Lust en Gratie. Jaargang 16

[p. 36]

Josien Laurier
Ons komt de wraak toe

Voor een zoete wraak suikert men een handgranaat, stopt het in een broodje, verwarmt dat, en plaats het voor een toonbank waarachter de persoon staat op wie men zich wil wreken.

Voor een mierzoete wraak zoekt men spijkers met koppen in zoet water, doopt de koppen in stroop en smeert dat om de mond van de betreffende persoon, met een vaste hand, en in de andere een doekje voor het bloeden.

[p. 37]

Voor een ijselijke wraak neemt men een hamer, zet die met zijn kop in een bak water en legt het geheel enige uren in het vriesvak van de koelkast.

Dit vereist geduld en een koelbloedig karakter. Wanneer het water door de vorst is vastgeklonken aan de hamer, verwarmt men de bak totdat de ijsklont loslaat, en slaat met het geheel de persoon de hersens in.

Voor een megalomane wraak zet men de persoon voor een kar, bindt hem tussen de bomen, neemt zelf de leidsels en een zweep ter hand en reist aldus om de wereld. Bij terugkeer laat men dit boekstaven in het Guinness Book of Records.

Voor een uitvoerige wraak leest men de persoon die getroffen moet worden de les uit een boek dat men eerst zelf schrijft, en waarin alle details van het wangedrag worden besproken, in relatie tot de wereldgeschiedenis.

Voor een gedachteloze wraak wandelt men fluitend over het kerkhof.

Voor een kinderachtige wraak laat men een groep kleuters vrij spel in de huizen en de bomen van de persoon, en laat hen zijn beesten te grazen te nemen.

[p. 38]

Voor een kleinzielige wraak zet men de persoon te kijk op het plein van een dorp.

Voor een gepeperde wraak zet men de persoon op een jong paard dat gedurende drie dagen op stal heeft gestaan, steekt het beest een Spaanse peper onder de staart, en klakt met de tong.

Want ons komt de wraak toe. We zijn reusachtig en onoverwinnelijk. We zullen toeslaan, doorbijten en opsnijden.

We zullen pralen met de koppen die we snellen en paraderen met de kleren van de keizer die we van de troon hebben gestoten met onze hoorns en onze hellebaarden.

We hebben allemaal een norm op te houden. We hebben gezichten te trekken van staal en ogen op te zetten die vlammen en handen die dreunend neerkomen op de weerloze gezichten van onze vijanden, die talrijk zijn, in alle provincies te vinden, in alle bevolkingsgroepen, van alle leeftijdscategorieën en van beiderlei kunne.

We zullen ons nors en onvermurwbaar opstellen in onze slagordes en met

[p. 39]

groot genoegen zullen we ons wentelen in het gevoel van triomf dat zal overheersen als het strijdgewoel voorbij is en uit de rook en de as het skeleton van onze vijand oprijst, schoon aan de haak.

Wie wijs is, maakt zich voor ons uit de voeten, want we zijn onbarmhartig en koud, terwijl de conditie van onze vijanden deerniswekkend is, hun lichaam lelijk, hun moraal ridicuul en hun gezichtsuitdrukking larmoyant. Wie niet wijs is, maken wij buit op onze jachtvelden, en wanneer we met rinkelende sporen zijn weergekeerd, zullen we de buit verdelen en op onze schoorstenen te kakken zetten, terwijl buiten de dag zal aanbreken met een ongekende gloed.