Leven van Lutgart

(1899)–Anoniem Lutgart, Leven van– rechtenstatus


XXIX. Van din dat hare vertogt wart ene schare van heilegen in visione. Die van Lutgarden horen lesen 10340[regelnummer] Die vite, wale mach het wesen Dat si mi houden over rijs Dat ic mi dar genenden dis Dat ic die vrowe al sonder mide Tin santen van din ouden tide 10345[regelnummer] Darr leggen ende geven hare So groet din lof, alse of si ware Ga naar margenoot+Genoet dergerre in hemelrike, Daer men di feesten dagelike
[pagina 102]
Af houdt ende virt die dage, 10350[regelnummer] Ende ic so groter dinc gewage Van enen maten wivekine, Die ic mi also sere pine Te prisene, alse het ware wert Der pinen; mar so wien so dert 10355[regelnummer] Dat ic met sosgedanen warden Der welgerakde magt Lutgarden Gepriset hebbe ende emmertoe Noch prise, ic segge hem wat hi doe: En wilt hi mi nit wel getrowen 10360[regelnummer] Dat ic war segge van der vrowen, Noch minen warden nit geloeven, Eer ikken wille meer verdoeven Met mire talen, daer hem nit Af en genuget dat bedit, 10365[regelnummer] So biddic hem beide ende rade Alse hi dis vindet sine stade Och hem mijn prisen nin behaget, Dat hi die vite van der maget Die over waer al in latijn 10370[regelnummer] Bescreef die wise Iacobijn, Of selve lese, ochte imene el Hem lesen doe; so mach hi wel Vernemen ochtic it messegge Indin dat ic Lutgarden legge, 10375[regelnummer] Die maget fijn van hogen prise, Tin santen van din paradijse. Ga naar margenoot+Gevallet dan dat hem genuget So dat latijn dat hem noch vuget Te kirne weder tote mi, 10380[regelnummer] Ic sal hem don verstaen warbi Mijn herte so verboudet es Dat ic mi darr genenden des. Die sake dan, die mi Lutgarden Doet prisen met so riven warden, 10385[regelnummer] Dat es hare welgerakde leven Dat in die vite staet bescreven. Want alsic overlese aldaer Die schone exemple ende waer, Dire ic elwar in velen ghinde 10390[regelnummer] So groet din koever nit ne vinde In selke van din ouden viten, En canic mi nit wel gequiten Met mindren prise dan dengenen In haren boeken es verschenen 10395[regelnummer] Die si masschin verhoeget hevet; Want Got, die alle gaven gevet Ende allewege es even rike, Lutgarden wilde oc die gelike Don dat hi dede wilen eer 10400[regelnummer] Din ouden santen, ende meer Verleende graciliker vromen Masschin dan hi verleende somen Dengenen, die nochtan vermart Sijn meer masschin dan es Lutgart. 10405[regelnummer] Mar sider dat Got selve dan Lutgarden wel der eeren an Ga naar margenoot+Dat mense love in allen staden, So darr ic wel dengenen raden Die horen selen ochte lesen 10410[regelnummer] Dit dicht, dat si Lutgarden wesen Altoes van herten onderdaen Ende sise in haren love ontfaen, Want si dis wale werdech es Als ic u wel sal don gewes. 10415[regelnummer] Die weten wilt warumme ic u Dit dicht beworpen hebbe nu, Nu hort: Het was op enen dach Den welken dat men vireu prach In alre sante ende ingele eere 10420[regelnummer] Ende oc sal viren emmermere In allen kerken ende landen, Die liggende es op die kalandenGa naar voetnoot1 Van din novembre alle ijare, Dar Godes brut, Lutgart, die kare, 10425[regelnummer] Gelegen was op hare knin Ende ere beden soude plin, Die si met selken goeme dede, Dat sire wart ontgeven mede Harselven, ende so van binnen 10430[regelnummer] Onsteken metter Godes minnen, Dat si van buten al vergat Hars selves; oc was so lange dat Geherdt aldaer in dire wise, Dat se die minne ontfurde lise 10435[regelnummer] Har selven buten harre macht, So dat opgaven har ambacht Ga naar margenoot+Ende oc faillirden in den live Din sinne buten alle vive, Want hen dat volgen was onsseget 10440[regelnummer] Darwart, dat henen was geweget Die gheest allene van der vrowen, Die voer en vision beschowen Dat wondelike schone was. Want, alsic in die vite las, 10445[regelnummer] Got, die es alre heren meest, Hi vurde enwech Lutgarden gheest In ere steden also clar (Nochtan dat sonneschijn aldar Negheen ne was die dat porprijs 10450[regelnummer] Verlichtede), alse en paradijs. Dar sach Lutgart, die maget, oc Wel menech crut dat sute roec Ende oc dat schone was ter koere; Aldos so was met suten ghoere 10455[regelnummer] Ende oc met claren schine almede Omtrent vervroijet al die stede, Dat wel Lutgarden heft behaget. Oc sach aldar die fine maget
[pagina 103]
