Lutherse Bijbel (1648)

Het viij. Capittel.

Heeft twee deelen. I. Is de minderinge der wateren, ende wat daer by geschiet is, wanneer namelijck d’Arcke stille-gestaen, ende Noah door ’t uytvliegen der duyven heeft gemerckt de gelegentheyt van de aerde. II. Wort verhaelt, hoe Noah uyt de Arke uytgegaen, ende wat daer op is gevolght: Hoe hy den Heere tot danckbaerheyt geoffert, ende hoe sulck offer van Godt in genaden is aen-genomen.

I.1

DOe gedachte Godt aen Noah, ende aen alle dieren, ende aen al ’t vee, dat met hem in de Arke was; ende liet eenen wint op aerden komen, ende de wateren vielen,

2

Ende de fonteynen der diepten wierden verstoppet, ⁺ t’samen met den vensteren des Hemels, ende de regen van den Hemel wiert gekeert:

+ Gen. 7,11.

3

Ende de wateren verliepen van der aerden altoos voort, ende namen af, ⁺ nae hondert ende vijftigh dagen.

+ Gen. 7,24.

4

Op den seventiensten dagh des sevenden maents, ⁺ liet haer d’Arke neder op ’t geberghte Ararat.

+ Es. 37,38. Ier. 51,27.

5

Maer de wateren verliepen voortaen, ende namen af, tot op den tienden maent: op den eersten dagh des tienden maents wierden de toppen der bergen gesien.

6

Nae veertigh dagen dede Noah het venster op aen de Arke, dat hy gemaeckt hadde:

7

Ende liet eene Rave uyt-vliegen,

[fol. 4r]

die vloogh altoos gins ende weer, tot dat de wateren verdrooghden op aerden.

8

Daer nae liet hy eene Duyve van hem uyt-vliegen, op dat hy vernemen mochte, of de wateren gevallen waren op aerden.

9

Maer doe de Duyve niet en vont, daer haer voet rusten koste, quam sy weder tot hem in de Arke: want de wateren waren noch op den gantschen aerdbodem. Doe stack hy de hant uyt, ende namse tot hem in de Arke.

10

Doe verbeyde hy noch andere seven dagen, ende liet noch eens eene Duyve uyt-vliegen uyt de Arke;

11

Die quam tot hem omtrent den avont, ende siet, een ^a olijf-blat hadde sy afgebroken, ende droegh ’t in haren beck. Doe vernam Noah, dat de wateren gevallen waren op aerden.

a Olijf-blat) Dat blat beduyt het Euangelium, dat de Heylige Geest in de Christenheyt heeft prediken laten: want olie beduyt barmhertigheyt ende vrede, daer het Euangelium van leert.

12

Maer hy verbeyde noch andere seven dagen, ende liet eene Duyve uyt-vliegen; die quam niet weder tot hem.

13

In ’t ses-honderste ende eerste jaer des ouderdoms Noah, op den eersten dagh des eersten maents verdrooghden de wateren op aerden. Doe dede Noah het dack van de Arke, ende sach, dat den aerd-bodem droogh was.

14

Alsoo wiert d’aerde gantsch droge op den seven-en-twintighsten dagh des tweeden maents.

II.15

DOe sprack Godt tot Noah, seggende:

16

Gaet uyt de Arke ghy ende u wijf, uwe sonen, ende uwer sonen wijven met u.

17

Allerley gedierte, dat by u is van allerley vleesche, aen vogelen, aen vee, ende aen allerley gewormte, dat op aerden kruypt, ⁺ dat gae uyt met u: ende brenght overvloedelijck voort op aerden, ende zijt vruchtbaer, ende vermeerdert u op aerden.

+ Gen. 9,1.

18

Alsoo ginck Noah uyt met sijne sonen, ende met sijne wijve, ende sijner sonen wijven:

19

Daer toe allerley gedierte, allerley gewormte, allerley vogelen, ende al wat op aerden kruypt; dat ginck uyt de Arke, een yegelijck tot sijns gelijcken.

20

Maer Noah bouwde den HEERE eenen Altaer: ende nam van allerley reyn vee, ende van allerley reyn gevogelte, ende offerde Brand-offeren op den Altaer.

21

Ende de HEERE roock den lieflijcken reuck, ende sprack in sijn herte: ☜Ick wil voortaen niet meer de aerde vervloecken om der menschen wille; want het dichten des menschen hertens is boos van der jeught op.☞ ⁺ Ende ick wil voortaen niet meer slaen al watter leeft, gelijck ick gedaen hebbe.

+ Gen. 6,5. Matth. 15,19.

22

Soo langh de aerde staet, en sal niet op-houden zaeyinge ende oogst, vorst ende hitte, Somer ende Winter, dagh ende nacht.