Lutherse Bijbel (1648)

Het vj. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Is eene beschrijvinge van d’eerste werelt voor de Sond-vloet, daer de oorsaken van sulcke schrickelijcke straffe verhaelt worden: ongehoorsaemheyt, hovaerdye, Tyrannye en onkuysheyt. II. Godts besluyt van den onderganck des aerd-bodems door de Sond-vloet. III. Het bevel aen Noah, d’Arke te bouwen, ende te bewoonen: ende hoe hy sulcken bevel volbracht heeft.

I.1

MAer doe hen de menschen begosten te vermeerderen op aerden, ende teelden hen dochteren:

2

Doe sagen de ^a kinderen Godts nae de dochteren der Menschen, hoe sy schoon waren, ende namen tot wijven welckese wilden.

a Kinderen Godts) dat waren de kinderen van de heylige vaders, dewelcke in de vreese Godts op-getrocken zijnde, daer nae slimmer dan de andere wierden, onder den name Godts: gelijck altoos der heyligen nakomelingen de slimste Tyrannen ende verkeertste eyndelijck geworden zijn.

3

Doe sprack de HEERE: De menschen willen hen ^b mijnen Geest niet meer straffen laten; want sy zijn vleesch. ^* Ick wil hen noch respijt geven hondert ende twintigh jaer.

b Mijnen Geest) dat is, ’tis te vergeefs, wat ick door mijnen Geest haer prediken, seggen, ende straffen late: sy zijn al te vleeschelijck geworden, verachten ende lasteren mijnes Geestes woort. Daerom sal hy ophouden, ende ick wilse laten varen, ende niet meer met hen twisten ende straffen.

* 2 Pet. 3,9.

4

Het waren oock tot dier-tijt Tyrannen op aerden: want doe de kinderen Godts de dochteren der menschen besliepen, ende hen kinderen teelden, wierden daer uyt Geweldige in de werelt, ende vermaerde lieden.

II.5

⁺ ☜MAer doe de HEERE sach, dat der menschen boosheyt groot was op aerde, ende al ’t dichten ende pogen haers herten alleenlijck boos was altijt☞:

+ Gen. 8,21. Matt. 24,38. Luc. 17,27. 1 Pet. 3,20. 2 Pet. 3.5, 6.

6

Doe berouwde ’t hem, dat hy de menschen gemaeckt hadde op aerden, ende ’t bekommerde hem in sijn herte,

7

Ende sprack: Ick wil de menschen, die ick geschapen hebbe op aerden, verdelgen van de aerde, van de menschen aen, tot op het vee, ende tot op ’t gewormte, ende tot op de vogelen onder den Hemel: want ’t berouwt my, dat ickse gemaeckt hebbe.

8

Maer Noah vont genade voor den HEERE.

III.9

DIt is ’t geslacht Noah. Noah was een vroom man, ende onstraffelijck, ende voerde een godlijck leven in sijnen tijt.

10

Ende teelde drie sonen: Sem, Ham, Iaphet.

11

Maer d’ aerde was verdorven voor d’ oogen Godts, ende vol wrevels.

12

Doe sach Godt op aerden, ende siet, sy was verdorven: want al het vleesch hadde sijnen wegh verdorven op aerden.

13

Doe sprack Godt tot Noah: Alles vleesches eynde is voor my gekomen; want d’ aerde is vol wrevels van hen: ende siet daer, Ick wilse verderven met de aerde.

14

Maeckt u een Arke van dennen hout, ende maeckt kameren daer in, ende bepecktse met peck van binnen ende van buyten.

15

Ende maecktse alsoo: drie-hondert ellen zy de lengte, vijftigh ellen de breete, ende dertigh ellen de hooghte.

16

Een venster sult ghy daer aen maecken, boven aen, een elle groot. De deure sult ghy midden in hare zijde setten. Ende sal drie verdiepingen hebben, eene beneden, de tweede in ’t midden, de derde in de hooghte.

17

Want siet, Ick wil een Sond-vloet met water komen laten op aerden, om te verderven al het vleesch, daer een levendigen adem in is onder den Hemel: al wat op aerden is, sal onder-gaen.

18

Maer met u wil ick een verbont oprechten. Ende ghy sult in de Arke gaen met uwen sonen, met uwen wijve, ende met uwer sonen wijven.

19

Ende ghy sult in de Arke doen allerley dieren van allen vleesche, van elcx een paer, een manneken ende een wijfken, datse levendigh blijven by u.

[fol. 3v]

20

Ende van den vogelen nae haer aert, ende van ’t vee nae sijn aert, ende van allerley gewormte op aerden nae sijn aert. Van dien allen sal van elcx een paer tot u in-gaen, datse levendigh blijven.

21

Ende ghy sult allerley spijse tot u nemen, die men eet: ende sultse by u vergaderen, datse u ende hen tot voetsel daer zy.

22

Ende Noah dede al wat hem Godt geboot.