Lust en Gratie. Jaargang 8



[pagina 51]
Val Af, Hart Val af, hart, van de boom van de tijd, valt, bladeren, uit de koud geworden takken, eens omhelsd door de zon, valt, zoals tranen vallen uit het wijdopen oog! Al wappert het haar dagenlang in de wind rond het gebruinde voorhoofd van de landgod, onder het hemd drukt de vuist reeds op de gapende wonde. Daarom, wees hard, als de tere rug van de wolken zich nog eenmaal voor je buigt, beschouw het als niets, als de Hymettus de raten nog eenmaal voor je vult. Want weinig geeft de landman om een halm in de droogte, weinig telt een zomer voor ons grote geslacht. En waarvan getuigt je hart? Tussen gisteren en morgen slingert het, geluidloos en vreemd, en wat het slaat, is reeds zijn val uit de tijd. (Hymettus, bergrug in Attica, beroemd om zijn honing, vert.) Uit: Ingeborg Bachmann, Tijd in Onderpand, vert. Paul Beers en Isolde Quadflieg. Amsterdam, Amber, 1988.
[pagina 52]
Een boom kan het best gemeten worden als hij is geveld, 1989, 200 × 150 cm. Elizabeth de Vaal.
[pagina 53]
Altijd herfst, Levenslied, 1989, 100 × 140 cm. Elizabeth de Vaal.