Lust en Gratie. Jaargang 5(1988)– [tijdschrift] Lust en Gratie– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 90] [p. 90] ina bouman Overdenkingen ter gelegenheid van de vijfjarige relatie van de dames Lust & Gratie 't Was aan een pick-nick in 't weeld'rig woud. Een late lichtval gaf de herfst zijn ingehouden kleuren een vogel zong haar najaarsavond liefdeslied Zij praatten over de voorbije tijd en hoe het was gegaan met werk en voor- en tegenspoed en met het dagelijks bestaan. Zij aten kip en vruchtensla en stoofpot uit de oven en flageoletten in het zout ze dronken goddelijke wijn en lagen samen landerig aan: de dames Lust & Gratie Vijf jaar oud was hun relatie. Hoe moest het nu toch verder gaan? De zon stond laag, een wolk kwam voorgeschoven. Het luiden van een verre klok... en langzaam viel het duister en plots'ling scheen de maan. Ze keken elkaar ernstig aan. ‘Vijf jaar is goed voor een felicitatie’, zei Lust nadenkend tegen Gratie tussen een hapje en een slok, ‘maar erg lang voor een relatie.’ ‘Hoe kom je daar nu bij onze relatie is toch vrij?’ ‘Dat weet ik net zo goed als jij maar om te evolueren moet je experimenteren. Waarom nemen we er niet iemand bij?’ [pagina 91] [p. 91] ‘Wie wil je daarvoor engageren?’ ‘Ik dacht... bijvoorbeeld: Meyer & Lust & Gratie als mogelijke combinatie? Of Lust, Van Mourik, Gratie & Burnier dan hebben we er zelfs vier!’ ‘Je hebt gelijk, zeg, inderdaad Brügmann & Brünott, Bosch & Taat Wijnberg, Woertman, Planten & Wieringa, Steenbergen, Meyerink & Molina Huizinga, Deckwitz, Essamba & Detha. ‘Gut ja, wat valt dat mee! Roemer, Romeny, Van Hooff, De Waard & Dora D.’ ‘En als je dan nog niet lekker zit dan neem je Lorde, Sligter, Wekker & De Wit.’ Zo zie je maar', zei Lust ‘Te keur en te kust...!’ ‘Wat een aantrekkelijk visioen dan hoeven wij niets meer te doen!’ Ze lachten vrolijk om 't idee. ‘Maar er is een ding dat je vergeet. Ze zijn zo vreselijk concreet.’ Terwijl het donker werd en vochtig in het bos hoorden ze wat takken kraken. Wie naderde daar op lichte voet, terwijl een donkere schaduw haar vooruitging en een sluier haar bedekte? 't Was Melancholie, een verre nicht Melancholie & Lust & Gratie...! Wat een fraaie combinatie... Maar Melo stemde niet in fusie toe zij voelde zich fragiel en levensmoe. ‘Ik wil niet in relatie treden, in de toekomst noch in 't heden. En ik heb u beiden reeds bezeten [pagina 92] [p. 92] zoals u ongetwijfeld nog zult weten.’ Met zacht geruis verdween zij uit het zicht. In het oosten gloorde 't ochtendlicht. Het was tijd nu om naar huis te gaan bij het bleke schijnsel van de maan. Op weg naar huis ontmoetten zij op straat Madame Jaloezie, in aangeschoten staat. ‘Is dat misschien een kandidaat?’ vroeg Lust met vuur aan Gratie, ‘ter stimulering van onze relatie...’ ‘Dat nooit, die hoer, die sloerie, slet Niet dat monster in ons bed!’ ‘Ach’, zei Lust, ‘Kan ons dat schelen, ze is leuk om mee te spelen en ze kan je heel veel leren, waar weer over valt te publiceren...’ ‘Maar niet op onze nominatie We houden het op Lust & Gratie. Tenzij... ik weet een ex-vriendin... Ah ja... in Kuisheid heb ik reuze zin.’ ‘Om ons daarmee te verbinden moeten we haar eerst weer zien te vinden. Wie ik werkelijk wel eens miste Is nicht Sado-Masochiste. Zou zij niet een aanwinst wezen voor de dames die ons lezen?’ ‘Wat? Die schat in zwart en leer met zweep en hoge hak en o zo kwetsb're blik? Het boze oog? De bleke huid. Het klimrek uit het gymnastieklokaal en hondenriemen aan elkaar gegespt alleen een kwelling als men boft. Nee, lief, dat is me toch te soft.’ [pagina 93] [p. 93] De volgende ochtend, laat, in bed met thee Kreeg Lust ineens een goed idee. Dame Depri als associée! ‘Zij daalt tot ongekende diepten neer en dat dan keer op keer en telkens weer... Ze heeft ons heel erg veel te geven maar is niet leuk om mee te leven. Depri, Lust & Gratie leidt eerder tot stagnatie dan tot nieuwe inspiratie.’ ‘Maar jij’, zei Gratie, ‘hebt zo af en toe een ander. Kom, hoe heet ze nou toch weer?’ ‘ik kom al voor de vijfde keer’ ‘Nee, wees nu even serieus). Het grijpt je altijd reuze aan als je het met haar hebt gedaan. Liefde!, heet ze, ja verdomd. Dat een mens daar niet op komt.’ Als bij toverslag uit held're hemel was Lust verstild, verloor haar overmoed. Haar ogen glansden met een vreemde gloed. ‘Zij is zo vluchtig als de westenwind zo ongezien en niet te vangen zo schoon als 'n onschuldig kind een wonder als je haar even ziet... maar dan weer grimmig als graniet en op haar rekenen kan je niet.’ Door 't venster scheen het ochtendlicht op het gele blad van 't eikenlover een stille triestheid kwam hen over. [pagina 94] [p. 94] De zoektocht was ten einde en na de evaluatie lag de conclusie voor de hand: het voortzetten van de relatie en het creatieve werkverband van dame Lust en mevrouw Gratie. Vorige Volgende
Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd