Lutherse Bijbel (1648)

Het ix. Capittel.

Heeft vier deelen. I. Hoe Godt op ’t nieuwe den Huys-staet gesegent heeft. II. Hoe Hy de Wereltlijcke Regeringe, maer insonderheyt de straffe tegens den doot-slagh, bevestight. III. Hoe ’t verbont Godts met ’t menschelijcke geslachte vernieuwt is. IV. De gelegentheyt van Noahs laetste levens-tijt, wat voor sonen hy geteelt, Hoe hy de aerde gebouwt, in dronckenschap geraeckt, van Ham bespot, ende wanneer hy eyndelijck gestorven is.

I.1

ENde Godt segende Noah ende sijne sonen, ⁺ ende sprack: zijt vruchtbaer ende vermeerdert u, ende vervult de aerde.

+ Gen. 1,28. cap. 8,17.

2

U-lieder vreese ende verschrickinge zy over al ’t gedierte op aerden, over alle vogelen onder den Hemel, ende over al wat op den aerd-bodem kruypt, ende alle visschen in de Zee zijn in uwe handen gegeven.

3

Al wat sich roert ende leeft, ⁺ dat zy uwe spijse; gelijck het groene kruyt, hebbe ick ’t u alles gegeven.

+ Gen. 1,29.

4

Alleen etet dat vleesch niet, ⁺ dat noch leeft in sijnen bloede.

+ Lev. 17,14. Deut. 12,16. Act. 15,29.

5

Want ick wil oock uw’s lichaems bloet wreken; ende wil ’t aen al ’t gedierte wreken: ⁺ ende wil des menschen leven wreken aen eenen yegelijcken mensche, als die sijn broeder is.

+ Exod. 21,28.

II.6

WIe menschen-bloedt vergiet, ⁺ diens bloet sal oock door ^a menschen vergoten worden: want Godt heeft den mensche tot sijn beelt gemaeckt.☞

+ Matth. 16,52. Apoc. 13,10.

a Door menschen) Hier is het wereltlijcke sweert ingeset, dat men de Moordenaers dooden sal.

7

Zijt vruchtbaer ende vermeerdert u, ende teelt overvloedelijck voort op aerden, dat uwer vele daer op worden.

III.8

ENde Godt seyde tot Noah ende sijne sonen met hem:

9

Siet, ick richte met u een verbont op, ende met uwen zade nae u,

10

Ende met alle levendige dieren by u, aen vogelen, aen vee, ende aen alle dieren op aerden by u, van al dat uyt de Arke gegaen is, welckerley dieren het zijn op aerden.

11

Ende richte mijn verbont also met u op, ⁺ dat voortaen niet meer al ’t vleesch verdorven sal worden, met het water des Sond-vloets, ende sal voortaen geen Sond-vloet meer komen, die d’ aerde verderve.

+ Es. 54,9.

12

Ende Godt sprack: Dat is ’t teecken des verbonts, dat ick gemaeckt hebbe tusschen my ende u, ende al ’t levendige gedierte by u voortaen eeuwighlijck.

13

Mijnen Boge hebbe ick geset in de wolcken: die sal ’t teecken zijn des verbonts, tusschen my ende de aerde.

14

Ende wanneer het komt, dat ick wolcken over de aerde voere; soo sal men mijnen Boge sien in de wolcken:

15

Dan sal ick gedencken aen mijn verbont, tusschen my ende u, ende al ’t levendige gedierte, in allerley vleesche: dat niet meer voortaen een Sond-vloet kome, die al ’t vleesche verderve.

16

Daerom sal mijn Boge in de wolcken zijn, dat ick hem aensie, ende gedencke aen ’t eeuwige verbont tusschen Godt ende al ’t levendige gedierte in al ’t vleesche, dat op aerden is.

17

Dat selve seyde Godt oock tot Noah: dit zy ’t teecken des verbonts, dat ick op-gericht hebbe, tusschen my ende al ’t vleesche op aerden.

[fol. 4v]

IV.18

DE sonen Noah, die uyt d’Arke gingen, zijn dese: Sem, Ham, Iaphet. Maer Ham is de vader van Canaan.

19

Dat zijn de drie sonen Noah: van dese is al ’t lant beset.

20

Maer Noah begoste, ende wiert een acker-man, ende plantede wijn-bergen.

21

Ende doe hy van dien wijn dronck, wiert hy droncken, ende lach in de hutte ontdeckt.

22

Doe nu Ham, Canaans vader, sach sijns vaders schamelheyt, seyde hy ’t sijnen beyden broederen daer buyten.

23

Doe nam Sem ende Iaphet een kleet, ende leyden ’t op haer beyder schouderen; ende gingen ruggelincks daer toe, ende deckten haers vaders schamelheyt toe: ende haer aengesichte was af-gekeert, dat sy haers vaders schamelheyt niet en sagen.

24

Als nu Noah ontwaeckte van sijnen wijn, ende vernam wat hem sijn kleyne soon gedaen hadde;

25

Sprack hy: Vervloeckt zy Canaan, ende zy een knecht aller knechten onder sijnen broederen.

26

Ende sprack voorder: Gelooft zy Godt de HEERE des Sems; ende Canaan zy sijn knecht.

27

Godt breyde Iaphet uyt, ende late hem woonen in de hutten des Sems; ende Canaan zy sijn knecht.

28

Maer Noah leefde nae de Sond-vloet, drie-hondert ende vijftigh jaer.

29

Dat sijn gantsch ouderdom wiert negen-hondert ende vijftigh jaer, ende sterf.