Lust en Gratie. Jaargang 10

[p. 42]

Gedachten
• Sylvia Plath

Gedachten

Bij de dood van Sylvia Plath

Wij staan naakt achter de lijn.
Wie vooraan staat probeert zich te verschuilen
wie achteraan staat dringt naar voren.

Er wordt op ons geboden.
De angstigen hebben het meest te vrezen -
niemand weet waarvoor hij wordt gekozen.

Ik heb het slechte nieuws gehoord,
zelf wonderlijk de dood ontsprongen
treur ik nu over mijn zuster.

Mene tekel is een beest,
een mier, een kreeft, en kruipt met zwarte
klauwtjes van de sintels op de hete rails.

Troost voor daklozen komt nooit
in de vorm van huizen
maar uit de mond van zwervers.

Voor het verbaasde kind dat nog
geboren werd keert zich de ruimte
niet binnenste buiten.

[p. 43]

 

Het moet zich dan maar bij de wolven

 

bergen, als er nog zulke moederlijke

 

wolven zijn.

Judith Herzberg