Lust en Gratie. Jaargang 6

[p. 50]

tranen
Dieuwke Eringa
herinnering aan eva bouman

bedachtzaam gesproken
bijna onhoorbaar, een zucht,
drong het woord zich naar voren
op slag verloor alles
de kleur die het altijd had
de doorzichtige schaal met de rozen
ook de chrysanten
de boeken de banden
van roze van wit van zachtblauw
de platen aan alle wanden
alles wat lag wat hing en wat stond
veranderde in een seconde
asgrauw

[p. 51]

 

als het goed was

 

zou ik haar

 

voor de tweede maal baren

 

ditmaal haar dood in

 

niet haar leven

 

als het goed was

 

deelde ik nogmaals

 

mijn kracht met haar

 

droeg ik haar

 

over de grens

 

ach, als het goed was

 

maar ik ben machteloos

[p. 52]

 

niets wordt meer ongedaan

 

wel springen vissen

 

gevangen in mijn net

 

ruggelings

 

opnieuw de vijver in

 

wel stroomt het water

 

van de fontein

 

ruisend omhoog

 

en sierlijk,

 

met een boog

 

terug naar de bron,

 

deze film

 

draait niemand achterstevoren

 

was je maar klein

 

kon je maar

 

niet lopen niet spreken

 

was je maar veilig

 

beschut

 

in mij

 

in mijn lijf

[p. 53]

 

rouw past elektra, maar ons

 

wat past ons die op afstand

 

je lijden zien?

 

ontzag voor veeleisende goden

 

ontzag voor dit oogloze lot

 

begrip soms

 

voor waanzin die tomeloos voortraast

 

naar dood?

 

 

 

waardigheid past ons

 

alsof we van boven af

 

zien wat gebeurt in de tijd

 

of nu reeds eeuwen ons scheiden

 

van wat woede wekt, wonden

 

openrijt

 

 

 

evenwicht past ons, elektra,

 

zelfbeheersing en zwijgen,

 

kalmte en rust,

 

bovenmenselijk zwaar

[p. 54]