Beelden van Marlène Staals
Het werk van Marlène Staals heeft een sterk architectonisch karakter. Zij construeert ruimtes die lijken te referen aan gebouwen met een openbare functie, zoals telefooncellen, abri's, brughuisjes, misschien zelfs pissoirs. Ze doen ook denken aan meer persoonlijke ruimtes, bij voorbeeld een douchecabine, een biechtstoel.
In haar recente werk is die directe associatie met een bestaande openbare ruimte minder voor de hand liggend. De ruimtes die nu ontstaan zijn zelfstandiger, abstracter.
De materialen waaruit haar beelden zijn opgebouwd, versterken de link met architectuur. Uit metaal en glas en houten casco's die bestreken zijn met cement of zand, met roosters, kokos- en rubberen matten ontstaan haar kamers en gebouwtjes.
Opvallend is dat Marlène Staals bij de afmetingen van haar werk uitgaat van de menselijke maat, haar eigen maat. Daardoor groeien haar beelden je als het ware niet boven het hoofd, ze imponeren niet door hun grootse volumen, maar meer door de gesuggereerde intimiteit.
De beelden van Marlène Staals beïnvloeden de ruimte waarin ze geplaatst zijn. Ze kunnen deze dragen, er iets aan toevoegen. Maar die omringende ruimte heeft ook zo haar werking op de beelden zelf. Ze geven commentaar op elkaars aanwezigheid. Voor de beschouwer is deze wisselwerking soms heel ironiserend, een verpersoonlijking van het beeld, de omringende plek, architectuur in het algemeen.
Het in de tentoonstellingsruimte aanwezige licht kan door de beelden heen dwarrelen. Soms gefilterd door glas, gebroken door een rooster, werpen ze hun schaduw af. Ze creëren doorkijkjes en accentueren hoeken, afscheidingswanden. Het licht speelt met de open- en geslotenheid van het beeld. En ondanks dat de maten het niet toelaten, lijkt het of je haar beelden daadwerkelijk kunt binnengaan. Maar alleen de ogen wandelen rond door de verschillende ruimtes, houden hier en daar stil, gekoesterd door het binnenvallende zonlicht, of vinden er bescherming.
Voor Marlène Staals zijn haar beelden plaatsen waarin en waarmee ze zou willen leven.
Auteursrechtelijk beschermd
