Lust en Gratie. Jaargang 17

[p. 136]

Y. Né

Heimelijk pad

Uit bloed en schuim steeg zij
toen de tijd de hemel castreerde.
Zo ook stortten sluipdieren der liefde
af in mij en lusten tieren er roerig

Haar gewijd waren vruchten, roodste
bloemen, vissen. De ruigsten onder
de wilde beesten aaide zij. In huid
en vlees vind ik als zij mij terug.

In het likkende gaan, op het innige
bed, altijd kookt liefde, ik loop er
van over en met wassende armen
rol ik langs kusten naar jou.

[p. 137]