Liter. Jaargang 17

[p. 26]

Dionysius de Areopagiet
Fragment [III]

Laten wij bidden in die meer dan lichtende duisternis te geraken
en door niet-zicht en niet-kennis
degene boven aanschouwing en kennis
te zien en te kennen
juist door niet zien en niet kennen,
want dat is het wezenlijke zien en kennen
en het bezingen van de bovenwezenlijke op bovenwezenlijke wijze
door alles wat bij de wezens hoort
weg te nemen
zoals men bij het maken van een beeld uit één stuk
al wat aan het zuivere zien van het verborgene
belemmerend in de weg staat
wegneemt
en de verborgen schoonheid zelf, zoals zij op zichzelf is,
enkel zichtbaar maakt door
wegneming.

Maar het is nodig, naar ik meen,
de wegnemingen en de begripsbepalingen
in tegenovergestelde zin te bezingen,
want terwijl wij de begripsbepalingen vaststellen
door uit te gaan van de hoogste dingen
en via de middelste af te dalen naar de laagste
worden hier alle dingen weggenomen
door aanvangend bij de laagste
tot aan de meest oorspronkelijke
de opklimming te volbrengen
om onverhuld die niet-kennis te kennen
die in alle wezens door al het kenbare
is verhuld
en om dat bovenwezenlijke duister te zien
dat door al het licht in de wezens
is verborgen.