geven het lant, daer ghy een vreemdelinck in zijt, namelijck, het gantsche lant Canaan, tot eene eeuwige besittinge, ende wil haer Godt zijn.

* Gen. 15,18. cap. 24,7. Deut. 1,8.

II.9

ENde Godt sprack tot Abraham: Soo houdt nu mijn verbont, ghy ende uwe zaet nae u, by hare naekomelingen.

10

Maer dat is mijn verbont, dat ghy houden sult tusschen my ende u, ende uwen zade nae u: ⁺ ☜Alles wat manlijck is onder u, sal besneden worden ☞.

+ Lev. 12,3. Luc. 2,21. Act. 7,8.

11

Maer ghy sult de voor-huyt aen u vleesche besnijden: Dat selve sal een teecken zijn des verbonts tusschen my ende u.

12

Een yegelijck knechtken, wanneer ’t acht dagen out is, sult ghy ’t besnijden, by uwe naekomelingen. Desgelijcks oock alle dat gesinde, dat in u huys geboren, of gekocht is, van allerley vreemden, die niet van uwen zade en zijn.

13

Alsoo sal mijn verbont aen u vleesche zijn, ten eeuwigen verbonde.

14

Ende als een knechtken niet besneden en wort aen de voor-huyt sijnes vleeschs, diens ziele sal uyt-geroeyt worden uyt sijnen volcke; daerom, dat het mijn verbont nae-gelaten heeft.

III.15

ENde Godt sprack wederom tot Abraham: Ghy en sult u wijf Sarai niet meer Sarai heeten; maar Sarah sal haer naem zijn:

16

Want ick wilse segenen: Ende van haer wil ick u eenen sone geven; want Ick wilse segenen, ende volcken sullen uyt haer worden, ende Koningen over vele volcken.

17

Doe viel Abraham op sijn aengesichte, ende loech, ende sprack in sijn herte: Soude my, ⁺ zijnde hondert jaer out, een kint geboren worden; ende Sarah, tnegentich jaer out, baren?

+ Gen. 18,12. cap. 21,2.

18

Ende Abraham sprack tot Godt: Och dat Ismaël leven soude voor u!

19

Doe seyde Godt: Ia, Sarah, u wijf, sal u eenen sone baren, dien sult ghy Isaac heeten: want met hem wil ick mijn eeuwigh verbont maecken, ende met sijnen zade nae hem.

20

Daer toe om Ismaël hebbe ick u oock verhoort; Siet, ick hebbe hem gesegent, ende wil hem vruchtbaer maken, ende vermeerderen gantsch seer. ⁺ Twaelf Vorsten sal hy voort-brengen, ende wil hem tot een groot volck maken.

+ Gen. 25,16.

21

Maer mijn verbont wil ick oprichten met Isaac, ⁺ die u Sarah baren sal, om dese tijt in ’t ander jaer.

+ Rom. 9,9.

22

Ende hy hielt op met hem te spreken: Ende Godt voer op van Abraham.

IV.23

DOe nam Abraham sijnen sone Ismaël, ende alle knechten die in sijnen huyse geboren, ende alle die gekocht waren, ende al wat mans naem was in sijnen huyse, ende besneedt de voor-huyt aen haren vleesche, even des selven daeghs, alsoo hem Godt geseyt hadde.

24

Ende Abraham was negen-en-tnegentigh jaer out, doe hy de voor-huyt aen sijn vleesche besneedt.

25

Maer Ismaël sijn soon was dertien jaer out, doe sijnes vleesches voor-huyt besneden wiert.

26

Even op eenen dagh wierden sy alle besneden, Abraham, sijn soon Ismaël,

27

Ende wat mans naem in sijnen huyse was, in sijnen huyse geboren, ende gekocht van vreemden; het wiert al met hem besneden.