De Lustige Jager, zingende vele vrolijke liederen, voor alle lieve Meisjes

Het beklag van Jan droogbloed

Wijze: Jan de Wasscher.

Ik heb een Kermispop getrouwd,

Een zoete Engelin!

Maar 't heeft mij al te lang berouwd,

Och ik wordt dol van zin,

Ik dacht dat ik wat moois en had,

Als ik dat zoete kind

Getrouwd had al in deze stad,

Hoe was ik zoo verblind,

[p. 44]

 

Ik meende dat ik was een man,

 

Maar ik ben nog geen knecht,

 

Ik dien ze nogthans waar ik kan

 

Och, hoe was ik zoo slecht,

 

Dat ik mij zoo verblinden liet,

 

Al tot mijn ongeval,

 

Met eene vuile booze Griet,

 

Waarvan ik sterven zal

 

 

 

's Morgens als zij is opgestaan,

 

Dan gaat zij op de pot,

 

Ik moet deze consert, hoort aan,

 

Wegdragen tot mijn spot.

 

Wat dunkt u van deez' pot pastij,

 

Die ik wegdragen moet?

 

'k Wou dat ze op de Mokerhei,

 

Gehangen was met spoed.

 

 

 

Nog moet ik thuis uit vegen gaan,

 

En daarbij 't kind zijn gat,

 

Ben ik des morgens opgestaan,

 

Wat dunkt u van dit nat?

 

Dat heb ik voor mijn brandewijn,

 

Den reuk van drek en strond,

 

Ik wenschte dat dit boos venijn,

 

Lag in het graf terstond.

 

 

 

Och vriend! als ik dat heb gedaan,

 

Moet 'k naar de burgwal toe,

 

Om stronddoeken te spoelen gaan,

 

Dan zegt ze: Jan! wel hoe?

 

Past op dat gij er wel op let,

 

Gaat niet ten huize uit,

 

Maar wilt straks maken gaan het bed,

 

Of gij krijgt op uw huid.

 

 

 

En dan doe ik nog niet genoeg,

 

Ik moet ook maken vuur;

[p. 45]

 

Mijn Grietje loopt dan naar de kroeg,

 

Soms wel voor vijf zes uur;

 

En is de kost niet gaar nog dan,

 

Dan schreeuwt, zij overluid,

 

Dan moet helaas! ik arme man,

 

Danzen de deuren uit.

 

 

 

Dan sta ik op de straat te zien,

 

Al voor mijn deur hoort aan,

 

Ik moet mijn schamen voor de liên,

 

Dat ik moet vlugten gaan,

 

Ik moet dan staan daar op schildwacht

 

Met pijn en groot verdriet,

 

Somtijds mijn vriend den heelen nacht

 

Al voor mijn booze Griet.

 

 

 

Hetgeen dat mij nog spijt het meest,

 

Dat ik moet dragen mooi,

 

Veel krabben van mijn vuile beest,

 

Een Rotterdamsche fooi:

 

Ik ben vol krabben heel beklad,

 

Gelijk een ieder ziet,

 

Mijn aanschijn ziet gelijk mijn gat

 

't Komt van mijne booze Griet.

 

 

 

Ik zeg u Jongmans! voor het lest,

 

Dat gij wel voor u ziet;

 

Och vrienden! leer van mij het best,

 

En trouwt geen kwade Griet.

 

Mogt ik mijn Griet, dat zeg ik klaar

 

De drommel schenken gaan;

 

Mijn vrienden! voor zijn Nieuwe jaar,

 

Dan was het eens gedaan.