Lust en Gratie. Jaargang 10

[p. 19]

Caesar
• Gertrude Stein

Op zoek naar Gertrude Stein

Een kamer zwaar van overjarig zwijgen,
Mesdames, Messieurs,
rue de Fleurus...
Zij stierf in vijfenveertig, nadat Yanks
haar gasten waren, potente bevrijders,
verlegen lotgenoten en zwaarstandige fantasten.
De kamer was vol geur van oude dames,
Gertrude en Alice,
en vol herinnering aan jonge dames,
Alice, en de bevriende Amazones.
1910, 1914, 1918...
Hun gezin vol Picasso en orde,
daar heerste Gertrude als een goede joodse vader,
een patriarch, streng maar beminnelijk.
Veel veiligheid op de bank,
veilig veeleisend,
veilig zich beperkend tot de omgang met mannen
met wie zij converseerde,
terwijl Alice
iedereen bediende en de dames onderhield.
Borduurwerk, thee, tapijten, Juan Gris,
Picasso, Braque, Matisse, Apollinaire.
Picasso kon niet scheiden zonder geld,
het Grand Palais was toen nog Grand Palais.
Borduurwerk, thee, tapijten, Jean Cocteau,
een wereld vol mensen.

[p. 20]

 

Zij geloofde niet in de hemel voor joden:

 

‘Wij leven alleen maar nu.’

 

 

 

Gertrude,

 

als ik je tegenkom in de hemel der gojim,

 

Gertrude, Caesar van de eeuwwenteling,

 

en je begroet, dan zijn wij dus verdwaald.

 

Zoals jij, Caesar, verdwaalde in een vrouwenlijf,

 

dat je waardig naar je hand wist te zetten,

 

zo zul je je in de hemel ook wel redden.

 

Dag Gertrude,

 

je huis is nog mooi,

 

goed in de verf zoals het jou past.

 

Voor het Grand Palais staan ze te queuën om Picasso.

 

Ik weet niet of Alice nog leeft.

 

Dag Gertrude

 

binnenkort.

Andreas Burnier