|
| |
| |
| |
IV.
Ende daromme lage dit here
Ende hadde te Vrankerike gere.
Dies Richart was wel blide,
Ende groetese te dien tide.
Oec so mogedi dat verstaen,
Van den genen die daer waren,
10[regelnummer]
Want si met hem souden varen
Ende geleidense dor tlant.
Gyrbert dede porren te hant
Om te vaerne in Vrankerike.
15[regelnummer]
Doe si vergadert altemale
Waren daer, so waser wale,
Na dat ic houde in minen sin,
.xxx .m. ochte luttel min;
20[regelnummer]
Den rechten wech in Vrankerike.
Nu latic van desen heren staen
| |
| |
Ende wille u vertellen saen
Van Karels boden, die wech tien
Robbrechte van Meilaen versien,
25[regelnummer]
Gelijc hem beval die coninc.
Si reden so lange, in ware dinc,
Dat si tote Belves quamen,
Daer si over waer vernamen
Dat Robbrecht op die wile
Daer so sceepten si te waren
Alse si daden harde saen.
Een bode, die was van Meilaen,
35[regelnummer]
Es voren gevaren haestelike
Ane Robbrechte den grave rike,
Ende verteldem al te hant
Hoe daer quame grave Roelant,
Ende Reinaut ende her Wernier;
40[regelnummer]
‘Ende soeken u, her grave fier.’
Robbrecht seide: ‘Dat segt mi,
Wanen comense ende wat wilsi?’
Die bode seide: ‘Ine weet, here,
Maer u te sprekene geren si sere.’
45[regelnummer]
Doe scide Robbrecht van Meilaen:
‘Ic salse gerne wel ontfaen.
Ende Robbetsoen, die sone mijn,
50[regelnummer]
Ende bringense hier twaren;
Ic wille si sien mine macht,
Met hoe groter herecracht
| |
| |
Ic ligge in minre viande lant,
Daer ic in stichte roef ende brant;
55[regelnummer]
Want teersten dat sijt sien
Sal men mi te meer ontsien;
Karel die coninc van Vrankerike.
Doch sal icse ontfaen wale,
60[regelnummer]
Want mi cost niet hoefsce tale.
Dus heeft Robbrecht van Meilaen
.iii. graven daerwart gesent saen,
Die die heren geleiden souden
Die tote heme comen wouden.
Ontmoeten sise, geloeft mi das.
Roelant die heefse versien;
Tsinen gesellen seidi mettien:
‘Dor God, gi heren, nu besiet,
70[regelnummer]
En es die grave Gubelijn niet
Die een, die ic ginder sie
Reinaut seide: ‘Dat dunct mi;
Maer ine weet wie dander si.
75[regelnummer]
Dese en es noch niet doet;
Niet en wetic hoe hi ontscoet
Daer die andre alle bleven;
Diegene heeft doch begeven.’
Die andre seiden: ‘Gi segt waer.
80[regelnummer]
Nu leit Lucas sonder vaer,
Want emmer leeft noch Gubelijn,
Alse hi seide den Keiser sijn.
Maer banderside heeft Robbrecht
| |
| |
Richart gedaen groet onrecht,
85[regelnummer]
Ende doet noch al te hant,
Die wile hi leget in sijn lant.’
Her Wernier van Graven seide:
‘Twaren, heren, dats waerheide.’
Op die heide, dat es waer,
90[regelnummer]
Vergaderden die heren daer.
Gubelijn heeft wel ontfaen
Die .iii. heren, sonder waen;
So daden Arnout ende Robbetsoen.
Die heren danctens hen doen.
95[regelnummer]
Om Robbrechte vrageden si twaren,
Daer si ane gesent waren.
Si antworden: op dat si wouden,
Dat sise te hem leiden souden.
Si seiden dat haer wille si.
100[regelnummer]
Doe voerense wech, geloves mi,
Toten theer, daer Robbrecht lach.
Tierst dat Roelant theer sach
Sprac hi sinen gesellen an
Ende seide: ‘Nu es een machtech man
105[regelnummer]
Robbrecht die grave van Meilaen:
Ende hoe mach jegen hem gestaen
Enech man wondert mi sere,
Al waert Karel selve, mijn here.’
Wernier seide: ‘Gi segt waerheit;
110[regelnummer]
Maer hets verloren aerbeit
Dat si doen, want hare ontrouwe
Brenctse altoe inden rouwe,
Nochtan so sijnt machtege liede.’
Die wile dat dit dus gesciede
| |
| |
115[regelnummer]
Ontmoeten si den grave Robbrechte
Comende met sinen geslechte,
Ende daertoe grote ere gedaen.
Si groetene lieflike weder;
120[regelnummer]
Vor sine tente beden si neder.
|
|
Auteursrechtvrij