Van silen, dire engeen getal 10460[regelnummer] En was ende die vervullden al Die stat, wel grote sameninge, Die alle waren sonderlinge Gecirt met stolen van ermine Snewit gelic den sonneschine. 10465[regelnummer] Daer blikkede oc dat rode gout, Daer was die cirhet menechfout Ga naar margenoot+Op elker hovet, want met cronen Van diren werke ende oc van schonen Gecroent die salege alle waren. 10470[regelnummer] Oc ludden daer met suten snaren Die mengerhande melodiën, Daer se met hoerde benediën Din coninc van din paradise Lutgart, die vrowe goet van prise. 10475[regelnummer] Owi! hoe wel der Godes brut Bequam die feeste ende dat gelut Dat si dar horde onder die silen! Hoe wel der maget oc bevilen Die stolen clarre dan die dach 10480[regelnummer] Ende oc die cronen daer si sach Gecroent die salege alle mede! Hoe wel bequam hare oc die stede Die mettin bloemen was gecirt! Mar eer si weder es gekirt 10485[regelnummer] Van denen, wat si daer vernam Daer si te goeder wilen quam, Salic u seggen, hort na mi: Aldar Lutgart, die maget vri, Met groter ioijen stont bevaen, 10490[regelnummer] So quam te hare wert gegaen Een van din Gods gebenedijden, Ende eer hi over wilde liden, Sprac hi met wel gedichtten warden Ter welgerakder magt Lutgarden 10495[regelnummer] Ende aldos seide: ‘Maget fijn, Hir motti willecome sijn!’ Ga naar margenoot+Oc gaf antwerde al sonder beide Die maget weder ende seide: ‘Dat motu lonen Got, die Here, 10500[regelnummer] Ende u behouden emmermere, Gods utvercorne, al u delijt Daer gi dos met gesalegt sijt!’ Doe sprac aldos die maget voert Ende seide: ‘Waric wel gehoert 10505[regelnummer] Van u, so soudic gerne vragen: Wie sijn die mi dos wel behagen, Die salege alle, die ic schowe?’ Antwerde gaf die ander vrowe: ‘Ic saelt u seggen harde gerne, 10510[regelnummer] Want recht nin es dat ics u werne; Dit sijn degene, vrowe goet, Daer men die feeste af heden doet In kerken ende in kanesiën, In prioreite ende in abdiën 10515[regelnummer] Ende oc in dorpen ende in staden. Dit sijn die silen die ontladen Got hevet van din broschen live, Daer si hem dinden in so rive In haren dagen wilen eer, 10520[regelnummer] Dat si dos selen emmermeer Gesalegt sijn ende ewelike Dos spannen crone in hemelrike. Nu wetti, vrowe, dat bedit Van derre scharen die gi sit; 10525[regelnummer] Nu wetti, welgerakde maget, Wie sijn daer gi mi omme vraget. Ga naar margenoot+Mar noch en hebbic u nit al Geseget dat men mi beval Te seggene u, noch al ontbonden 10530[regelnummer] Wat graciën gi hebbet vonden Vor Gode, maget wel gedegen, Indin dat ghire willet plegen; Nu hort na mi, ic segget u: Die selve gracie, daer gi nu 10535[regelnummer] Met siet gesalegt alle dese, Indin dat het u wille wese Dat ghise kirt in ufeningen, Sal u die selve gheest toebringen Die ons dos salegt, ver Lutgart. 10540[regelnummer] Mar nemet orlof ende vart Eer u dat merren si te lanc, Ende onsen Here gevet danc Met blider herten, vrowe goet, Van allen din dat hi u doet, 10545[regelnummer] Want alse comen es die tijt Dat gi selt werden oc gevrijt Van din lichame tuwen vromen, Seldi tote ons hir weder comen.’ - ‘Owi,’ Lutgart doe weder sede, 10550[regelnummer] ‘Die rive Godes mogentheide Die u dat ewelike leven Ende allen desen heft gegeven Ende u dos salech heft gemakt, Mi die noch ben bloet ende nakt 10555[regelnummer] Van allen dogdeliken saken, So mote mi gedegen maken, Ga naar margenoot+Dat ic ten inde van den live Daer ic met leede noch in blive, Al sonder sneven ende vallen 10560[regelnummer] Hir mote comen met u allen Voertan te blivene emmermere.’ - ‘Dis motu onnen Got, die Here,’ Die ander sprac, ende also saen Hir tale weder was ontfaen 10565[regelnummer] Der vrowen gheest in sijn proprijs. Doe ginc Lutgart, die maget wijs, Van irsten danken ende loven Den hogsten coninc van daer boven Van sinen menechfouden goede.
[pagina 104]
10570[regelnummer] Dat heft met harde bliden moede Volbrachtt die vrowe aldaer si lach, Alse igewele bekennen mach Wel bi hemselven die dit hoert. Hirbi so willic proeven voert 10575[regelnummer] Dat ic Lutgarden, alsic seide, Dor recht tin andren santen leide; Want sent dat Got der maget an Dire eren wel, so mogent dan Diet horen seggen (want het doet 10580[regelnummer] Got selve) ontfaen wel over goet.	margenoot+ f.181r^o. [tekstkritische noot]10418 l. plach. - 10424 l. Dat. 10438 l. Die. - 10443 l. wonderlike. margenoot+ f.181v^o. margenoot+ f.182r^o. voetnoot1 d. i. de eerste van de maand; lat. kalendae. Vandaar calendarium, ndl. kalender. Vgl. Mul. Wdb. op calendier. margenoot+ f.182v^o. [tekstkritische noot]10460 l. vervulden. 10466 l. cirheit. [tekstkritische noot]10549 l seide. - 10554 l. bloet ben (?). margenoot+ f.183r^o. margenoot+ f.183v^o. margenoot+ f.184r^o. margenoot+ f.184v^o.

Vorige Volgende

XXIX. Van din dat hare vertogt wart ene schare van heilegen in visione.