Mia van der Burg
Portfolio
Dat thans de techniek in plaats van de natuur zich als het overweldigende en sublieme doet gelden, wijst op een merkwaardige dialectiek. Het is immers niet zo dat het sublieme simpelweg in plaats van aan de natuur nu aan de techniek wordt gekoppeld, maar er heeft een transformatie plaatsgevonden waarbij de techniek ‘natuur’ is geworden.
Ooit gold de natuur als de donkere ondergrond, als het dragende van alle techniek, met inbegrip van de kunsten. In een wederzijdse afhankelijkheid doordringen natuur en techniek elkaar. Wanneer zij echter ontkoppeld tegenover elkaar komen te staan, is de weg vrijgemaakt voor de expansie van de techniek en de daaraan evenredige terugtrekking van de natuur Het landschap is dan niet meer iets dat vanuit zichzelf is gegroeid, maar een geometrisch verkaveld tapijt, met de bomen in strak gelid. De dieren worden niet meer van nature geboren; het zijn geen wezens meer met een naam (zoals een koe Bertha kon heten), maar genetisch gemanipuleerde (re)produktiemachines, met een nummer, een barcode.
Het werk van Mia van der Burg in de fotoserie En sentido idéntico/ln dezelfde zin gelijkwaardig registreert het verval van de aura van de natuur in het tijdperk van haar technische reproduceerbaarheid. De foto's laten een planmatig gedomesticeerde natuur zien, die voor ons al zo gewoon en ‘natuurlijk’ is dat we die nauwelijks meer waarnemen Maar meer dan alleen een registratie bevat het werk een procédé dat voor een subtiele frictie in de waarneming zorgt.
Sommige dieren worden gestempeld met een nummer of voorzien van een contour, waardoor ze uit hun uniformiteit naar voren komen. Ze worden aldus onderscheiden en krijgen een individualiteit toegekend. Dit lijkt te herinneren aan het scheppingsverhaal, waarin de dieren beurtelings voor Adam verschijnen om door hem te worden benoemd. Bij Mia van der Burg echter krijgen de dieren geen naam: ze worden genummerd, opgenomen in een getalsmatige, kwantitatieve orde waarin alles in principe weer even uitwisselbaar is. En zoals op basis van een dergelijke orde de technologische ‘natuur’ eindeloos gereproduceerd kan worden, worden de foto's op hun beurt in reeksen gereproduceerd en aaneengeregen. Het aanvankelijk gesuggereerde onverwisselbare, de individualiteit van elk dier blijkt een verloren droom. Maar in plaats van die verloren droom na te jagen, maken de foto's de
Auteursrechtelijk beschermd
