Lust en Gratie. Jaargang 6

[p. 40]

gedichten
Isabel de Sa

Zij verslonden haar door het vele leven vertrapte hart. Het waren
geletterde koningsdochters, witfluwelen linten in vervuilde
haren. Goud en doorzichtige insekten. Zij wijdden zich
aan de culten der jeugd, brandden wierook wanneer september
aanbrak.

[p. 41]

 

Op lange en witte middagen ging ik haar bezoeken

bij het meer met drijvende vogels witte lappen, haar mijn hart
brengen in narcisblad, nog groen, nog bloed.

[p. 42]

 

Ik ging op lange middagen

naar de boomgaard naar vogels bewusteloos van geuren.
Wij wisselden droge bloemblaadjes uit, botten van een of andere
getransformeerde vogel. Ontelbare haren uit een vacht.

[p. 43]

 

Ik liep straten af en dacht aan de

 

lange middagen dat ik haar ging bezoeken,

 

een niet gedefinieerd en lyrisch lichaam, een bleek gezicht brengen.

 

Mijn mannelijke vleugel.