Lust en Gratie. Jaargang 14

[p. 83]

Christine D'haen
Twee douzains

Het donker keukentje, mijn vaders moeder, ik
zit daar en knip. Van het Bestel een ogenblik.
De hoge vlucht van de gedachte ziet de Wet
waardoor de doder voor het kind het lemmet wet.
De oude man zucht onder het gewicht van Tijd,
elk wetend zijnde voor zichzelf is enigheid.
Spelen die kinderen zonder moederzoen of zon,
geen hemelvleugels voor wie 't spel verliest, of won.
Op hoge bergen hoort men oeroudst licht. Diep in
snelste versnellers dwingt men 't kleinste tot begin.
Vier krachten en het Toeval: hier verzamel ik
alles in onwetendheid één ogenblik.

Bruegel, De kinderspelen

[p. 84]

 

Een vleugel, van een lid tot vlucht met lucht, die lucht

 

gewillig tegenwillig? Of de wolk die vlucht

 

in lucht, verschillend sinds de eerste wereldzucht.

 

Viooltjesdons door kindervingertip gestreeld,

 

de Nachtpauwoog met blauwe woorden gepenseeld,

 

Schoonheid die het brekend vissenoog verbeeldt?

 

De nachtmerrie Natuur waar elke nacht de jacht,

 

als elke dag de doodslag woedt, de rauwste klacht,

 

bloed offerpurper één Epifanie gebracht.

 

Het vol, ontvouwend Al, mij wordt dat brood tot steen,

 

en ware 't eetbaar brood: toch niet van brood alleen!

 

Je ziel is overstelpt door weelde en wil. - Neen, één.

Michael Pacher, Versuchung Christi Flugelaltar, St. Wolfgang