Lust en Gratie. Jaargang 12(1995-1996)– [tijdschrift] Lust en Gratie– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 58] [p. 58] Poëzie [pagina 59] [p. 59] Jeanet van Omme Viool Het was het beloofde land dat ik betrad Stalen buro, tuinmeubilair en kille kranten hadden op mij geen vat Het was de wereld van de muze, de viool die ik betrad. Met bonzend hart Ik keek over de muur van een onbekend verlangen. Zag het vuur en zette met zwier de houten vorm aan mijn kin Ik was zeven en hield de adem in. Ik wist niet dat de vervulling achter de muur zou blijven hangen. Op mijn achtste sla ik zelf de droom met veel geweld kapot Als een zeis maait de strijkstok neer. Ik schrik me rot Het buro is inderdaad van staal. Paardehaar houdt nog net twee bungelende stukken bij elkaar. Dit is nu het paradijs verworden tot wat het werkelijk wil zijn Een koud en moeizaam oord Een flauw verhaal, gevuld met pijn. Een ongebruikte achterkamer, waar de muze ongehoord. [pagina 60] [p. 60] Model Van twee kanten heel gemeen laat ik jou besluipen, het rode dier zal bovenop je kruipen en als het rood ook aan de basis knaagt, dan veer jij kleurloze sluimerende tijgerin pas op, ben ik geslaagd. Wat moet ik anders met een onbekende vrouw van jouw formaat dan zoeken naar het moment dat jij je klauw uitslaat? [pagina 61] [p. 61] Back to the Future voor Abel voortgetrokken word ik stampvoetend, steeds weer ingehaald door het opdringerig besef dat ik hoe dan ook verlies; op de drempel is het mij ontsloten dat ik er niet tot het einde bij zal zijn en dat ik zelfs blij moet zijn als ik eerder dan jij, als ik eerder dan jij leunt achterover en spoort me gierend aan; we gaan jou niet hard genoeg en gelijk heb je; trek jij mij of duw ik jou door de blinde muur; hier het stuur, de sleutels persen we ons samen vallend door de open deur [pagina 62] [p. 62] Vrije tijd Terwijl de meesten eens per jaar twee weken op vakantie gaan om aan het einde van de dag tevreden prevelend het gezicht met elkaar op te heffen naar ‘prachtige sterren, groot heelal, oneindig ver en wij zo nietig en klein’ en zij na deze rituele plicht in ontspannen en onbewust besef nog wat brood eten en wijn voor caravan of tent, zou jij onmogelijk graag eens vrij willen zijn van dat verdrietige ontzag Omdat ook jij op vakantie bent Vorige Volgende