Lutherse Bijbel (1648)

Het vij. Capittel.

Heeft twee deelen. I. Hoe Noah in de Arke, op Godts bevel, met sijnen sonen, wijve, ende sijner sonen wijven is ingegaen, oock reyne ende onreyne dieren met hem genomen. II. De gelegentheyt van de Sond-vloet wert omstandighlijck verhaelt, dat is: wanneerse begost, van waer het water gekomen, wie behouden worden, wat het uytgerecht, ende hoe langh het geduert heeft.

I.1

ENde de HEERE sprack tot Noah: ⁺ Gaet in de Arke, ghy ende u gantsche huys; want u hebbe ick rechtveerdigh gesien voor my tot deser tijt.

+ Matt. 24,38. Luc. 17,27. 1 Pet. 3,20. 2 Pet. 2,5.

2

Uyt allerley reyn vee neemt tot u, van elcx seven ende seven, het manneken ende sijn wijfken: Maer van het onreyn vee van elcx een paer, het manneken ende sijn wijfken.

3

Desselven gelijcken van de vogelen onder den Hemel, van elcx seven ende seven, het manneken ende sijn wijfken, op dat ’t zaet levendigh blijve op den gantschen aerd-bodem.

4

Want noch over seven dagen wil ick regenen laten op aerden veertigh dagen ende veertigh nachten, ende verdelgen van den aerd-bodem al wat wesen heeft, dat ick gemaeckt hebbe.

5

Ende Noah dede al wat hem de HEERE geboot.

6

Maer hy was ses hondert jaer out, doe ’t water des Sond-vloets op aerden quam.

7

Ende hy ginck in d’ Arke met sijnen sone, wijve, ende sijner sonen wijven, voor de wateren des Sond-vloets.

8

Van ’t reyne vee, ende van ’t onreyne, van den vogelen, ende van al ’t gewormte op aerden,

9

Gingen tot hem in de Arke by paren, van elcx een manneken ende een wijfken: gelijck hem Godt geboden hadde.

II.10

ENde doe de seven dagen vergaen waren, quamen de wateren des Sond-vloets op aerden.

11

In ’t ses honderste jaer des ouderdoms Noah, op den seventienden dagh van de tweede maent, dat is de dagh, doe op-braken alle fonteynen van de grote diepte, ende deden haer op de vensteren des Hemels,

12

Ende quam een regen op aerden, veertigh dagen ende veertigh nachten.

13

Even op dien selven dagh ginck Noah in de Arke met Sem, Ham, ende Iaphet, sijne sonen, ende met sijnen wijve, ende sijner sonen drie wijven.

14

Daer toe allerley gedierte nae sijn aert, allerley vee nae sijn aert, allerley gewormte, dat op aerden kruypt, nae sijn aert, ende allerley gevogelte nae sijn aert, al wat vliegen koste, ende al wat vleugelen hadde:

15

Dat ginck altemael tot Noah in d’ Arke, by paren, van allen vleesche, daer een levendige geest in was:

16

Ende dat waren manneken ende wijfken van allerley vleesche, ⁺ ende gingen daer in: gelijck dan Godt hem geboden hadde. Ende de HEERE sloot achter hem toe.

+ Gen. 6,20.

17

Doe quam de Sond-vloet veertigh dagen op aerden, ende de wateren wiessen, ende hieven de Arke op, ende droegense hoogh boven der aerde.

18

Alsoo namen de wateren d’ overhant, ende wiessen seer op aerden, dat d’Arke op de wateren voer.

19

Ende de wateren namen d’ overhant, ende wiessen soo seer op aerden, dat alle hooge bergen onder den gantschen Hemel bedeckt wierden.

20

Vijftien ellen hoogh gingen de wateren boven de bergen, die bedeckt wierden.

21

Doe ginck alle ’t vleesche onder, ⁺ dat op aerden kruypt, aen vogelen, aen vee, aen dieren, ende aen al dat hem roert op aerden, ende aen alle menschen.

+ Sap. 10,4. Sir. 39,28. Matth. 24,39. 1 Pet. 3,20. 2 Pet. 2,5.

22

Alles wat eenen levendigen adem hadde in ’t drooge, dat sterf.

23

Alsoo wiert verdelght al wat op den aerd-bodem was, van den menschen aen tot het vee, ende op het gewormte, ende op de vogelen onder den Hemel, dat wiert altemael van der aerden verdelght: Alleen Noah bleef over, ende wat met hem in d’Arke was.

24

Ende de wateren stonden op aerden hondert ende vijftigh dagen.