Lust en Gratie. Jaargang 13

[p. 74]

Poëzie

[p. 75]

Lidy van Marissing

neigend, zo toegenegen
het hoofd bieden waarvan de mond
genoeg zich opent, de lippen delend
mede van smeltend glas, het is

een blazen dat ontsnapt
in klanken, iemand die een ander
gelukkiger prijst, de zuchten waarvan

de lengte zich uitrolt door vensters landinwaarts
en nooit meer terug

witte ruis vlokt over
de gedekte tafel, een veld van ongeschoren gras

één voet binnen, de kamer
tweestemmige holte (andere schoen naar buiten
geschopt, de beentjes van de vloer?) half thuis
half vreemd, een lach, op eigen kracht hangt
het balkon aan de muur

en over de rand
buigen en wuiven

de gasten
flarden van zinnen

[p. 76]

de inwendige mens

al deze groei van
verlangens, men smijt met
het geld, gooit roet en sluit zich (toch
etend?) in woningen op, in steeds
grotere kamers, vol
zelfbeelden drijvend in
snippers in spiegels

ziet men zich ternauwernood
van achteren (van boven?)
voelend zoveel te meer
van binnen: onderdompeling
in gistend schimmenrijk, onder de huid
plooi, de haarkroon, de rooilijn
strooit vreemd licht zich uit

al deze wildgroei, emotie
stil maar woest vertakt, inwendig
trilt (toch slapend?) schaduw
in spiegelgevecht (blikkerend) schaduw
ten prooi, in steeds
grotere bedden woelt men

[p. 77]

vermanning

waar het gevoel niet gaan kan
kruipt het schuins op handen

en voeten, ingezwachteld
waarde kluiten te groot

de woorden te heet, een man een mummie
in eigen windselen gepakt, door roerselen gesnoerd

verlaat liever zich op zijn motoren
in bankpapier verzamelend zichzelf

(ogenschijnlijk niets
te maken hebbend met)

en plakt een snor zich aan, een vrouw of pet
op de klok leeft kauwend hij en kucht

en kucht- waar hij moet stilstaan
raakt hij meteen van slag (zijn hart)

uit drukke handen (weg-weg-wuivend) vallen
trage dromen, snel verstommend

elk zingen ingezwachteld
elk onbekend geluid, vreemd lied, terzijde of teniet

[p. 78]

 

de wereld veelkleurige krijtstreep

 

getrokken in hevige beving, gecirkeld

 

rond voeten, rond middel, rond hals gekrast

 

 

 

langs de einder zich strekkend: een lila boven zee

 

 

 

evenzeer verte als vol gevaren (belofte

 

van blauw gas?) (herinnering een wolk

 

van paddestoel) hierin beweeg je je-