Hans Wap
Schroot
Bijgaand beeld is van Hans Wap, Rotterdammer, geboren twee jaar voor het einde van de Tweede Wereldoorlog. Opgeleid aan de Willem de Kooning Academie, jarenlang actief op tentoonstellingen, met voordrachten, bij exposities en manifestaties. Dichter en beeldend kunstenaar, ontwerper van treininterieurs, boekomslagen en decors voor dansvoorstellingen.
Deze pagina's tonen beelden uit de serie die zijn meest recente werk uitmaakt. Een keuze uit die serie is afgelopen herfst in boekvorm gepubliceerd door Uitgeverij de Weideblik onder de titel ‘Schroot’: een verzameling linosneden, op uitnodiging van de maestro door dichters voorzien van bijpassende teksten. Beelden van boten, vliegtuigen en vooral van auto's, na hun bruikbaarheid, gestapeld en gekneusd, glimmend en verroest. De machines die ons omringen en die het leven met de grote massa mensen op aarde mogelijk maken, heeft Wap gevolgd tot aan hun gebutste en verwrongen einde. Hij legde zijn indrukken vast in strakke vlakken en lijnen.
Mulisch beschreef in zijn filosofisch bouwwerk De compositie van de wereld (1980) hoe vergroeid we zijn geraakt met machines, tot diep in ons denken:
‘“Ik kan er niet door”, zegt iemand, die er best door kan, zonder auto namelijk, maar hij is zijn auto nu. [...] “Ik sta om de hoek”, zegt iemand, die zo te zien niet om de hoek staat, maar hier: met “ik” bedoelt hij dan zijn auto. [...] Als zijn auto een kapotte versnellingsbak heeft, dan zegt hij “Ik heb een kapotte versnellingsbak”, maar als zijn lieve kind een longontsteking heeft, dan zegt hij niet “Ik heb een longontsteking”.’
Hans Wap verbeeldt hier dus in licht en donker wat er van onze machines overblijft als we ze opgestapeld en verwrongen achterlaten, metalen lichamen die boven de grond langzaam uit elkaar vallen. Om zorgvuldig naar te kijken.
Zoals W.H. Auden in ‘New Year Letter’ zei over het kunstwerk: ‘abstract beeld van wat werd gedaan / uit een experiment ontstaan / en ieder leven stelt zelf vast / hoe het moet worden toegepast.’
Menno van der Beek