Liter. Jaargang 17

[p. 43]

Anton Ent
Gedichten

Symposium

Naar Groningen om te horen of de ziel bestaat

Zij weegt eenentwintig gram
heet balzaal, holte, reis en labyrint

Een spreker tovert met terugkeer naar het einde
dat in de moederschoot begint

De ziel bezint zich, pelgrimeert
of drinkt zich in gezelschap dood

Zes lezingen over wat ik hier op zolder
zeker weet als ik haar gedichten lees

De ziel is een mezzosopraan
die gisteren de Hohe Messe zong
en nu appels haalt op het winkelplein

[p. 44]

Wit op wit

Op het moment dat ritme en klank
haar vervoeren roept ze: vervoering?
een hogere woning wordt niet gebouwd

Ik ben dat huis. In mij overnacht ze
zonder angst voor het kwaad van de straat

De ziel stemt in met mijn wil
en weet zich gedragen onder mijn dak

Zij rent van kelder naar zolder
en kan haar geluk niet op

Soms kijkt ze naar buiten
verrukt over het uitzicht

opgetogen over het inzicht
dat ik met haar samenval

[p. 45]

Klacht op klacht

Hoe luider zij klaagt hoe meer ik besta
Genees mij schept een genezer

Ze heeft geen vermoeden welke volheid
zich uitstrekt aan de overzijde van de rivier

Ze verlangt naar mij, opgaan wil ze, elke nacht weer
Haar klacht maakt jacht op de waarheid

Angst voor kwaad van de straat drijft haar
Zonder mij schreeuwt ze haar longen uit

Goed zo meisje blijf jij maar hopen en lopen
met onze nacht in gedachten

Leg je na zonsondergang neer in het gras
en voer je geest weg naar mijn huis

[p. 46]

Geel op geel

Tegenstanders houden de ziel op afstand
tasten begeerten hoog tussen ons op

Zij hoort de grappen van een scherpe tong
waar ze uitbundig om moet lachen
totdat ze ziet wie het slachtoffer is

Vijanden loeren overal, vooral in de media
die ze mijdt als een stookolievervuild strand

Zij trekt door het zand naar het duinhuis
waar ze in mijn nabijheid wil wonen